Δημήτρης Κιτσίκης

Έλληνας ιστορικός

Ο Δημήτρης Κιτσίκης (Αθήνα, 2 Ιουνίου 1935-28 Αυγούστου 2021) ήταν Έλληνας ιστορικός, τουρκολόγος και διεθνολόγος καθηγητής του Πανεπιστημίου της Οττάβας στον Καναδά από το 1970, μέλος της Καναδικής Ακαδημίας (Royal Society of Canada) από το 1999, με δημοσιευμένη (το 1963) διδακτορική διατριβή του 1962 από τη Σορβόννη των Παρισίων.

Δημήτρης Κιτσίκης
Δημήτρης Κιτσίκης 1990
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Δημήτρης Κιτσίκης (Ελληνικά)
Γέννηση2  Ιουνίου 1935
Αθήνα
Θάνατος28  Αυγούστου 2021
Οττάβα
Χώρα πολιτογράφησηςΕλλάδα
Εκπαίδευση και γλώσσες
Μητρική γλώσσαΕλληνικά
Ομιλούμενες γλώσσεςΓαλλικά
Αγγλικά
τουρκικά
Ελληνικά
ΣπουδέςΠανεπιστήμιο του Παρισιού
Λύκειο Λακανάλ
Λύκειο Καρνώ
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταδιδάσκων πανεπιστημίου
Γεωπολιτικός
ποιητής
ιστορικός
φιλόσοφος
συγγραφέας
ΕργοδότηςΠανεπιστήμιο της Οττάβας
Επηρεάστηκε απόΖαν Ζακ Ρουσσώ
Φετουλάχ Γκιουλέν
Μάο Τσετούνγκ
Οικογένεια
ΣύζυγοςAnne Kitsikis
ΓονείςΝίκος Κιτσίκης και Μπεάτα Κιτσίκη
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΒραβεύσειςΕταίρος της Βασιλικής Εταιρείας του Καναδά
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Βιογραφία

Επεξεργασία

Ο Δημήτρης Κιτσίκης ήταν γιός του Νίκου Κιτσίκη (1887-1978),[1] γεννημένου στο Ναύπλιο, καθηγητή και πρύτανη του Εθνικού Μετσοβίου Πολυτεχνείου, κορυφαίου Έλληνα πολιτικού μηχανικού, ο οποίος ήταν επίσης γερουσιαστής και βουλευτής.[2] Ο θείος του, Κωνσταντίνος Κιτσίκης (1893-1969), νεότερος αδελφός του Νικολάου, αρχιτέκτων, ήταν και αυτός καθηγητής στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Ο παππούς του, Δημήτρης Κιτσίκης ο πρεσβύτερος (1850-1898), είχε εγκατασταθεί στην Αθήνα το 1865 από τη Λέσβο και είχε νυμφευθεί την Κασσάνδρα, αδελφή του βουλευτή Δημητρίου Χατσοπούλου, 1844-1913, από το Καρπενήσι.[3] Η μητέρα του, η φεμινίστρια και ελασίτισσα αγωνίστρια κατά της γερμανικής κατοχής, Μπεάτα Κιτσίκη, το γένος Πετυχάκη, καταγόταν από το Ηράκλειο, από πλούσια κρητική οικογένεια και Ελληνο-ιταλούς ορθοδόξους και καθολικούς ευγενείς από την Τεργέστη.[4] Ο πατέρας της, Εμμανουήλ Πετυχάκης, ήταν βιομήχανος στο Κάϊρο της Αιγύπτου και ο πατριός της, ο Αριστείδης Στεργιάδης ήταν ύπατος αρμοστής της Ελλάδας στη Σμύρνη το 1919-1922.[5] Η δεύτερη γυναίκα του Δημήτρη, η Άντα (Αδαμαντία) το γένος Νικολάρου, είναι κόρη αγρότη από τον Μυστρά, και από την οποία απέκτησε δύο παιδιά, τον Άγι και την Κρανάη. Επίσης, ήταν Γάλλος και Καναδός υπήκοος.[6]

Κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου, στα δώδεκα του χρόνια, εστάλη εσωτερικός σε σχολείο της Γαλλίας, από τον διευθυντή του Γαλλικού Ινστιτούτου Οκτάβιο Μερλιέ,[7] γιατί η μητέρα του, ως κομμουνίστρια, είχε καταδικαστεί σε θάνατο από στρατιωτικό δικαστήριο.[8] Παρέμεινε στο Παρίσι για 23 χρόνια μαζί με τη Βρεταννίδα γυναίκα του, την Άννα Χάμπαρντ (Anne Hubbard), κόρη Άγγλου δικαστή στην αποικιακή Νιγηρία, την οποία νυμφεύτηκε το 1955 στη Σκωτία,[9] και με τα δύο πρώτα του παιδιά, την Τατιάνα και τον Νίκο. Κατά τον ίδιο, απολύθηκε από το γαλλικό πανεπιστήμιο λόγω της καθοριστικής συμμετοχής του ως μαοϊκού στην εξέγερση των Γάλλων φοιτητών του Μάη 1968.[10] Από το 1958, ο Δημήτρης Κιτσίκης ταξίδευε στη Λαϊκή Κίνα όπου έγινε Μαοϊκός.[11] Κατόπιν προσκλήσεως του Πανεπιστημίου της Οττάβας, προβιβάστηκε σε associate professor και αργότερα σε τακτικό καθηγητή και το 1996 σε professor emeritus. Από το 1965 ζει και εργάζεται συνάμα στο Παρίσι, την Οττάβα και την Αθήνα.[12]

Από την παιδική του ηλικία, ο Δημήτρης Κιτσίκης είχε μια ιδέα συμφιλίωσης όχι μόνον των Ελλήνων με τους Τούρκους αλλά και να τους ενώσει σε μία ελληνοτουρκική συνομοσπονδία και να επανιδρύσει με τον τρόπο αυτό, υπό σύγχρονη μορφή, την Οθωμανική Αυτοκρατορία.[13] Ως ορθόδοξος Χριστιανός, μελέτησε την τουρκική θρησκεία του Μπεκτασισμού-Αλεβισμού[14] και επιδίωξε να στήσει γέφυρα με την Ορθοδοξία, για να σχηματιστεί μία βάση μελλοντικής ενώσεως Αγκύρας και Αθηνών. Ο Κιτσίκης πίστευε στη δυνατότητα συνεργασίας διαφόρων θρησκειών, όπως τα μιλλέτια στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, και γι’ αυτό συνεργάστηκε στενά με τους Σιΐτες του Ιράν,[15] τους Εβραίους του Ισραήλ[16] και τους βαϊσνάβους Ινδουϊστές της Ινδίας[17] ενώ πάντοτε συμπαθούσε το κίνημα των Παλαιοημερολογιτών.[18]

