Βικιπαίδεια

Δελφινάριο

ενυδρείο με δελφίνια

Δελφινάριο είναι ενυδρείο με δελφίνια. Τα δελφίνια συνήθως διατηρούνται σε μια μεγάλη πισίνα, αν και περιστασιακά μπορεί να διατηρούνται σε κλουβιά στην ανοιχτή θάλασσα, είτε για έρευνα ή για δημόσιο θέαμα. Μερικά ενυδρεία αποτελούνται από μία πισίνα όπου τα δελφίνια εκτελούν θέαμα για τους ανθρώπους ενώ κάποια άλλα μπορεί να αποτελούν μέρος ενός μεγαλύτερου πάρκου, όπως τα θαλάσσια πάρκα θηλαστικών, οι ζωολογικοί κήποι ή θεματικά πάρκα, μαζί με άλλα ζώα και αξιοθέατα.

The structure has a round roof with a large skylight
Το εξωτερικό του δελφινάριου στο θεματικό πάρκο Boudewijn Seapark  σε Μπριζ, Βέλγιο

Το πρώτο εμπορικό πάρκο άνοιξε μόλις το 1938, ενώ κητοειδή κρατούνται σε αιχμαλωσία από τη δεκαετία του 1860. Η δημοτικότητά τους αυξάνεται ραγδαία, μέχρι τη δεκαετία του 1960. Από το 1970, η αυξανόμενη ανησυχία για την ευημερία των ζώων οδήγησε σε αυστηρότερους κανονισμούς, το οποίο σε αρκετές χώρες, τελικά, είχε ως αποτέλεσμα το κλείσιμο ορισμένων ενυδρείων. Παρά τη τάση αυτή, τα δελφινάρια εξακολουθούν να είναι διαδεδομένα στην Ευρώπη, την Ιαπωνία και τη Βόρεια Αμερική. Κάποιες χώρες έχουν απαγορέψει την ύπαρξη δελφιναρίων με διάφορους κανονισμούς π.χ. Ινδία ( 2013 ).[1]

Τα πιο κοινά είδη δελφινιών που διατηρούνται σε ενυδρεία είναι το ρινοδέλφινο, καθώς είναι σχετικά εύκολο να εκπαιδευτεί και έχει μία μακρά διάρκεια ζωής σε αιχμαλωσία. Ενώ το εμπόριο δελφινιών υπόκεινται σε διεθνής ρύθμιση, άλλες πτυχές της διατήρησης δελφινιών σε αιχμαλωσία, όπως το ελάχιστο μέγεθος και τα χαρακτηριστικά των πισίνων όπου τα τοποθετούν, διαφέρουν μεταξύ των χωρών. Αν και η καλή διαβίωση των ζώων θεωρείται ότι έχει βελτιωθεί σημαντικά κατά τις τελευταίες δεκαετίες, πολλές από τις ομάδες για τα δικαιώματα των ζώων εξακολουθούν να θεωρούν ότι κρατώντας τα δελφίνια σε αιχμαλωσία είναι μια μορφή κακοποίησης των ζώων.

