Δέλτα του Ιραουάντι
Συντεταγμένες: 16°29′N 95°0′E / 16.483°N 95.000°E
Το Δέλτα του Ιραουάντι ή Δέλτα του Αγιεγιαρουάντι βρίσκεται στην διαίρεση Ιραουάντι, τη χαμηλότερη έκταση γης της Μιανμάρ όπου βρίσκεται έξω από το όριο της παλιρροιακής επιρροής στο Μιαν Αούνγκ προς τον Κόλπο της Βεγγάλης και της Θάλασσας Ανταμάν, 290 χλμ. νότια από τις εκβολές του στο ποταμό Αγιεγιαρούνατι.[2] Η περιοχή του δέλτα είναι πυκνοκατοικημένη, και παίζει κυρίαρχο ρόλο στην καλλιέργεια του ρυζιού στο πλούσιο προσχωσιγενή έδαφος καθώς βρίσκεται ακόμη και 3 μέτρα πάνω από το επίπεδο της θάλασσας, αν και περιλαμβάνει επίσης αλιευτικές κοινότητες σε μια τεράστια περιοχή γεμάτη από ποτάμια και ρέματα. Στις 2 Μαΐου 2008, το δέλτα υπέστη μια μεγάλη καταστροφή, καθώς επλήγη από τον Κυκλώνα Ναργκίς, ο οποίος φέρεται να σκότωσε τουλάχιστον 77.000 ανθρώπους με πάνω από 55.900 αγνοούμενους και άφησε περίπου 2.5 εκατομμύρια άστεγους.[3]
| Δέλτα του Ιραουάντι | |
|---|---|
  Δέλτα του Ιραουάντι | |
| Χώρα | Μιανμάρ[1] |
| Διοικητική υπαγωγή | Επαρχία Αγιεγιαγουάντι |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Γεωγραφία Επεξεργασία
Έδαφος Επεξεργασία
Το Δέλτα του Ιραουάντι περιλαμβάνει τους κύριους βραχίονες των ποταμών Παθέιν, Πιάπον, Μπογκάλε και Τόε. Το σημείο Μαουτίν, πρώην Ακρωτήριο Νεγκρές, είναι διάσημο ορόσημο στην διοίκηση Ιραουάντι και είναι το νοτιοδυτικό άκρο της Μιανμάρ. Το υψηλότερο σημείο του δέλτα, το όρος Ουάφου, βρίσκεται σε υψόμετρο 404 μέτρων ανάμεσα στο Παθέιν και Μαουτίν Ζουν (σημείο), στη δυτική λωρίδα του δέλτα. Ένα μεγάλο μέρος της περιοχής είναι περιοχή χαμηλού υψομέτρου και βρίσκεται μόλις 3 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας. Αυτή η προσχωσιγενή πεδιάδα οριοθετείται στα δυτικά από το Ραχίν Γιόμα και ανατολικά από το Μπάγκο Γιόμα. Χωρίζεται σε χερσονήσους και νησιά από τους μεγάλους ποταμούς με ροή προς τα νότια που υπόκεινται σε παλιρροϊκό εισβολή. Το χαμηλότερο τρίτο του δέλτα είναι εντελώς επίπεδο, χωρίς τοπικό ανάγλυφο και εκτείνεται σε μήκος 130 χλμ. από τα ανατολικά προς τα δυτικά.
Τα νερά των ποταμών είναι πολύ θολά. Αυτό οφείλεται στη μεταφορά βαρέους φορτίου λάσπης, ενώ η θάλασσα είναι πολύ ρηχή με βάθος λιγότερο από 5.5 μέτρα σε όλη την ακτογραμμή και στα ανατολικά για μια απόσταση έως και 28 χλμ. από την ακτή. Ως αποτέλεσμα της συνεχούς προσαύξησης στη θάλασσα, το δέλτα προχωρεί σε μια έκταση 5-6 χλμ. ανά 100 χρόνια, που ισοδυναμεί με περίπου 1.000 εκτάρια ανά έτος[2].
Κλίμα Επεξεργασία
Η ετήσια βροχόπτωση στην περιοχή του δέλτα προσεγγίζει τα 2.500 χιλιοστά, ενώ η μέση θερμοκρασία ανέρχονται στους 32 °C[4]. Οι περισσότερες βροχές πέφτουν κατά τη διάρκεια των μουσώνων από τα μέσα Μαΐου μέχρι τα μέσα Νοεμβρίου. Η περίοδος από τα μέσα Οκτωβρίου έως τα μέσα Φεβρουαρίου είναι δροσερή και ξηρή όταν οι θερμοκρασίες αρχίζουν να αυξάνονται και ξεσπούν προμουσωνικά μπουρίνια τον Απρίλιο και αρχές Μαΐου[2].