Από το 1970, δίδαξε στα πανεπιστήμια της Δύσης την ιστορία της Κίνας και της Τουρκίας, πολιτικές ιδεολογίες και γεωπολιτική.[19] Τα βιβλία του έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες και έχουν δημοσιευτεί για το πρόσωπό του και το έργο του άρθρα στα κινεζικά, στα τουρκικά, στις βαλκανικές γλώσσες, τα γερμανικά, τα γαλλικά, τα αγγλικά, τα ισπανικά, τα πορτογαλικά και τα ρωσικά.[20] Δίδαξε επίσης στα πανεπιστήμια του Μπογάζιτσι (Boğaziçi) στην Κωνσταντινούπολη, του Μπιλκέντ στην Άγκυρα και Γκεντίζ στην Σμύρνη, όπου έγινε ένας από τους στενότερους φίλους και "πνευματικός πατέρας" του προέδρου της Τουρκικής Δημοκρατίας, τον Τουργκούτ Οζάλ.[21] Στην Ελλάδα, υπήρξε εντεταλμένος ερευνών στο Εθνικό Κέντρο Κοινωνικών Ερευνών και δίδαξε στο Κολλέγιο Deree, στην Αθήνα.[22]

Ως δημόσιο πρόσωπο στην Ελλάδα, υπήρξε στενός φίλος και σύμβουλος του Κωνσταντίνου Καραμανλή του πρεσβυτέρου, στις δεκαετίες του 1960 και του 1970.[23] Συνέβαλλε τακτικά με άρθρα σε ελληνικά περιοδικά, και από το 1996 εξέδιδε στην Αθήνα το τριμηνιαίο περιοδικό γεωπολιτικής, Ενδιάμεση Περιοχή, από το όνομα του πολιτισμικού μοντέλου που ο ίδιος επινόησε.

Επίσης, ο Δημήτρης Κιτσίκης ο νεότερος, τιμήθηκε το 2008, με την ίδρυση και χρηματοδότηση από τον δήμο Ζωγράφου, Νομικού Προσώπου Δημοσίου Δικαίου και Βιβλιοθήκης "Ίδρυμα Δημήτρη Κιτσίκη".[24]

 
Ο Δημήτρης Κιτσίκης το 1990 στο προεδρικό μέγαρο της Τσάνκαγιας στην Άγκυρα.

Φιλοσοφία, σκέψη και επιτεύξεις

Επεξεργασία

Από τη δεκαετία του 1960, ο Δημήτρης Κιτσίκης ήταν αναγνωρισμένος θεωρητικός, πρώτα στην Ελλάδα και μετά στην Τουρκία, της ιδέας της ελληνοτουρκικής συνομοσπονδίας, την οποία προώθησε επηρεάζοντας ηγέτες, πολιτικούς, δημοσιογράφους, καλλιτέχνες και διανοουμένους και στις δύο χώρες.[25] Τα βιβλία του στα τουρκικά είχαν μεγάλη επιτυχία στην γείτονα χώρα και εξυμνήθηκαν από τον ίδιο τον πρωθυπουργό της Τουρκίας, Μεσούτ Γιλμάζ.[26] Κράτησε στενές επαφές με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή τον πρεσβύτερο και τον Τουργκούτ Οζάλ,[27] Τα βιβλία του προκάλεσαν μία από τις μεγαλύτερες θύελλες της ελληνικής ιστοριογραφίας. Συζητήθηκαν με επερώτηση ακόμα και στην ελληνική Βουλή.[28] Στα βιβλία του αμφισβητούνται οι καθιερωμένες ιδέες περί ελληνικής δουλείας επί Τουρκοκρατίας, καθώς και η ιστορικότητα του «κρυφού σχολειού».[29] Αλλά παρά του ότι ο πατέρας του, Νίκος Κιτσίκης, υπήρξε κοινοβουλευτικός άνδρας της Αριστεράς, ο Δημήτρης Κιτσίκης είχε μία απέχθεια προς τον κοινοβουλευτισμό, τον οποίον θεωρούσε τελείως ξένο προς το ελληνικό λαοκρατικό πρότυπο.[30] Οι απόψεις του έχουν χαρακτηριστεί ως μετα-φασιστικές.

Στη Γαλλία, κατά τη μαρτυρία των Ρενουβέν (Pierre Renouvin) και Ντιροζέλ (Jean-Baptiste Duroselle), υπήρξε ο θεμελιωτής, στην Ιστορία των Διεθνών Σχέσεων, του κλάδου της προπαγάνδας και των πιέσεων, ως κρατικού όπλου εξωτερικής πολιτικής.[31] Επίσης, μελέτησε τον ρόλο της τεχνοκρατίας στη διεθνή πολιτική.[32] Θεωρεί πως ανέκαθεν η θρησκεία απετέλεσε ουσιώδες στοιχείο της διεθνούς πολιτικής και γι' αυτό επεδίωξε με συνέδρια και αλλά μέσα να προωθήσει τη συνεργασία μεταξύ των τεσσάρων μεγάλων θρησκειών του Ιουδαϊσμού, του Χριστιανισμού, του Ισλάμ και του Ινδουϊσμού.[33] Οργάνωσε διάλογο της Ορθοδοξίας με τους Σιίτες του Ιράν, τους Ινδουϊστές της Ινδίας και έχει συνεργαστεί με τους Εβραίους του Ισραήλ και τους φονταμενταλιστές Καθολικούς του Κεμπέκ, όπου με πρώην φοιτητές του εξέδωσε στα γαλλικά ένα τριμηνιαίο περιοδικό με τίτλο Ακιλά (Aquila, δηλαδή αετός) με τον δικέφαλο στο εξώφυλλο, με στόχο την προώθηση στους καθολικούς κύκλους του Κεμπέκ (Québec) της βυζαντινής αυτοκρατορικής ιδέας. Παντού και πάντοτε η άποψη περί «πλανητικού ελληνισμού» είναι παρούσα στο έργο του και στη διδασκαλία του.[34] Είναι ένθερμος υποστηρικτής του Τούρκου σούφη ιμάμη Φετουλάχ Γκιουλέν και μέλος της αδελφότητάς του, της Χιζμέτ[35]

Δημιούργησε ένα μοντέλο[36] για τη συστηματική μελέτη των τριών πολιτικών ιδεολογιών του φιλελευθερισμού, του φασισμού και του κομμουνισμού και συνέγραψε πολλές μελέτες για την ιστορία της Κίνας. Ίδρυσε δε τον κλάδο της φωτοϊστορίας.[37] Είναι αναγνωρισμένος ποιητής με έξι ποιητικές συλλογές που έχουν δημοσιευτεί στις Εκδόσεις Pierre Jean Oswald, Naaman, Κέδρος, Εστία και Ακρίτας.[38] Το 1991 έλαβε το πρώτο βραβείο ποίησης Αμπντί Ιπεκτσί (Abdi İpekçi, Τούρκος δημοσιογράφος που δολοφονήθηκε από τρομοκράτες).[39] Μερικά από τα βιβλία του ποιημάτων, τα Omphalos (1977), l’Orocc dans l’âge de Kali (1985), και le Paradis perdu sur les barricades (1989-1993) ανθολογήθηκαν μεταξύ 32 ποιητών του Καναδά[40] στο βιβλίο των H. Bouraoui et J. Flamand. Το ποιητικό του έργο συμπεριελήφθη στο Dictionnaire des citations littéraires de l’Ontario français, depuis 1960, που εξέδωσαν οι M. et P. Karch, το 1996, εκδόσεις L’Interligne, στην Οττάβα.[41] Η ποίησή του χρησιμοποιήθηκε επίσης στα βιβλία της Ελληνίδας ζωγράφου Γεωργίας Καμπάνη[42] (Georgette Kambani).