ΙστορίαΕπεξεργασία

Τα κητοειδή κρατούνται σε αιχμαλωσία στη Βόρεια Αμερική και την Ευρώπη από το 1860. Όμως το 1859, για πρώτη φορά στο Δελφινάριο της Βοστώνης (Boston Aquarial Gardens) καθώς και τα κητώδη ζεύγη Μπελούγκα στο Αμερικάνικο Μουσείο Μπάρνουμ ( Barnum ) στη πόλη της Νέας Υόρκης[2][3], εκτίθενται και εκτρέφονται για τη ψυχαγωγία των ανθρώπων στο Θαλάσσιο Πάρκο που ιδρύθηκε το 1938 στον Άγιο Αυγουστίνο, στη Φλόριντα. Έδω ήταν η πρώτη φορά που ανακαλύφθηκε ότι τα δελφίνια μπορεί να εκπαιδευτούν για να εκτελούν διάφορα κόλπα. Αναγνωρίζοντας το Θαλάσσιο αυτό Πάρκο, την επιτυχία αυτη, περισσότερα Δελφινάρια άρχισαν να κρατούν δελφίνια για ανθρώπινη ψυχαγωγία.[4] Στη δεκαετία του 1960, η κράτηση δελφίνιών σε αιχμαλωσία σε ζωολογικούς κήπους και ενυδρεία για ανθρώπινους ψυχαγωγικούς σκοπούς αυξήθηκε σε δημοτικότητα μετά το 1963, με βάση την ταινία Φλίπερ, καθώς και με τη τηλεοπτική σειρά Φλίπερ. O Ρικ Ο' Μπάρυ ( Ric O'Barry ) ήταν ο εκπαιδευτής δελφινιών στη σειρά Φλίππερ. Από τη στιγμή που η Κάθυ το δελφίνι, δεν ξαναβγήκε στην επιφάνεια για αέρα, δηλαδή, αποφάσισε να αυτοκτονίσει, ο Ρικ αφιέρωσε τη ζωή του στην απελευθέρωση όλων των δελφινιών που κρατούνται σε αιχμαλωσία. Το 1966, το πρώτο δελφίνι εξάγεται στην Ευρώπη. Σε αυτές τις πρώτες ημέρες, τα Δελφινάρια μπορούσαν να αυξηθούν γρήγορα λόγω έλλειψης νομοθεσίας και έλλειψη ενδιαφέροντος για τη καλή διαβίωση των ζώων.

Νέα νομοθεσία, πιο αυστηρή, ιδίως το 1972, η Συνθήκη Προστασίας Θαλάσσιων Θηλαστικών Ειδών ( Marine Mammal Protection Act ) στις ΗΠΑ, σε συνδυασμό με μια πιο κριτική άποψη για τη καλή διαβίωση των ζώων, ανάγκασε πολλά Δελφινάρια σε όλο τον κόσμο, να κλείσουν. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το Ηνωμένο Βασίλειο* Στις αρχές της δεκαετίας του 1970 υπήρχαν τουλάχιστον 36 δελφινάρια καθώς και περιφερόμενα θεάματα Δελφινιών. Ωστόσο, το τελευταίο δελφινάριο στο Ηνωμένο Βασίλειο έκλεισε τις πόρτες του το 1993.[5] Το τελευταίο Δελφινάριο στην Ουγγαρία έκλεισε το 1992. Το 2005, τόσο η Χιλή όσο και η Κόστα Ρίκα απαγόρευσαν εντελώς τη διατήρηση κητωδών σε αιχμαλωσία.[6] Ωστόσο, περιπου 60 Δελφινάρια υπάρχουν σήμερα σε όλη την Ευρώπη, από τα οποία τα 34 είναι εντός της ΕΕ.[7] Η Ιαπωνία, το Μεξικό και οι Ηνωμένες Πολιτείες καταδέχονται να έχουν μεγάλο αριθμό Δελφιναρίων. 

Τα Περιφερόμενα θεάματα Δελφινιών που ευδοκιμούν στη Ρωσία μπορεί να ενέχουν σοβαρούς κινδύνους για τα ίδια τα Δελφίνια, αφού απαιτούν ειδικές συνθήκες μεταφοράς από το ένα μέρος προς ένα άλλο σημείο. Δεν υπάρχει καταγραφή των Δελφινιών που υπάρχουν στη Ρωσία για Ανθρώπινη Διασκέδαση, ώστε να υπάρχει πληροφόρηση για αυτά τα ζωντανά. Τα Περιφερόμενα θεάματα Δελφινιών ευδοκιμούν ως το 2018, μόνο σε Ρωσία, Καζανκστάν, Λευκορωσσία, και Ινδονησία, τα οποία υποβάλουν τα ζωντανά αυτά σε εξαιρετικό στρες.[8]