Οικοσυστήματα Επεξεργασία
Η καθαρότητα του νερού βρίσκεται εντός της αλκαλικής κατάστασης του pH λόγω πρώιμων φυσικών και ανεπαρκούς ελέγχου του περιβάλλοντος. Τα Ριζοφόρα ή λάμου και το ντάνι είναι τα κύρια είδη βλάστησης του δέλτα. Επιπλέον, ο έλεγχος των ζιζανίων είναι λιγότερο δραστικός. Η Καταστροφή των ριζοφόρων και η αποψίλωση των δασών στην παράκτια περιοχή λόγω του Κυκλώνα Ναργκίς θέτει τη περιοχή σε μεγαλύτερο κίνδυνο στο μέλλον[5][6].
Νησιά Επεξεργασία
Τα κύρια νησιά περιλαμβάνουν τα Χαϊνγκγί Κιούν, Λέιτ Κιούν, (Νησί της Χελώνας), Πγιν Σαλού Κιούν και Μεϊνμαχλά Κιούν.
Πόλεις Επεξεργασία
Οι κύριες πόλεις του δέλτα περιλαμβάνουν τις ακόλουθες: Μπογκάλε, Μαουμπίν, Μγιαούνγκμια, Μουλμεϊνγκιούν, Παντανάου, Παθέιν, Πιάπον, Ντεντάγιε μέχρι το Τουάντε και Κιάουκταν.
Κανάλια Επεξεργασία
Εκτός από το Κανάλι Τουάντε που κατασκευάστηκε κατά τη περιόδου της αποικιοκρατίας, δεν υπάρχει εκτεταμένο σύστημα άρδευσης ή κανάλι μεταφοράς νερού. Το κανάλι Τουάντε είναι πολύ ευεργετικό για την επικοινωνία και το εμπόριο του δέλτα μέσα από τη μεταφορά νερού με τη Γιανγκόν. Ως εκ τούτου ο πολιτισμός του Δέλτα μετατοπίστηκε προς τη Γιανγκόν, με την επιρροή του να εμφανή σε μέρη και προϊόντα, όπως η αγορά Μπογκάλε, το τέταρτο Μόρτιν, το τέταρτο Γιάι Κιάου, τα εστιατόρια Ντανούμπιου, το Παθέιν Χαλάουα (χαλβάς), τα χαλιά Τίνφιου από το Παντανάου και την ομπρέλα του Παθέιν.
Ιστορία Επεξεργασία
Η περιοχή του δέλτα παραδοσιακά κατοικήθηκε από τους Μον. Πολιτικά, τα Βιρμανικά βασίλεια βορειότερα του ποταμού Ιραουάντι ήλεγχαν τη περιοχή του δέλτα από τα μέσα του 11ου αιώνα στο μεγαλύτερο μέρος του με λίγες εξαιρέσεις. Ο έλεγχος της εύφορης περιοχής ανεστράφη στα βασίλεια των Μον με έδρα το Μπάγκο από τον 13ο έως τον 16ο αιώνα (1287-1539) και εν συντομία κατά τον 18ο αιώνα (1747-1757).
Το δέλτα ήταν επίσης η πρώτη περιοχή της Βιρμανίας όπου οι Βρετανοί ανέλαβαν τον έλεγχό του. Οι Βρετανοί κατέλαβαν το Χαϊνγκγί Κιούν ή Νήσος Νεγκρές το 1753, αφού οι Μον αντιστάθηκαν στο αίτημά τους να δημιουργήσουν μια θέση εμπορικών συναλλαγών. Ο βιρμανός βασιλιάς Αλαουνγκπάγια παραχώρησε το νησί στους Βρετανούς το 1757, αλλά ανακατέλαβε το νησί το 1759 με τη βία, όταν ο βασιλιάς ένιωθε ότι είχε προδοθεί από τους Βρετανούς στον πόλεμο κατά των Μον.[7] Η μάχη του Ντανούμπιου το 1825 στο δέλτα ήταν η τελευταία μεγάλη στάση των Βιρμανών κατά την προέλαση των Βρετανικών δυνάμεων στον Πρώτο Αγγλοβιρμανικό Πόλεμο (1824-1826). Το δέλτα καταλήφθηκε από τους Βρετανούς στον Δεύτερο Αγγλοβιρμανικό Πόλεμο του 1852 και έγινε μέρος της Βρετανικής Βιρμανίας[2].