Ο Κιτσίκης θεωρούσε την ελληνική γλώσσα ως τον ακρογωνιαίο λίθο του πλανητικού πολιτισμού και γι’ αυτό υποστηρίζει ότι είναι μεγάλη τιμή να μπορεί κανείς να γράφει στα ελληνικά. Ισχυριζόταν πως η ελληνική γλώσσα πρέπει να αφαιρεθεί από τα χέρια της στρατιάς των Ελλήνων φιλολόγων που την καταστρέφουν. Υπερασπιζόταν την πολυτονική γραφή και την παραδοσιακή ορθογραφία ως και την ελευθερία να χρησιμοποιεί κανείς οιοδήποτε γλωσσικό ύφος επιθυμεί. Λάθος νοείται γι’ αυτόν, μόνον ό,τι δεν χρησιμοποιήθηκε στην ελληνική γλώσσα από την εποχή του Ομήρου μέχρι σήμερα.[43]

Ήταν ο επινοητής τεσσάρων εννοιών οι οποίες επιδιώκουν να θέσουν σε νέες βάσεις την ιστορία του ελληνοτουρκικού χώρου:

  • Ενδιάμεση Περιοχή πολιτισμού, η οποία επεκτείνεται από την Αδριατική θάλασσα μέχρι τον Ινδό ποταμό, μεταξύ της ευροαμερικανικής Δύσεως και της ινδοκινεζικής Ανατολής. Μία δημοσιευμένη γερμανική διδακτορική διατριβή πήρε ως θέμα τη θεωρία αυτή του Κιτσίκη,[44] και η Καναδική Ακαδημία (Royal Society of Canada), αναγνωρίζοντας την πρωτοτυπία της θεωρίας αυτής, εξέλεξε τον Κιτσίκη τακτικό μέλος της, το 1999.[45]
  • Ανατολική Παράταξη στην Ελλάδα σε αντίθεση με τη Δυτική Παράταξη, ως δίπολο.[46]
  • Ελληνοτουρκισμός ως ιδεολογία και ως πολιτισμική πραγματικότητα για τα τελευταία χίλια χρόνια.[47]
  • Μπεκτασική-αλεβηδική προέλευση της Οθωμανικής Δυναστείας, της οποίας ο εξισλαμισμός επεβλήθη από τους Ευρωπαίους μαζί με την εκκοσμίκευση και τη δυτικοποίησή της.[48]

Το 2007 κυκλοφόρησε το βιβλίο του περί Κίνας. Είναι το μόνο βιβλίο σε οιαδήποτε γλώσσα που ασχολείται, όχι απλώς με την αρχαιότητα, αλλά με όλη την πορεία των δύο αυτών πολιτισμών μέχρι σήμερα[εκκρεμεί παραπομπή]. Η μελέτη επικεντρώνεται σε δύο μόνον έννοιες - α) στον πλανητικό ελληνοκινεζικό πολιτισμό και β) στην πολιτική του έκφραση, επί δυόμιση χιλιετίες, την οικουμενική αυτοκρατορία, ως ιδανικό οργανωτικό πρότυπο.[49]

Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου (ΝΠΔΔ) "Ίδρυμα Δημήτρη Κιτσίκη"

Επεξεργασία

Το προεδρικό διάταγμα υπ΄αριθμ. 129, που δημοσιεύτηκε στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως (ΦΕΚ), αρ. φύλλου 190, της 15ης Σεπτεμβρίου 2008, κατοχυρώνει επισήμως το Ίδρυμα Δημήτρη Κιτσίκη.[50]