ΚατασκευήΕπεξεργασία

 
Το Brookfield Zoo πάρκο στο Σικάγο

Πολλά και ποικίλα σχέδια υπάρχουν για Δελφινάρια, αλλά το βασικό σχέδιο για δελφινάρια θεαμάτων για τους ανθρώπους, αποτελείται συνήθως από μία ημι-κυκλική πισίνα, μερικές φορές με γυάλινους τοίχους που επιτρέπει υποβρύχια προβολή, και μια πλατφόρμα στη μέση, από τις οποίες οι εκπαιδευτές διευθύνουν την επίδειξη θεαμάτων δελφινιών στους ανθρώπους. 

Το νερό στις πισίνες πρέπει συνεχώς να φιλτράρεται για να το κρατήσει καθαρό για τα δελφίνια και για τους θεατές. Η θερμοκρασία και η σύσταση του νερού πρέπει να ελέγχεται για να ταιριάζει με τις συνθήκες που έχουν συνηθίσει τα δελφίνια στην άγρια φύση. Υπάρχει ελλείψει μιας κοινής διεθνούς ρύθμισης σε αυτό το θέμα. Γενικές κατευθυντήριες γραμμές σχετικά με το ελάχιστο μέγεθος των πισίνων διαφέρουν μεταξύ των χωρών. Για να δώσουμε μια ένδειξη για τα μεγεθη πισίνας, η Ευρωπαϊκή Ένωση για τα Υδρόβια Θηλαστικά συνιστά μια πισίνα για πέντε δελφίνια, ότι πρέπει να έχει επιφάνεια 275275 m2 (2,960 sq ft) συν επιπλέον 7575 m2 (810 sq ft) για κάθε επιπλέον ζώο, να έχει βάθος 3.53,5 m (11 ft) και να έχει όγκο νερού τουλάχιστον 1,0001,000 m3 (35,000 cu ft) με επιπλέον 200200 m3 (7,100 cu ft) για κάθε επιπλέον ζώο. Αν δύο από τις τρεις αυτές προϋποθέσεις καλύπτονται, τότε αν η τρίτη παράμετρος καλύπτεται με 10% απόκλιση προς τα κάτω, το EAAM θεωρεί ότι το μέγεθος της πισίνας είναι αποδεκτό.[9]

Άγνωστο αν υπάρχει κανονισμός για τα Περιφερόμενα Θεάματα Δελφινιών.

Τα ΖωντανάΕπεξεργασία

 
Οι φάλαινες δολοφόνοι εκτέλεση σε Shamu stadium at SeaWorld στο Ορλάντο, Φλόριντα

