Γουλιέλμος Δ΄ του Νεβέρ
Ο Γουλιέλμος Δ΄, κόμης του Νέβερ, (Γαλλική γλώσσα : Guillaume IV, περί το 1130 - 24 Οκτωβρίου 1168) αό τον Οίκο του Νεβέρ ήταν κόμης του Νεβέρ, του Ωσέρ & του Τοννέρ (1161 - 1168). Ήταν ο πρωτότοκος γιος του Γουλιέλμου Γ΄, κόμη του Νεβέρ και της Ίντας του Σπόνχαϊμ, κόρης του Ένγκελμπερτ δούκα της Καρινθίας. Νεότερα αδέλφια του ήταν ο Γκυ, που τον διαδέχθηκε, ο Ρενώ που συμμετείχε στην Γ΄ Σταυροφορία και απεβίωσε στην Άκρα (5 Αυγούστου 1191), η Αδελαΐδα που παντρεύτηκε τον Ρενώ Δ΄ κόμη του Ζουανύ και η Ερμενγάρδη, που αναφέρεται μόνο σε έγγραφα δωρεών της στη μονή Βενεδικτίνων του Μολέμ.[1] Οι πατρικοί του παππούδες ήταν ο Γουλιέλμος Β΄ του Νεβέρ και η σύζυγος του Αδελαΐδα, οι μητρικοί του παππούδες ήταν ο Ένγκελμπερτ, δούκας της Καρινθίας και η σύζυγος του Ούτα του Πασσάου.
| Γουλιέλμος Δ΄ του Νεβέρ | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Guillaume IV de Nevers (Γαλλικά) |
| Γέννηση | 1145 |
| Θάνατος | 24 Οκτωβρίου 1168 Άκρα |
| Τόπος ταφής | Βηθλεέμ |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γαλλία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γαλλικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | αριστοκράτης |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Ελεονώρα του Βερμαντουά |
| Γονείς | Γουλιέλμος Γ΄ του Νεβέρ και Ίντα της Καρινθίας |
| Αδέλφια | Γκυ του Νεβέρ |
| Οικογένεια | Οίκος του Νεβέρ |
Βιογραφία Επεξεργασία
Ο Γουλιέλμος Δ΄ νυμφεύτηκε την Ελεονώρα του Βερμαντουά (1164) κόρη του Ραούλ Α΄ του Βερμαντουά και της δεύτερης συζύγου του Πετρονίλλας της Ακουιτανίας. Οι γονείς της Πετρονίλλας ήταν ο Γουλιέλμος Ι΄ της Ακουιτανίας και η Άενορ του Σατελλερώ, η Ελεονώρα της Ακουιτανίας ήταν συνεπώς θεία της Ελεονώρας του Βερμαντουά. Η σύζυγός του είχε παντρευτεί πριν (1162) τον έφηβο Γοδεφρείδο του Αινώ, κόμη του Όστερβαντ, δεύτερο γιο του κόμη του Αινώ Βαλδουίνου του Κτίστη και της συζύγου του Αλίκης του Ναμύρ, ο οποίος πέθανε πολύ πρόωρα (7 Απριλίου 1163) ενώ προετοίμαζε ταξίδι στην Παλαιστίνη.[2] Οι επόμενοι σύζυγοι της Ελεονώρας ήταν ο Ματθαίος της Αλσατίας, ο Ματθαίος Γ΄ κόμη του Μπωμόν και πιθανότατα ο Ετιέν Β΄ του Μπλουά.