Παραπομπές

Επεξεργασία
  1. Εμμανουήλ Γ. Χαλκιαδάκης, Το Τεχνικό Επιμελητήριο της Ελλάδας στο Μεσοπόλεμο.Σύσταση, λειτουργία, εξέλιξη. Ο ρόλος του Νίκου Κιτσίκη, Αθήνα, ΤΕΕ, 2003.
  2. Ευάγγελος Αθ. Κουλουμπής, ΤΕΕ. Ενημερωτικό Δελτίο. Νίκος Κιτσίκης. Χιλιοστό αφιέρωμα, Αθήνα, 1978.
  3. Γεώργιος Αλ. Φαρμακίδης, Δημήτριος Χατσόπουλος, 1844-1913, Αθήνα, 1965
  4. Έλλη Παππά, Νίκος Κιτσίκης. Ο επιστήμονας, ο άνθρωπος, ο πολιτικός, Αθήνα, ΤΕΕ, 1986.
  5. ΤΕΕ/ΤΑΚ, Το κτίριο Γερωνυμάκη-Στεργιάδη, Ηράκλειο, 2008.
  6. Πάπυρος-Λαρούς, Αθήνα, τόμος 8ος, 1966. -Υδρία, Μεγάλη Γενική Εγκυκλοπαίδεια, Αθήνα, τόμος 33, 1984, -Δ. Σιατόπουλος, Γραμματολογική και Βιογραφική Εγκυκλοπαίδεια της Ελληνικής Λογοτεχνίας, Αθήνα, 1981. -Ελληνικόν Who's Who 1965, Αθήνα. -Who's Who 1979. Βιογραφικό Λεξικό προσωπικοτήτων, Αθήνα, 1979. -Who's Who. Επίτομο Βιογραφικό Λεξικό, Αθήνα, Μέτρον, από το 1992 - Hübners Who is Who, Verlag, Greece, από το 2007. -Who's Who in the Balkans, Αθήνα, Μέτρον. - The International Who's Who, Λονδίνο, Europa Publications, από το 1995 -Canadian Who's Who, Τορόντο, University of Toronto Press, από το 1993. -Directory of American Scholars, ΗΠΑ. Dictionary of International Biography, Cambridge, Αγγλία. Men of Achievement, Cambridge, Αγγλία, από το 1979. -Who's Who in the Commonwealth, Cambridge, Αγγλία. -International Who's Who on Intellectuals, Cambridge, Αγγλία. -The Directory of Distinguished Americans, ΗΠΑ, Personalities of America, ΗΠΑ, Biography International, ΗΠΑ. -World Who’s Who, 2008, Routledge Encyclopedia of Philosophy.
  7. Les réfugiés grecs d'Anatolie et le Centre d'Etudes micrasiatiques d'Athènes, Turcica, vol. 17, 1985, σ. 227.
  8. Ν. Μπατιστάτος, "Απέδειξαν πως η Ελλάδα δεν είναι ψωροκώσταινα", Ριζοσπάστης, 12 Ιανουαρίου 2003.
  9. 8 - "Anne Married Yesterday Twice", Daily Express, 31 August 1955.
  10. Δ.Κιτσίκης, Συγκριτική Ιστορία Ελλάδος-Κίνας, Αθήνα, Ηρόδοτος, 2007
  11. Τότε, τεύχος 39, χειμώνας 1992, Άρης Μωραΐτης, "Τι μας ενώνει και τι μας χωρίζει με τον Δ. Κιτσίκη" και συνέντευξή στους Μωραΐτη και Αλεξάνδρου.
  12. Ελληνικόν Who's Who 1965, Αθήνα.
  13. Εποπτεία, έτος 7ο, Ιούνιος 1982, αφιέρωμα του Π. Δρακόπουλου και Νέα Κοινωνιολογία, 9ο τεύχος, καλοκαίρι 1990, " Ελλάς-Τουρκία", ειδικό αφιέρωμα, άρθρο του Νεοκλή Σαρρή.
  14. Δ.Κιτσίκη, Η σημασία του μπεκτασισμού-αλεβισμού για τον ελληνισμό, Αθήνα, Εκάτη, 2006.
  15. "Μεταξύ δύο πυρών η Ελλάδα", συνέντευξη Κιτσίκη στην Α. Μπαλλή, Τρίτο Μάτι, τ. 16-17, καλοκαίρι 1992.
  16. Amy Singer, Aspects of Ottoman History, Jerusalem, The Hebrew University, 1994.
  17. T.D. Singh & Ravi Gomatam, Synthesis of Science and Religion, The Bhativedanta Institute, Bombay, 1988.
  18. D. Kitsikis, The Old Calendarists and the Rise of Religious Conservatism in Greece, Etna, California, Center for Traditionalist Orthodox Studies, 1995.
  19. University of Ottawa, Faculty of Arts, Department of History website, teaching staff.
  20. Βλέπε παρακάτω βιβλιογραφία
  21. Jean-Marie Joly, «Pas un tapis volant, mais presque», Gazette, Université d'Ottawa, vol.II(7), 23 novembre 1990.
  22. Βλέπε τα παραπάνω Who's Who, σημείωση 5.
  23. Σε συνέντευξη στο περιοδικό της Πόλης, Yeni Aktüel (25 Σεπτεμβρίου 2007) ὁ καθηγητής Αντώνης Λιάκος, ερωτηθείς από τον Τούρκο δημοσιογράφο από πού ο Καραμανλής πήρε τις ιδέες του για ελληνοτουρκική συνεργασία, απάντησε «από τον Κιτσίκη».
  24. Βλέπε την αντίστοιχη ιστοσελίδα
  25. Από τα πολλά σχετικά δημοσιεύματα επάνω στο θέμα αυτό, βλέπε ενδεικτικά στο Τότε, "Θέμα του τουρκικού τύπου η συνέντευξη Κιτσίκη", αρ.42, Μάϊος-Ιούνιος 1993. Επίσης, συζήτηση μίας ώρας μεταξύ του μητροπολίτη Ιερόθεου Βλάχου και του καθηγητή Γ. Μεταλληνού, στο ραδιόφωνο της Εκκλησίας της Ελλάδος, 27 Φεβρουαρίου 1994, με αποκλειστικό θέμα τις θέσεις του Κιτσίκη. Στο περιοδικό Πάντα, Αθήνα, Δεκέμβριος 1994, "Η πολιτική σκέψη του Δημήτρη Κιτσίκη- Αζίζ Νεσίν και Δημήτρης Κιτσίκης, οι δύο εκφραστές του ελληνοτουρκισμού στις δύο όχθες του Αιγαίου".
  26. Περιοδικό Nokta, Κωνσταντινούπολη, 31 Μαρτίου-6 Απριλίου 1996, σ.45, δήλωση του πρωθυπουργού της Τουρκίας Μεσούτ Γιλμάζ.
  27. Γ. Αλεξάνδρου, Ελληνοτουρκική ομοσπονδία. Τα απόκρυφα σχέδια του κ. Οζάλ, Greek Forum, έτος 17, τεύχος 9/195, Οκτώβριος 1990, σ. 60--63 και Επίτομο Βιογραφικό Λεξικό, 2004, Αθήνα, Μέτρον, σ. 417.
  28. "Περί Οθωμανικής Αυτοκρατορίας", Η Καθημερινή, 18 Δεκεμβρίου 1988.
  29. 31 - Δ. Κιτσίκη, Ιστορία της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, Βιβλιοπωλείον της Εστίας