ΕίδηΕπεξεργασία

Διάφορα είδη δελφινιών διατηρούνται σε αιχμαλωσία, καθώς και πολλά άλλα μικρά είδη κητωδών όπως Φώκαινες, Απτέρυγες (?) Φώκιες, και οι φάλαινες Μπελούγκα. Αν και σε αυτές τις περιπτώσεις, η λέξη δελφινάριο μπορει να μην είναι δόκιμη, καθώς αυτά τα ζωντανά δεν είναι αληθινά δελφίνια. Τα ρινοδέλφινα είναι τα πιο κοινά είδη δελφινιών που διατηρούνται σε δελφινάρια, καθώς είναι σχετικά εύκολο να εκπαιδευθούν, και έχουν μια μακρά διάρκεια ζωής σε αιχμαλωσία και φιλική εμφάνιση. Εκατοντάδες, αν όχι χιλιάδες Δελφίνια ζουν σε αιχμαλωσία σε όλο τον κόσμο, αν και οι ακριβείς αριθμοί είναι δύσκολο να προσδιοριστούν. Οι Όρκες είναι γνωστές για τις επιδόσεις τους σε θεάματα για τους ανθρώπους, αλλά ο αριθμός σε Όρκες που διατηρείται σε αιχμαλωσία είναι πολύ μικρός, ειδικά σε σύγκριση με τον αριθμό των ρινοδέλφινων. Μόνο 44 σε αιχμαλωσία όρκες βρέθηκαν σε εκτίμηση που πραγματοποιήθηκε σε ενυδρεία το 2012.[10] Όλες οι Όρκες που διατηρούνται σε αιχμαλωσία βρίσκονται, σε πλειοψηφία, σε διάφορα Θαλάσσια πάρκα στις Ηνωμένες Πολιτείες. Άλλα είδη που διατηρούνται σε αιχμαλωσία είναι το Διάστικτο δελφίνι του Ατλαντικού, η Ψευδοόρκα, το Μαυροδέλφινο, το Κοινό Δελφίνι ( Πιθανόν Delphinus delphis ), οι Kεφαλόρυγχοι του Κόμμερs, όπως και τα Στενόρυγχα δελφίνια[11] όλα σε πολύ χαμηλότερα νούμερα από το ρινοδέλφινο. Υπάρχουν επίσης λιγότερα από δέκα Ρινοδέλφινα Αμαζονίου, Σταχτοδέλφινα, ή Δελφίνια Τουκούσι σε αιχμαλωσία. Υπάρχουν ελάχιστα ως κανένα Μακρύρυγχα Στροφοδέλφινα σε αιχμαλωσία. Δύο ασυνήθιστα και πολύ σπάνια υβριδικά δελφίνια γνωστά ως Φαλαινοδέλφινα διατηρούνται στο Πάρκο θαλάσσιας Ζωής στη Χαβάη, το οποίο είναι διασταυρώση μεταξύ ενός Δελφινιού και μίας Ψευδοόρκας. Επίσης, δύο Κοινά/Ρινοδέλφινα υβρίδια βρίσκονται σε αιχμαλωσία: ένα στο Discovery Cove και το άλλο στο SeaWorld του Σαν Ντιέγκο.

Το εμπόριο και η σύλληψηΕπεξεργασία

Κατά τις πρώτες ημέρες, πολλά δελφίνια αιχμαλωτίστηκαν από το φυσικό τους περιβάλλον στην ακτή της Φλόριντα. Αν και η Συνθήκη Προστασίας Θαλάσσιων Θηλαστικών ιδρύθηκε το 1972, παρόλα αυτά επιτρέπει, σαν εξαίρεση, τη συλλογή των δελφινιών για δημόσια προβολή και ερευνητικούς σκοπούς, όταν έχει δωθεί άδεια. Ρινοδέλφινα δεν έχουν συλληφθεί σε Αμερικανικά ύδατα από το 1989. Στις περισσότερες Δυτικές χώρες, Προγράμματα Αναπαραγωγής έχουν συσταθεί για να παρέχουν στα Δελφινάρια νέα ζωντανά για θεάματα στους ανθρώπους. Για να επιτευχθεί ένα ικανοποιητικό ποσοστό γεννήσεων και να αποφευχθεί η ενδογαμία, η τεχνητή γονιμοποίηση ( Τ.Γ. ) χρησιμοποιείτε. Η χρήση της Τεχνητής Γονιμοποίησης επιτρέπει επίσης στα δελφινάρια να αυξήσουν τη γενετική ποικιλομορφία του πληθυσμού τους, χωρίς να μεταφέρουν δελφίνια από άλλες εγκαταστάσεις.

Το εμπόριο των δελφινιών ρυθμίζεται από τη Σύμβαση για το Διεθνές Εμπόριο Απειλούμενων Ειδών της Άγριας Πανίδας και Χλωρίδας, επίσης γνωστή ως Σύμβαση της Ουάσινγκτον ή CITES. Απειλούμενα είδη δελφινιών, περιλαμβάνονται στη Σύμβαση αυτή, στο Παράρτημα Ι, στην οποία το εμπόριο επιτρέπεται μόνο σε εξαιρετικές περιπτώσεις. Είδη που δεν θεωρούνται ότι απειλούνται με εξαφάνιση, περιλαμβάνονται στο Παράρτημα II, όπου το εμπόριο "πρέπει να ελέγχεται προκειμένου να αποφευχθεί χρήση ασύμβατη με την επιβίωσή τους". Τα περισσότερα είδη κητοειδών διαπραγματεύονται για την επίδειξη σε αιχμαλωσία για τους ανθρώπους ή για χρήση "κολύμβηση με τα δελφίνια" και άλλα παρόμοια αλληλεπιδραστικά προγράμματα που παρατίθενται στο Παράρτημα ΙΙ.