Η Βρετανική αποικιακή διοίκηση αποξήρανε τα έλη και τους βάλτους που κυριαρχούσαν στην περιοχή και έχτισε φράγματα και αναχώματα, ξεκινώντας από το 1861 για την καλλιέργεια ρυζιού, καθώς οι Βιρμανοί άρχισαν να μεταναστεύουν νότια στη Βρετανική Βιρμανία αναζητώντας πράσινα λιβάδια. Σήμερα υπάρχουν 1.300 χλμ μεγάλων αναχωμάτων στο δέλτα για να προστατεύσει τα 600.000 εκτάρια της γης ορυζώνων[2].
Κάτοικοι Επεξεργασία
Η περιοχή του δέλτα κατοικείται από αγροτικές και αλιευτικές κοινότητες σε αρκετά χωριά, εκτός από τις πόλεις των αγορών, ενώ οι περισσότερες βρίσκονται κατά μήκος των κύριων ποταμών. Με 100 άτομα ανά τ.χλμ., είναι μια από τις πιο πυκνοκατοικημένες περιοχές της χώρας με πληθυσμό 3.5 εκατομμυρίων κατοίκων[2]. Οι τρέχοντες κάτοικοι περιλαμβάνουν, εκτός από τους Μον και Βιρμανούς, μια πλειοψηφία των Πούο Καγίν.
Οικονομία και ανάπτυξη Επεξεργασία
Η περιοχή είναι ο μεγαλύτερος παραγωγός ρυζιού της Μιανμάρ. Έτσι, η υποδομή οδικών μεταφορών έχει αναπτυχθεί σημαντικά κατά τη δεκαετία του 1990 και του 2000. Στα δύο τρίτα της συνολικής καλλιεργήσιμης γης καλλιεργείται ρύζι αποδίδοντας περίπου 2.000–2.500 κιλά ανά εκτάριο. Η αλιεία διεξάγεται από μικρές βάρκες και άλλα μέσα. Η αλιεία γαρίδων και η συγκομιδή αυγών χελώνας είναι επίσης σημαντικές εμπορικές δραστηριότητες. Και τα δύο απειλούνται από την απώλεια των μαγκρόβιων δασών όπως η εκκαθάριση της γης για καλλιέργειες. Καθώς η επικοινωνία σε όλο το δέλτα είναι ευκολότερη μέσω υδάτων, σχεδόν κάθε νοικοκυριό διαθέτει ένα σκάφος και μεγάλες πόλεις όπως οι Μπογκάλε, Μαουλαμγινεγκιούν και Μγιαούνγκμια εξυπηρετούνται από ατμόπλοιο.
Μνημεία εθνικής κληρονομιάς και φυσικά καταφύγια Επεξεργασία
Το καταφύγιο Μεϊνμαχλά Κιούν είναι χώρος εθνικής πολιτιστικής κληρονομιάς καθώς και φυσικός βιότοπος για πολλά μαγκρόβια δάση και διάφορα είδη θαλάσσιας ζωής. Στη πραγματικότητα, το δελφίνι του Ιραουάντι (Orcaella brevirostris) δεν είναι ιθαγενές στη περιοχή του Δέλτα, αλλά λαμβάνει το όνομά του από τον ποταμό. Είναι γνωστό ότι αυτά τα θαλάσσια δελφίνια εισέρχονται στα ποτάμια της νοτιοανατολικής Ασίας.
Δείτε επίσης Επεξεργασία
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ GEOnet Names Server. 11 Ιουνίου 2018. -417416.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 «Irrawaddy Delta». ARCBC (ASEAN Regional Centre for Biodiversity Conservation). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Μαΐου 2008. Ανακτήθηκε στις 14 Μαΐου 2008.
- ↑ "Myanmar death toll soars, devastation 'huge' " Αρχειοθετήθηκε 2008-05-20 στο Wayback Machine. Reuters 17 May 2008
- ↑ Thein, Myat (2005). Economic Development of Myanmar. ISBN 981-230-211-5.
- ↑ "IMangrove destruction partly to blame for Myanmar toll: ASEAN chief" Αρχειοθετήθηκε 12 May 2008 στο Wayback Machine., Google News, 6 May 2008
- ↑ "Mangrove loss 'put Burma at risk'", BBC News, 6 May 2008
- ↑ D.G.E. Hall (1960). Burma (PDF). Hutchinson University Library. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Μαρτίου 2007. Ανακτήθηκε στις 22 Μαρτίου 2019.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία
- National Geographic Magazine Αρχειοθετήθηκε 2008-05-21 στο Wayback Machine.
- National Geographic Magazine1 Αρχειοθετήθηκε 2008-05-21 στο Wayback Machine.
- UNOSAT Myanmar map