  30. 32 - Βλέπε πολλά άρθρα του κατά του κοινοβουλευτισμού στο περιοδικό Ενδιάμεση Περιοχή. Επίσης "Η ελληνική Λαοκρατία", στο Τρίτο Μάτι, τεύχος 90, Νοέμβριος 2000 και το βιβλίο του, Το Βυζαντινό πρότυπο διακυβερνήσεως και το τέλος του κοινοβουλευτισμού, Έσοπτρον 2001.
  31. Pierre Renouvin & J.-B. Duroselle, Introduction à l'histoire des Relations internationales, Παρίσι, Armand Colin, 1964, σ. 406-407. Επίσης, J.-B. Duroselle, Bulletin de la Société d'Histoire moderne, Παρίσι, αρ. 66(1), 1967, σ.14. Και Maurice Baumont, «La Grèce en 1919-1920», Le Monde, Παρίσι, 16 Ιανουαρίου 1964, σ.2. Και Το Βήμα, 17 Ιανουαρίου 1964.
  32. D. Kitsikis, Le rôle des experts à la Conférence de la Paix de 1919'. Gestation d'une technocratie en politique internationale, Οττάβα, Editions de l'Université d'Ottawa, 1972 και University of Toronto Quarterly, καλοκαίρι 1973, σ.462-463.
  33. Dialogue of Civilizations, Τεχεράνη, 1999. Επίσης, Mevlana Celaleddin Rumi and Intercultural and Civilization Dialogue Proceedings, Τορόντο, Canadian Intercultural Dialogue Centre, 2008. Βλέπε και "Το μέλλον του τουρκικού Ισλάμ", Τρίτο Μάτι, τ. 109, Ιανουάριος 2003.
  34. Aquila, Québec, από καλοκαίρι 1998. Επίσης, Cahiers de Jeune Nation, Québec, από Απρίλιο 1992. Βλἐπε και Δ. Κιτσίκης, "Ελληνοκεντρισμός και παγκοσμισμός", Τρίτο Μάτι, Ἰανουάριος 2000.
  35. "Ottomanism and Fethullah Gülen: From Utopia to Reality", στὸ Peter Barnes & Gregory Baum, Conversations on Fethullah Gülen and the Hizmet Movement, New York & London, Lexington Books, 2016
  36. Δ. Κιτσίκης, "Το μοντέλο της τρίτης ιδεολογίας", σ. 233--253, στο Η τρίτη ιδεολογία και η Ορθοδοξία, Αθήνα, Βιβλιοπωλείον της Εστίας, 1998.
  37. "Η Φωτοϊστορία" , σ. 64-72 στο Τότε, τεύχος 30(3), Ιανουάριος 1988.
  38. Βλέπε παρακάτω βιβλιογραφία. Επίσης, Κώστας Γ. Μίσσιος, Ανθολόγιο Λεσβίων ποιητών, τόμος 10ος, Μυτιλήνη 1998, σ. 152-155 και Δ. Σιατόπουλος, Γραμματολογική και βιογραφική ἐγκυκλοπαίδεια τῆς ἑλληνικης λογοτεχνίας, Αθήνα, 1981, τόμος Β΄, σ.154.
  39. Πρώτο βραβείο ποίησης Ιπεκτσί: βλ. Meydan-Larousse, ek 3, 1992, vol. XV, (Abdi Ipekçi ödülü), Κωνσταντινούπολη.
  40. H. Bouraoui et J. Flamand (eds), Ecriture franco-ontarienne d'aujourd'hui, Οττάβα, Les Editions du Vermillon, 1989.
  41. Οττάβα, Εκδόσεις L'Interligne, 1996.
  42. Γεωργία Καμπάνη, Ποιητική και Εικαστική Ανθολογία. Διάλογος ποίησης και ζωγραφικής, Αθήνα, Εκδόσεις Κώστα Σπανού, 2006. Επίσης, Georgette Kambani, Poèmes, peintures, symboles, Οττάβα, Les Editions du Vermillon, 1998.
  43. Βλέπε τα πολλά σχετικά άρθρα στα περιοδικά Ενδιάμεση Περιοχή και Τρίτο Μάτι. Στο τελευταίο, ο Κιτσίκης έβαλε ως όρο για τη συμμετοχή του να δημοσιεύουν πάντα τα άρθρα του στην πολυτονική γραφή. Βλέπε την σχετική επιστολή του στην σ. 70, του τ. 109, Ιανουαρίου 2003.
  44. P. Davarinos, Geschichtsschreibung und Politik ("Ιστοριογραφία και Πολιτική"), Düsseldorf, Πανεπιστήμιο Heinrich Heine, 1995. Επίσης, P. Davarinos, «Die Historische Theorie der Zwischenregion in Osten und Westen», Journal of Oriental and Anfrican Studies, τόμος 10, 1999, s.131-143.
  45. Robert H. Keyserlingk, "Dimitri Kitsikis", pp.125-130 in Royal Society of Canada, τ. 52, Οττάβα, 1999.
  46. "Η ανατολική παράταξη στην Ελλάδα", Τότε, τεύχος 27, Αύγουστος 1985.
  47. Άρης Μωραΐτης, "Γιατί δημοσιεύονται στο Τότε οι απόψεις των ελληνοτουρκιστών", Τότε, τ.48, Μάϊος-Ιούνιος 1994. Επίσης, "Ελληνοτουρκισμός", Τρίτο Μάτι, τ.38, Σεπτέμβριος 1994. Και, "Τα σχέδια του Ελληνοτουρκισμού", Τύπος της Κυριακής, Αθήνα, 14 Απριλίου 1996. Επίσης, "Tanınmış Yunanlı Tarihçi Kitsikis ["Ο διάσημος Έλληνας ιστορικός Κιτσίκης"], Nokta, Κωνσταντινούπολη, 31 Μαρτίου-6 Απριλίου 1996, σ.44-49. Και Γ.Δ. Μεταλληνός, Η ρωμαίϊκη πλευρά του ελληνοτουρκισμού", Τότε, αρ.45, Νοέμβριος-Δεκέμβριος 1993. Και Ι. Λουκάς, "Τεκτονικές οι ρίζες του ελληνοτουρκισμού" Τότε, αρ. 42, Μάϊος-Ιούνιος 1993. Επίσης Κώστας Χατζηαντωνίου, "Το μετέωρο βήμα της τουρκολαγνείας. Μία απάντηση στη θεωρία του ελληνοτουρκισμού", Τότε, αρ. 48, Μάϊος-Ιούνιος 1994.
  48. Δ. Κιτσίκη, Ιστορία της Οθωμανικής Αυτοκτατορίας, Βιβλιοπωλείον της Εστίας. Επίσης, " Η συμμαχία Ελλάδας-Αλεβίδων-Ισραήλ θα διαλύσει την Τουρκία", συνέντευξη Κιτσίκη στον Άρη Μωραΐτη, Τότε, τεύχος 57, Νοέμβριος-Δεκέμβριος 1995.
  49. Ιστορία Ελλάδος-Κίνας από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα, Αθήνα, Ηρόδοτος
  50. Αντίγραφο του Προεδρικού διατάγματος βρίσκεται στις διευθύνσεις Προεδρικό Διάταγμα (1 των 3)
    Προεδρικό Διάταγμα (2 των 3)
    Προεδρικό Διάταγμα (3 των 3)