Ωστόσο, το εμπόριο ζώντων δελφινιών εξακολουθεί να συνεχίζεται. Ένα ζωντανό ρινοδέλφινο εκτιμάται ότι έχει χρηματική αξία μεταξύ μερικές χιλιάδες ως αρκετές δεκάδες χιλιάδες δολάρια, ανάλογα με την ηλικία, την κατάσταση και τη προηγούμενη εκπαίδευση. Αιχμαλωσίες δελφινιών έχουν αναφερθεί ότι είναι σε άνοδο στο Νότιο Ειρηνικό και τη Καραϊβική.[12] Η Κούβα είναι επίσης εξαγωγέας δελφινιών στα τελευταία χρόνια, με υπεύθυνο το Εθνικό Ενυδρείο Κούβας ( Acuario Nacional de Cuba ).[13] Τα τελευταία χρόνια, τα Νησιά του Σολομώντα έχουν επίσης επιτρέψει τη συλλογή και εξαγωγή των δελφινιών σε εγκαταστάσεις δημόσιας επίδειξης για την ανθρώπινη διασκέδαση.[14] Ένας νόμος του 2005 απαγόρευσε την εξαγωγή των δελφινιών,[15] ωστόσο, η απαγόρευση αυτή ανατράπηκε το 2007, όταν περίπου 28 δελφίνια είχαν αποσταλεί στο Ντουμπάι.[16] Ορισμένες, κυρίως Ιαπωνικές εγκαταστάσεις Δελφιναρίων, αποκτούν τα δελφίνια από τοπικούς κυνηγούς. Παρόλα αυτά, αρκετές άλλες χώρες στην Ασία κάνουν εισαγωγή δελφινιών από την Ιαπωνία. Αρκετές Αμερικανικές εγκαταστάσεις Δελφιναρίων επίσης έπραξαν το ίδιο.

Η πρακτική αυτή σταμάτησε το 1993, όταν στις ΗΠΑ, η Εθνική Υπηρεσία Θαλάσσιων Ψαράδων αρνήθηκε να δώσει άδεια στο Δελφινάριο "Θαλάσσιο Κόσμο Αφρικής - ΗΠΑς"  για να εισάγει 4 Ψευδοόρκες οι οποίες είχαν αλιευτεί σε μία Ιαπωνική καταδίωξη αυτών.

ΚριτικήΕπεξεργασία

Καλή διαβίωση των ζώωνΕπεξεργασία

 
Το Festa Δελφινάριο σε Βάρνα, Βουλγαρία

Πολλές φιλοζωικές οργανώσεις όπως η Παγκόσμια Προστασία Ζώων, θεωρεί ότι η τήρηση δελφινιών σε αιχμαλωσία είναι μια μορφή κακοποίησης των ζώων. Τα κύρια επιχειρήματα είναι ότι τα δελφίνια δεν έχουν αρκετή ελευθερία κίνησης σε πισίνες, ανεξάρτητα από το μέγεθος της πισίνας αφού στην άγρια φύση, τα δελφίνια κολυμπούν εκατοντάδες χιλιόμετρα κάθε μέρα, για εκατομμύρια χρόνια και άρα, δεν έχουν τόσο πλούσια ανάδραση με το τεχνικό περιβάλλον τους όσο έχουν στο φυσικό τους περιβάλλον. Τα ερεθίσματα που λαμβάνουν στο τεχνιτό περιβάλλον είναι αρκετά υποβαθμισμένα, και περιορισμένα σε σχέση με το φυσικό τους περιβάλλον.Τα δελφίνια σε αιχμαλωσία παρουσιάζουν συχνά επαναλαμβανόμενη συμπεριφορά και μερικές φορές μπορει να γίνει επιθετικό προς τα άλλα ζώα ή ανθρώπους. Σε ορισμένες περιπτώσεις, η συμπεριφορά των ίδιων των δελφινιών τα οδηγεί σε θάνατο.[17]