Δεν απέκτησε παιδί με κανέναν γάμο, την κληρονόμησε ο Φίλιππος Β΄ της Γαλλίας που ήταν δεύτερος ξάδελφος της από πατέρα. Ο Γουλιέλμος Δ΄ στέφτηκε ιππότης μόλις δυο χρόνια πριν από τον θάνατο του πατέρα του (1159), ο ίδιος και οι αδελφοί του ήταν μικροί ακόμα σε ηλικία όταν πέθανε ο Γουλιέλμος Γ΄, ο μικρότερος Γκυ του Νεβέρ καταγράφεται σαν έφηβος (1164).[3] Ο Γουλιέλμος Δ΄ διέμενε στους πύργους του Νέβερ και του Κλαμεσί που βρίσκεται στο σημερινό διαμέρισμα του Νιέβρ στην Βουργουνδία. Η πιο κοντινή πόλη στα ανατολικά του Κλαμεσί ήταν το Βεζλαί το οποίο σε ολόκληρο τον Μεσαίωνα ήταν στρατηγικό σημείο συγκέντρωσης στρατού για την αναχώρηση σε Σταυροφορία. Σύμφωνα με την Καθολική Εγκυκλοπαίδεια το αββαείο του Βεζελαί ήταν συχνά σε σύγκρουση με τους κόμητες του Νεβέρ. Ο Γουλιέλμος Δ΄ έβαλε τον κοσμήτορα Λετάρ να πιέσει τους μοναχούς να φύγουν, εγκαταλείποντας το αββαείο. Το 1166 ο Λουδοβίκος Ζ΄ της Γαλλίας κανόνισε τη συμφιλίωση του κόμη με τον ηγούμενο του Βεζελαί, Γκυγιώμ ντε Μελό. Την ημέρα των Θεοφανίων του 1167 ο βασιλιάς παρακολούθησε την εορτή της συμφιλίωσης. Για να εξιλεωθεί από το υποτιθέμενο κρίμα του εναντίον της Εκκλησίας, ο Γουλιέλμος Δ΄ ξεκίνησε για τα Σταυροφορικά κράτη.[4] Το 1168 ο Γουλιέλμος της Τύρου καταγράφει την άφιξη του κόμη στην Ιερουσαλήμ, όμως ο κόμης απεβίωσε σύντομα μετά και τάφηκε στη Βηθλεέμ.[5] Το 1168, πριν το τέλος του, υποσχέθηκε στον επίσκοπο της Βηθλεέμ, ότι αν η πόλη έπεφτε ποτέ στα χέρια των Μουσουλμάνων, θα τον περίμενε στο Κλαμεσί. Το 1187 η Βηθλεέμ κατελήφθη από τον Σαλαντίν και ο επίσκοπός της -κατά την υπόσχεση του αποβιώσαντος κόμη- μετέβη στο Κλαμεσί, όπου εγκαταστάθηκε στο νοσοκομείο του Παντενόρ. Ο επίσκοπος έμεινε εκεί ως τιτουλάριος (in partibus infidelium) επίσκοπος της Βηθλεέμ συνεχώς ως τη Γαλλική Επανάσταση (1789).[6]
Οικογένεια Επεξεργασία
Ο Γουλιέλμος Δ΄ νυμφεύτηκε την Ελεονώρα του Βερμαντουά (1164) κόρη του Ραούλ Α΄ του Βερμαντουά.
Πρόγονοι Επεξεργασία
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ Constance Brittain Bouchard, Sword, Miter, and Cloister:Nobility and the Church in Burgundy, 980-1198, (Cornell University Press, 1987), 342
- ↑ Patrick van Kerrebrouck, "Les Capétiens" (2000), σ. 540
- ↑ Francis Christopher Oakley, The Western Church in the Later Middle Ages (1979), σ. 348
- ↑ https://www.newadvent.org/cathen/13716a.htm
- ↑ Willelmi Tyrensis Archiepiscopi Chronicon, ed. R.B.C. Huygens (Brepols, Corpus Christianorum Continuatio Medievalis 63A, 1986), σ. 915
- ↑ de Sivry, L: "Dictionnaire de Geographie Ecclesiastique", σ. 375
Πηγές Επεξεργασία
- Constance Brittain Bouchard, Sword, Miter, and Cloister:Nobility and the Church in Burgundy, 980-1198, (Cornell University Press, 1987)
- Francis Christopher Oakley, The Western Church in the Later Middle Ages (1979)
- Hugonis Pictavini Libro de Libertate Monasterii Vizeliacensis
- Patrick van Kerrebrouck, "Les Capétiens" (2000)
- Willelmi Tyrensis Archiepiscopi Chronicon, ed. R.B.C. Huygens (Brepols, Corpus Christianorum Continuatio Medievalis 63A, 1986)