Βιβλιογραφία

Επεξεργασία

(Εξαιρούνται οι μελέτες του που δημοσιεύτηκαν σε περιοδικά)

  1. Propagande et pressions en politique internationale. La Grèce et ses revendications à la Conférence de la Paix, 1919-1920 – Paris, Presses Universitaires de France, 1963, 537 σελίδες.
  2. Yunan propagandası –İstanbul, Meydan Neşriyat, 1964. (2η έκδοση : İstanbul, Kaynak Kitaplar,1974)
  3. « La Grèce électorale », στο υπό την επιμέλεια των Stein Rokkan καί Jean Meyriat, International Guide to Electoral Statistics, Paris, Mouton, 1969.
  4. « La question chypriote », Encyclopaedia Universalis – Paris, vol.4, 1969.
  5. « De la Grèce byzantine à la Grèce contemporaine », Encyclopaedia Universalis – Paris, vol. 7, 1970.
  6. « Information et Décision. La Grèce face à l’invasion allemande dans les Balkans, 1940-1941», στό La Guerre en Méditerranée – Paris, Centre national de la Recherche scientifique, 1971.
  7. « Nationalisme dans les Balkans : Etude comparée des révolutions turque de 1908 et grecque de 1909 », The Canadian Historical Association. Historical Papers 1971.
  8. Le rôle des experts à la Conférence de la Paix. Gestation d’une technocratie en politique internationale - Ottawa, Editions de l’Université d’Ottawa, 1972.
  9. « Evolution de l’élite politique grecque », στο υπό την ἐπιμέλεια τῆς M. B. Kiray, Social Stratification and Development in the Mediterranean Basin –Paris and The Hague, Mouton, 1973.
  10. Η Ελλάς της 4ης Αυγούστου και αι Μεγάλαι Δυνάμεις. Τα αρχεία του Ελληνικού Υπουργείου Εξωτερικών, 1936-1941 - Αθήνα,Ίκαρος, 1974. (2η έκδοση : Αθήνα, Ελεύθερη Σκέψις, 1990).
  11. « Greece », στο υπό την επιμέλεια του Kenneth E. Naylor, Balkanistica – Ann Arbor, Slavica Publishers, 1974.
  12. «EleuthèreVénizélos», στο υπό την επιμέλεια του καθηγητού στην Σορβόννη François Crouzet, Hommes d’Etat célèbres – Paris, Editions Mazenod, 5ος τόμος, 1975.
  13. Omphalos, Poème – Paris, Pierre Jean Oswald, 1977.
  14. Ελλάς και ξένοι, 1919-1967. Από τα αρχεία του Ελληνικού Υπουργείου Εξωτερικών - Αθήνα, Εστία, 1977.
  15. Συγκριτική Ιστορία Ελλάδος και Τουρκίας στον 20ό αιώνα - Αθήνα, Εστία, 1978. (2η έκδοση συμπληρωμένη : Εστία, 1990. 3η έκδοση: Εστία, 1998, 357 σελίδες).
  16. « Grande Idée et hellénoturquisme. Essai d’interprétation nouvelle de l’histoire néo-grecque », Actes du IIe Congrès international des Etudes du Sud-Est européen, 1970 – Athènes, Association internationale des Etudes du Sud-Est européen, 1978, tome III.
  17. Ομφαλός, Ποίημα - Αθήνα, Κέδρος, 1979.
  18. Greece :Communism in a NonWestern Setting», στο υπό την επιμέλεια του D. E. Albright, Communism and Political Systems in Western Europe – Boulder (Colorado), Westview Press, 1979, XXII.
  19. Yırmı Asırda Karşılaştırmalı Türk-Yunan Tarihi – İstanbul, Türk Dünyası Araştırmaları Dergisi, II-8, 1980. ( Τουρκοελληνική Συγκριτική Ιστορία στον Κ' αιώνα).
  20. Ιστορία του ελληνοτουρκικού χώρου από τον Ε. Βενιζέλο στον Γ. Παπαδόπουλο, 1928-1973 - Αθήνα, Εστία, 1981. (2η έκδοση συμπληρωμένη : Εστία, 1995. 3η έκδοση: Εστία, 2014).
  21. « The Turkish-Greek War, 1919-1922, in World Perspective », International Conference on Ataturk. Proceedings - Vol. 2, doc.43, Istanbul, Bogaziçi University Press, 1981.
  22. « Bulgaria in Balkan History between the Two World Wars » , Pervi Mejdunaroden Kongres po Bulgaristika Dokladi (Πρώτο Διεθνές Συνέδριο Βουλγαρικών Σπουδών), Σόφια, Βουλγαρική Ακαδημία Επιστημών, 1982.
  23. L’ Orocc, dans l’âge de Kali. Poème – Sherbrooke (Québec), Naaman, 1985, εἰκονογραφημένο.
  24. L’Empire ottoman – Paris, Presses Universitaires de France, 1985. (Συλλογή « Que sais-je ? », ἀριθ. 2222). 2η έκδ. 1991. 3η έκδ. 1994.
  25. « L’espace ottoman dans l’esprit de Charles de Moüy, dans la deuxième moitié du XIXe siècle », στο υπό την επιμέλεια του H. Batu, L’Empire ottoman, la République de Turquie et la France – Paris - Istanbul, Isis, 1986.
  26. « Κύπρος 19551959 : Τριτοκοσμική συνειδητοποίηση και επιπτώσεις επί της Ελλάδος », Εταιρεία Κυπριακών Σπουδών. Πρακτικά Β' Διεθνούς Κυπριολογικού Συνεδρίου - 3ος τόμος, Λευκωσία, 1987.
  27. Greek Synthetic Thought. An Opposition to Western Divisive Thought of the Renaissance – San Francisco, Bhaktivedanta Institute, 1988.
  28. Ιστορία της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, 1280-1924 - Αθήνα, Εστία, 1988, 244 σελίδες (2η έκδ., 1989, 3η έκδ. επηυξημένη, 1996, 316 σελ., 4η έκδ. 2003, 5η ἐκδ. 2013).
  29. « Populism, Eurocommunism and the Communist Party of Greece », στο υπό την επιμέλεια του M. Waller, Communist Parties in Western Europe – Oxford, Blackwell, 1988.
  30. « Le degré de puissance de l’Empire ottoman, au cours de la première guerre mondiale», στό ὑπό τήν ἐπιμέλεια τοῦ J.-C. Allain, La Moyenne Puissance au XXe siècle – Paris, Institut d’Histoire des Conflits contemporains, 1988.
  31. El Imperio otomano – México, Fondo de Cultura Econόmica, 1989.
  32. Ο Άνδυς στον καιρό της Καλής. Ποίημα - Αθήνα, Εστία, 1989. (Εικονογράφηση Γεωργίας Καμπάνη).
  33. « Les Turcs et la mer Egée : essai de géohistoire », στο υπό την επιμέλεια του J. Thobie, Turquie, Moyen-Orient, Communauté européenne – Paris, L’Harmattan, 1989.
  34. « Dimitri Kitsikis, œuvre poétique », στο υπό την επιμέλεια του H.Bouraoui et J.Flamand, Ecriture franco-ontarienne d’aujourd’hui – Ottawa, Les Editions du Vermillon, 1989.
  35. Η τρίτη ἰδεολογία και η Ορθοδοξία - Αθήνα, Ακρίτας, 1990. (2η έκδοση, Εστία, 1998).
  36. «Οθωμανική Αυτοκρατορία», και «Τουρκία», Παγκόσμια Ιστορία - Αθήνα, τόμος Β' , Εκδοτική Αθηνῶν, 1990.
  37. Le paradis perdu sur les barricades. Poème – Athènes, Akritas, 1993. (Εικονογράφηση της Τουρκίδας ζωγράφου Mürşide İçmeli).
  38. «The Spreading of Western Satanism in Islamic and Orthodox Societies », First International Symposium on Orthodoxy and Islam 1990, Athens – Tehran, Iran, Center for International Cultural Studies, 1994.
  39. «Les anciens calendaristes, depuis 1923, et la montée de l’intégrisme en Grèce» στο υπό την ἐπιμέλεια του P.Y. Péchoux, Grèce : identités, territoires, voisinages, modernisations, ειδικό τεύχος των CEMOTI, αρ. 17, 1994.
  40. « Le concept de relations internationales et le service diplomatique ottoman au XXe siècle », στο υπό την επιμέλεια του Amy Singer, Aspects of Ottoman History – Jerusalem, The Hebrew University - Magnes Press, 1994.
  41. The Old Calendarists and the Rise of Religious Conservatism in Greece – Etna, California, Center for Traditionalist Orthodox Studies, 1995.
  42. « Faith as Seen by Jean-Jacques Rousseau and its Impact on Westernized Third World Societies », Second International Symposium on Orthodoxy and Islam 1992, Athens – Tehran, Iran, Center for International Cultural Studies, 1995.
  43. « Alevism as a Link between Orthodoxy and Islam », Third International Symposium on Orthodoxy and Islam 1994, Tehran – Tehran, Iran, Center for Internationl Cultural Studies, 1995, IV-97
  44. Πτώση. Ποίημα - Αθήνα, Ακρίτας, 1996. (Εικονογράφηση Γεωργίας Καμπάνη).
  45. Ο Império otomano – Porto, Portugal, Rés Editora, 1996.
  46. « Η ευρωπαϊκή σκέψη του Παναγιώτη Κανελλόπουλου », Νέα Εστία. Αφιέρωμα στον Παναγιώτη Κανελλόπουλο, 1902-1986 - Αθήνα, Εστία, 1996.