Η διάρκεια ζωής των δελφινιών σε αιχμαλωσία είναι ένα άλλο ιδιαίτερο θέμα συζήτησης. Η έρευνα έχει δείξει ότι οι Όρκες πράγματι έχουν πολύ χαμηλότερο ποσοστό επιβίωσης σε αιχμαλωσία* [18] ωστόσο, δεν υπάρχει καμία σημαντική διαφορά ανάμεσα στην άγρια φύση και σε αιχμαλωσία στο ποσοστό επιβίωσης για τα Ρινοδέλφινα.[19] Αυτό, ωστόσο, δεν αντικατοπτρίζει τη παγκόσμια κατάσταση: Για παράδειγμα, τα δελφίνια σε εγκαταστάσεις αιχμαλωσίας στην Τζαμάϊκα υποφέρουν από εξαιρετικά υψηλά ποσοστά θνησιμότητας.[20]

Μερικοί επιστήμονες προτείνουν ότι η "ασυνήθιστα υψηλή" νοημοσύνη των δελφινιών σημαίνει ότι θα πρέπει να αναγνωριστούν ως "μη ανθρώπινα πρόσωπα".[21] το 2013, το Ινδικό Υπουργείο Περιβάλλοντος και Δασών απαγόρευσε την αιχμαλωσία των δελφινιών για τους λόγους αυτούς, βρίσκοντας ότι είναι "ηθικά απαράδεκτο να τα κρατήσει σε αιχμαλωσία για σκοπούς ψυχαγωγίας".[22]

Το 2015, η Βουλή των Κοινοτήτων του Καναδά, πέρασε το Νομοσχέδιο S-203, τον Τερματισμό της Αιχμαλωσίας Φάλαινων και Δελφινιών, και το έστειλε στην Γερουσία του Καναδά. Δύο εγκαταστάσεις θα επηρεαστούν, το Marineland του Καναδά και το Δελφινάριο του Βανκούβερ ( Vancouver Aquarium ).[23] το 2018, οι Προοδευτικοί Συντηρητικοί στη Γερουσία είχαν κατηγορηθεί για χρήση διαδικαστικών εμποδίων για να μην έρθει σε ψηφοφορία το νομοσχέδιο. Τον Ιούνιο του 2018, κάποιοι γερουσιαστές πρόσθεσαν τροπολογίες για να εξαιρέσουν το Marineland του Καναδά και το Δελφινάριο του Βανκούβερ από το νομοσχέδιο. Μετά από τρία χρόνια, το τελικό αποτέλεσμα δεν ήταν ακόμη γνωστό, ως και τον οκτώβριο του 2018.[24]

Δείτε επίσηςΕπεξεργασία

  • Λίστα δελφιναρίων
  • Το θαλάσσιο θηλαστικό πάρκο
  • Κατηγορία:Ταινίες για τα δελφίνια

ΣημειώσειςΕπεξεργασία

  1. ↑ «LITHUANIA». For a dolphinarium-free Europe. Ανακτήθηκε στις 11 Οκτωβρίου 2018. 
  2. ↑ The Whale Sanctuary Project, Back to Nature (6 Ιουνίου 2017). «How the Beluga Business Began | The Whale Sanctuary Project | Back to Nature». The Whale Sanctuary Project. Ανακτήθηκε στις 4 Ιουνίου 2018. 
  3. ↑ «150 Years Ago, a Fire in P.T. Barnum's Museum Boiled Two Whales Alive | Smart News | Smithsonian». Smithsonianmag.com. 20 Ιουλίου 2015. Ανακτήθηκε στις 4 Ιουνίου 2018. 
  4. ↑ "Ακολουθώντας την έκθεση λευκών φαλαινών από τον P.T. Barnum στο μουσείο του στη Νέα Υόρκη, το 1860,έπειτα το 1913 βρέθηκαν να εκθέτονται ξανά κητοειδή σε αιχμαλωσία. Αυτή τη φορά όταν ο C. H. Townsend, υπεύθυνος του ενυδρείου της Νέας Υόρκης, σκέφθηκε να εκθέσει τα ζωντανά αυτά ενώ τους πετάνε το ψάρι για να το φάνε, μία καινοτόμα ιδέα για να φέρει πλήθος θεατών.", "Κατά τη διάρκεια του ταΐσματος στο Θαλάσσιο Στούντιο, λέγεται ότι τα δελφίνια σταδιακά άρχισα να πετάγονται στον αέρα για να πιάσουν το ψάρι που πετάγονταν σε αυτά, και αυτή η συμπεριφορά πάντα διασκέδαζε το πλήθος, και τους υπεύθυνους. Τότε, ένα χρόνο αργότερα, το 1939, Ο Cecil M. Walker, υπεύθυνος για την συντήρηση των σωλήνων καθαρισμού του νερού, στην νυχτερινή βάρδια τουh, παρατήρησε πως ένα δελφίνι έσπρωξε ένα φτερό πελεκάνου στο νερό προς σε αυτόν. "Μόνο για την φάση" το πήρε το φτερό και το πέταξε πάλι στην πισίνα, όπου, για μεγάλη του έκπληξη, το δελφίνι το έφερε πίσω ξανά. Το παιχνίδι συνεχίστηκε με τον Walker να πειραματίζεται με μία μπάλα, με έναν σωλήνα ποδηλάτου, μικρές πέτρες και άλλα αντικείμενα. Όπως το παιχνίδι εξελισσόταν, άλλα δελφίνια άρχισαν να συμμετέχουν. Αυτό το σχήμα άρχισε να θυμίζει το ρεπερτόριο που υπάρχει σήμερα στα Δελφινάρια σε όλο τον κόσμο.", αποσπάσματα από The rose-tinted menagerie.
  5. ↑ "Στη χρυσή εποχή της Βιομηχανίας, υπήρχαν τουλάχιστον 36 παρόμοια Δελφινάρια ή παραστάσεις Δελφινιών στο Ηνωμένο Βασίλειο.", απόσπασμα από The rose-tinted menagerie
  6. ↑ «UNEP:Guidelines and criteria associated with marine mammal captivity». 2006. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Μαρτίου 2017. Ανακτήθηκε στις 22 Νοεμβρίου 2009. 
  7. ↑ Oceancare:Dolphinariums in Europe Αρχειοθετήθηκε 2010-06-13 στο Wayback Machine., retrieved November 16, 2009
  8. ↑ Fedorova, Oxana (2015-06-17). «The Horrible Truth About Dolphin Shows In Russia». The Dodo. https://www.thedodo.com/russian-traveling-dolphin-shows-1204380692.html. Ανακτήθηκε στις 2018-10-11. 
  9. ↑ Οδηγίες EAAM για την παραμονή δελφινιών σε εγκαταστάσεις Αρχειοθετήθηκε August 22, 2007, στο Wayback Machine., retrieved 22 November 2009
  10. ↑ Όκας σε αιχμαλωσία - Μία ματιά στις φάλαινες ενυδρείων και πάρκων Αρχειοθετήθηκε 2007-06-02 στο Wayback Machine. (όπως θεάθηκε την 23η Νοεμβρίου του 2009)
  11. ↑ Alexandras Frantzis & Paraskevi Alexiadou (2003). «Monograph_06_Cetaceans_of_the_Greek_Seas» (PDF). Cetaceans of the Greek Seas. Copyright © Hellenic Centre for Marine Research, 2003. Ανακτήθηκε στις 11 Οκτωβρίου 2018. 