  47. Türk-Yunan İmparatorluğu. Arabölge gerçeği ışığında Osmanlı Tarihine bakış – İstanbul, İletişim Yayınları, 1996. (Τουρκοελληνική Αυτοκρατορία. Μία εξέταση της οθωμανικής ιστορίας υπό το πρίσμα της Ενδιάμεσης Περιοχής).
  48. Ενδιάμεση Περιοχή - Τριμηνιαίο περιοδικό που εκδίδεται και διευθύνεται από τον Δημήτρη Κιτσίκη, από το φθινόπωρο του 1996.
  49. Osmanlijsko carstvo – Βελιγράδι, Γιουγκοσλαυΐα, Εκδόσεις Πλάτων, 1998.
  50. « Ενδιάμεση Περιοχή και Ελληνισμός : ανθρωπογένεση και ανθρωποσυντέλεια », στο υπό την ἐπιμέλεια του Ἀνάστου Δημητρόπουλου, Πρακτικά του Β' Παγκοσμίου Πανηλειακού Συνεδρίου – Αρχαία Ολυμπία, 1998.
  51. « Δημήτρης Κιτσίκης, Λέσβιος ποιητής », στό ὑπό τήν ἐπιμέλεια τοῦ Κώστα Γ. Μισσίου Ανθολόγιο Λεσβίων ποιητών - Μυτιλήνη, 1998, τόμος δέκατος.
  52. « The Intermediate Region : A Common Civilization between the Adriatic Sea and the Indus River », Dialogue of Civilizations ? – Tehran, Iran, 1999.
  53. «Multiculturalism in the Ottoman Empire : The Alevi Religious and Cultural Community », στο υπό την επιμέλεια των Pierre Savard και Brunello Vigezzi, Multiculturalism and the History of International Relations from the 18th Century up to the Present – Milano, Editioni Unicopli & Les Presses de l’ Université d’ Ottawa, 1999.
  54. « Women in Christian and Muslim Families », Woman and Family in Christian Orthodoxy and Islam - (Fourth International Congress on Orthodoxy and Islam, Athens, 1997) – Athens, Publications of the Greek Iranian League, 1999.
  55. « Géopolitique de la Région intermédiaire », Société Royale du Canada. Académie des Lettres et des Sciences humaines. Présentations – Ottawa, vol.52, 1999.
  56. Османската империя - Димитри Кицикис - ИК Кама, 2000 -Osmanskata Imperija - Σόφια, Βουλγαρία, Εκδόσεις Κάμα, 2000.
  57. « Η Ενδιάμεση Περιοχή », στο υπό την επιμέλεια του Κ. Κούρου, Γεωπολιτική και Ελλάδα – Αθήνα, Έσοπτρον, 2001.
  58. Το Βυζαντινό πρότυπο διακυβερνήσεως και το τέλος του κοινοβουλευτισμού, Αθήνα, Έσοπτρον, 2001.
  59. « La structure politico-religieuse de la synallélie, en tant qu’antithèse du système occidental », στο υπό την επιμέλεια του Jean-Pierre Wallot, Constructions identitaires et pratiques sociales – Ottawa, Les Presses de l’Université d’Ottawa, 2002.
  60. Pour une Etude scientifique du fascisme – Nantes, Ars Magna Editions, (Les Documents), 2005.
  61. Jean-Jacques Rousseau et les origines françaises du fascisme – Nantes, Ars Magna Editions, (Les Documents), 2006.
  62. Le national-bolchevisme – Nantes, Ars Magna Editions, (Les Documents), 2006.
  63. На перекрестке цивилизаций: Поль Лемерль, История Византии. Димитрис Кицикис, Османская империя. Весь Мир, 2006 г. -Na perekrestke tsivilizatsiy : Istorija Vizantii- Osmanskaja Imperija (Paul Lemerle-Δ.Κιτσίκης) – Μόσχα, Εκδόσεις Ves Mir, 2006. (Στο σταυροδρόμι πολιτισμών: Βυζαντινή Ιστορία - Οθωμανική Αυτοκρατορία).
  64. Η σημασία του μπεκτασισμού-αλεβισμού για τον ελληνισμό -Αθήνα, Εκάτη, 2006.
  65. Συγκριτική Ιστορία Ελλάδος-Κίνας από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα - Αθήνα, Εκδόσεις Ηρόδοτος, 2007, 346 σελίδες
  66. «Anti-Atatürk: A Psychological Portrait of Stergiades, “Dictator of Ionia” in 1919-1922, the Greek that failed to Conquer Turkey» , Πρακτικά Β΄ Διεθνούς Συνεδρίου Ανατολικών και Αφρικανικών Σπουδών, Γαστούνη, 2007.
  67. La montée du national-bolchevisme dans les Balkans. Le retour à la Serbie de 1830 – Paris, Avatar Editions, 2008.
  68. « Introduction : Beauté du mal », στό Jacques Flamand, Décombres de la beauté, Ottawa, Editions du Vermillon, 2008.
  69. « Rumi, the Spirit of the Intermediate Region » in Symposium on Mevlana Celaleddin-Rumi and Intercultural and Civilization Dialogue-Proceedings, Toronto, Canadian Intercultural Dialogue Centre, 2008.
  70. « Αριστείδης Στεργιάδης » στο Το κτίριο Γερωνυμάκη-Στεργιάδη στη συνοικία Σουλτὰν Ιμπραΐμ, Ηράκλειο, Κρήτη, ΤΕΕ/ΤΑΚ, 2008 (εικονογραφημένο).
  71. « Stergiades: l’homme d’une mission impossible, 1919-1922 », in Aux vents des puissances (Jean-Marc Delaunay, éd), Paris, Presses Sorbonne Nouvelle, 2008.
  72. « Foreword », in Misbah Islam, Decline of Muslim States and Societies, Philadelphia, Xlibris, 2008.
  73. « Ottomanism and Fethullah Gülen: From Utopia to Reality »,in Dreaming for a Better World. Contributions of the Gulen Movement, Carleton University, Ottawa, October 24, 2009 (Intercultural Dialogue Institute).
  74. «Grèce. Le Synaspismos tiraillé entre social-démocratie et anarchisme» in "Les gauches radicales", Grande Europe, no. 16, janvier 2010, la Documentation française (special issue).
  75. Ἐθνικομπολσεβικισμός. Πέραν τοῦ φασισμοῦ καὶ τοῦ κομμουνισμοῦ. Ἡ ἐπιρροή του στὰ Βαλκάνια - Athens, Hellenike Anodos, 2010.
  76. « Foreword », in Kemal Karpat & Yetkin Yıdırım eds, The Ottoman Mosaic: Exploring models for Peace by re-Exploring the Past, Seattle, Cune Press, 2010.
  77. Saint Nicodemos the Hagiorite - Christian Morality - Belmont, Massachusetts, Institute for Byzantine and Modern Greek Studies, 2012. (Συνεισφορά στην μετάφραση)
  78. "Ἡ μαχομένη ἱστορικὴ λογοτεχνία στὸν Μεσοπόλεμο: ἀπὸ τὸν Δημήτρη Γληνό, στὸν Γιάννη Κορδᾶτο καὶ τὸν τὸν Γιάννη Ζέβγο", edited by Ἀθανάσιος Θ. Φωτόπουλος, Ἡ Νεοελληνικὴ Λογοτεχνία στὸν Μεσοπόλεμο. Ἱστορικὴ καὶ φιλολογικὴ προσέγγιση. (Πρακτικὰ Συνεδρίου, Πύργος Ἠλείας, 14-16 Μαΐου 2010),'Εκδόσεις Ἀναζήτηση, Πύργος Ἠλείας, 2012.
  79. "India-Spiritual Planet", in Abstracts of Presentations at the Three-Day International Seminar on the Importance of Early Indian Cultural Heritage in the Making of a Better World, Kolkatta, Indian Museum, 2012.
  80. "The Science of Popular Uprisings", edited by Dr. Murat Aktaş, The Arab Uprisings & The Struggle of Soft Powers in the Middle East, Ankara, Nobel, 2012.
  81. "Πρόλογος στὴν ἑλληνικὴ ἔκδοση", στο Alexander Dugin, Η τετάρτη πολιτκή θεωρία, Αθήνα, Έσοπτρον, 2013.
  82. Περί Ηρώων: Οι ήρωες και η σημασία τους για τον σύγχρονο ελληνισμό - Αθήνα, Εκδόσεις Ηρόδοτος, 2014, 471 σελίδες
  83. "Τουρκία, 1908-2010", στο: Χρήστος Αντωνιάδης,επιμέλεια,Βαλκάνια.Η μεγάλη τρικυμία,Αθήνα, Κασταλία, 2018, 556 σελίδες, ISBN 9786185279035
  84. Η Ελλάς της 4ης Αυγούστου και οι Μεγάλες δυνάμεις - Τρίτη έκδοση βελτιωμένη και με προσθήκες - Αθήνα, Ηρόδοτος, 2018, 250 σελίδες, ISBN 978-960-485-220-8
  85. Προπαγάνδα και πιέσεις στην διεθνή πολιτική - Αθήνα, Ηρόδοτος, 2018, 786 σελίδες, ISBN 978-960-485-261-1
  86. La Grèce et la Turquie au XXe siècle - Éditions universitaires européennes, 2019, 410 pages, (ISBN 978-613-8-43036-0)
  87. Διεθνισμὸς καὶ Ἐθνικισμός. Μία εἰσαγωγή, Αθήνα,Εξοδος,2019,135 σελίδες,(ISBN 978-618-84162-3-9)
  88. Ἄννεμ-Μάννα: Ἡ μάνα, συμπαντικὴ ἑλληνικὴ γλῶσσα - Αθήνα,Εξοδος,2020,179 σελίδες, (ISBN 978-618-84162-4-6)
  89. Φύση καὶ κοινωνία. Ἐπιστολὴ πρὸς Βολταῖρο γιὰ τὸν φυσικὸ νόμο καὶ γιὰ τὴν καταστροφὴ τῆς Λισσαβῶνος,τοῦ Ζάν-Ζὰκ Ῥουσσῶ" [Nature and Society. Bilingual French and Greek text]. Εἰσαγωγή-Μετάφραση Δημήτρης Κιτσίκης. Αθήνα, Ἐξοδος, 2020,109 σελίδες, (ISBN 978-618-84162-8-4)
  90. Ζάν-Ζὰκ Ῥουσσῶ καὶ ἐπιστημονικὸς φασισμός. Αθήνα, Ἔξοδος, 2O21,151 σελίδες (ISBN 978-618-85028-5-7)