  12. ↑ The Humane Society: Held Captive: Developing Nations, (2009) Αρχειοθετήθηκε 2017-12-30 στο Wayback Machine., retrieved 22 November 2009
  13. ↑ "Αλλα είναι η επαναστατική Κούβα του Φιντέλ Κάστρο που έδωσε στη αιχμαλωσία δελφινιών στην Νότια Αμερική κάποια ανάπτυξη, καω από την ομπρέλα του Εθνικού Ενυδρείου.", απόσπασμα απόThe rose-tinted menagerie
  14. ↑ HONIARA, Solomon Islands (Reuters) - Ένα φορτηγό αεροπλάνο έφθασε τη Δευτέρα στα άνομα νησιά του Σολομώντα για να παραλάβει άγρια (σ.σ. ελεύθερα) Δελφίνια πιασμένα για ένα συνδικάτο Μεξικάνικο όπου οι ακτιβιστές το χαρακτήρισαν σαν περιβαντολλογικά εγκληματικό, όπως ανέφεραν τα τοπικά μέσα ενημέρωσης. Developments on dolphin capture Αρχειοθετήθηκε 2006-05-11 στο Wayback Machine.
  15. ↑ «Τα νησιά του Σολομώντα απαγόρεψαν την εξαγωγή Δελφινιών» (PDF). Keiko.com. 21 Φεβρουαρίου 2018. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 18 Φεβρουαρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 4 Ιουνίου 2018. 
  16. ↑ The Associated Press / International Herald Tribune Τα νησιά του Σολομώντα εξάγαγαν στο Ντουμπάϊ; διαμαρτυρόμενοι συγκεντρώθηκαν, article retrieved October 25, 2007.
  17. ↑ Marine animals in captivity, World Animal Protection. Retrieved 18 June 2014.
  18. ↑ Orcanetwork:Survival rates in captivity Αρχειοθετήθηκε 2018-10-01 στο Wayback Machine., retrieved November 19, 2009
  19. ↑ Willis, K. 2007. "Εκτιμώμενος χρόνος ζωής των Ρινοδέλφινων στα Θηλαστικά Θαλάσσια Πάρκα και Ενυδρεία στις εγκαταστάσεις των μελών της Βόρειας Αμερικής: 1990 - ως παρόν". Παρουσίαση στη συνάντηση του 2007 των μελών των Θηλαστικών Θαλάσσιων Πάρκων και Ενυδρείων.
  20. ↑ Environmental Management Consultants Ltd. (2007), Review of the Environmental Impact Assessment (EIA) For the Proposed Dolphin Park in Paradise, Hanover Αρχειοθετήθηκε 2009-11-23 στο Wayback Machine., in page 3, section Mortalities. Article retrieved November 20, 2009.
  21. ↑ «Dolphins deserve same rights as humans, say scientists». BBC News. 21 February 2012. https://www.bbc.co.uk/news/world-17116882. Ανακτήθηκε στις 18 February 2016. 
  22. ↑ «No, India did not just grant dolphins the status of humans». io9. 15 August 2013. http://io9.gizmodo.com/no-india-did-not-just-grant-dolphins-the-status-of-hum-1149482273. Ανακτήθηκε στις 18 February 2016. 
  23. ↑ «Ottawa to ban capture of dolphins, whales». CBC. 8 Φεβρουαρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 5 Οκτωβρίου 2018. 
  24. ↑ Lake, Holly (May 4, 2017). «Bill to ban whale and dolphin captivity is being stalled in the Senate — again». Toronto Star. https://www.thestar.com/ipolitics/federal/2018/10/04/bill-to-ban-whale-and-dolphin-captivity-is-being-stalled-in-the-senate-again.html. 

Περαιτέρω ανάγνωσηΕπεξεργασία

Εξωτερικοί σύνδεσμοιΕπεξεργασία

Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Δελφινάριο&oldid=9770649"