Άρθρα σε περιοδικά

Επεξεργασία

Τακτική συνεργασία στο Τρίτο Μάτι, από το 1999 και στην Ενδιάμεση Περιοχή, από το 1996. Επίσης δημοσιεύσεις στα παρακάτω περιοδικά: Revue historique, Revue d'Histoire moderne et contemporaine, Revue d'Histoire de la Deuxième Guerre Mondiale, Revue française de Science politique, Problems of Communism, Turcica, CEMOTI, The Patristic and Byzantine Review, Relations internationales, Études internationales, Diplomatie, Αρχείον Οικονομικών καὶ Κοινωνικών Επιστημών, Νέα Οικονομία, Βιομηχανικὴ Επιθεώρηση, Τεχνικά Χρονικά, Τότε, Πάντα, Παράδοση, Αρχιτεκτονική, Εποχές, Νέα Εστία, Σύγχρονα Θέματα, Ελληνοκινεζικά Χρονικά, Orthodox Tradition, Eurasia, The Greek Review of Social Research, Toplum ve Bilim, Aktüel, Moderne Welt-Zeitschrift für Internationale Beziehungen, Grande Europe,Derin Tarih,Gerçek Hayat, Τα Αιρετικά (Documento), Τὸ Ένζυμο, κ.λ.π. Επιπλέον, εκατοντάδες άρθρα σε εφημερίδες.

Δείτε επίσης

Επεξεργασία

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Επεξεργασία