Δημήτρης Μητρόπουλος
Ο Δημήτρης Μητρόπουλος (Αθήνα, 18 Φεβρουαρίου 1896 - Μιλάνο, 2 Νοεμβρίου 1960) ήταν Έλληνας διευθυντής ορχήστρας, πιανίστας και συνθέτης που έζησε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στις Ηνωμένες Πολιτείες.
| Δημήτρης Μητρόπουλος | |
|---|---|
 Σχέδιο με προσωπογραφία του Δημήτρη Μητρόπουλου | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Δημήτρης Μητρόπουλος (Ελληνικά) |
| Γέννηση | 18 Φεβρουαρίουιουλ. / 1 Μαρτίου 1896γρηγ.[1][2][3] Αθήνα[4] |
| Θάνατος | 2 Νοεμβρίου 1960[1][2][3] Μιλάνο[5] |
| Αιτία θανάτου | έμφραγμα του μυοκαρδίου |
| Συνθήκες θανάτου | φυσικά αίτια |
| Τόπος ταφής | Πρώτο Νεκροταφείο Αθηνών |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής Ελλάδα |
| Σπουδές | Βασιλικό Ωδείο Βρυξελλών, Ωδείο Αθηνών[6] και Βαρβάκειος Σχολή |
| Ιδιότητα | διευθυντής ορχήστρας, πιανίστας και συνθέτης[7] |
| Όργανα | πιάνο και εκκλησιαστικό όργανο |
| Είδος τέχνης | έντεχνη μουσική |
| Υπογραφή | |
 | |
 Σχετικά πολυμέσα | |
ΒιογραφίαΕπεξεργασία
Γεννήθηκε στις 18 Φεβρουαρίου του 1896 στην Αθήνα, καταγόμενος από τη Μελισσόπετρα του νομού Αρκαδίας από την πλευρά του πατέρα του και από την Άνδρο από την πλευρά της μητέρας του.[8]
Αποφοίτησε από τη Βαρβάκειο Σχολή, όντας μέτριος μαθητής.[9] Σπούδασε διεύθυνση χορωδίας και σύνθεση, αρχικά στο Ωδείο Αθηνών και αργότερα στο Βερολίνο. Πήρε χρυσό μετάλλιο για την ικανότητά του στο πιάνο από το Ωδείο Αθηνών, διάκριση που δόθηκε μόνο πέντε φορές στην ιστορία του Ωδείου. Οι πρώτες του συνθέσεις είναι γραμμένες στο τονικό σύστημα, αλλά με ενδιαφέροντες αρμονικούς πειραματισμούς, οι οποίοι γύρω στα 1915 γίνονται περισσότερο τολμηροί φτάνοντας στην ατονικότητα γύρω στα 1920.
Είναι ο πρώτος Έλληνας συνθέτης που χρησιμοποίησε στο έργο του Ostinata[ασαφές] (μια σονάτα για βιολί και πιάνο) αυστηρά δωδεκαφθογγική τεχνική.
Γύρω στα 1930 σταμάτησε ουσιαστικά τη σύνθεση και ασχολήθηκε αποκλειστικά με τη διεύθυνση ορχήστρας, πρώτα στην Αθήνα και μετά το 1937 στις ΗΠΑ.
Υπό την ιδιότητα του μαέστρου, γνώρισε διεθνή φήμη, αναλαμβάνοντας μάλιστα τη διεύθυνση της Φιλαρμονικής Ορχήστρας της Νέας Υόρκης, θέση από την οποία παραιτήθηκε το 1958 για να παραμείνει σ' αυτήν ως μαέστρος. Στις συνθέσεις του περιλαμβάνονται περίπου 40 έργα, μεταξύ των οποίων μια όπερα (Αδελφή Βεατρίκη), μουσική για ορχήστρα, μουσική δωματίου, έργα για πιάνο, για φωνή κ.ά. Ορισμένα από τα έργα που συνέθεσε θεωρούνται ιδιαίτερα σημαντικά και αποτελούν σταθμό στη σύγχρονη ελληνική μουσική.
Κατά τον Ελληνοϊταλικό πόλεμο του 1940 ο Δημήτρης Μητρόπουλος μαζί με άλλους Έλληνες λογίους προσυπέγραψε την Έκκληση των Ελλήνων Διανοουμένων προς τους Διανοούμενους ολόκληρου του Κόσμου με την οποία αφενός μεν καυτηριάζονταν η κακόβουλη ιταλική επίθεση, αφετέρου δε, διέγειρε την παγκόσμια κοινή γνώμη σε επανάσταση συνειδήσεων για κοινό νέο πνευματικό Μαραθώνα.
.jpg)
Στην προσωπική του ζωή, ο Μητρόπουλος καταπίεζε την ομοερωτική του επιθυμία και φημολογείται πως είχε σχέση με τον Λέοναρντ Μπερνστάιν.[10]
Ο θάνατοςΕπεξεργασία
Στις 2 Νοεμβρίου του 1960, ο Δημήτρης Μητρόπουλος υπέστη καρδιακή προσβολή κατά τη διάρκεια πρόβας της Τρίτης Συμφωνίας του Γκούσταβ Μάλερ με την ορχήστρα της Σκάλας του Μιλάνου. Πέθανε σε ηλικία 64 ετών με την μπαγκέτα στο χέρι.
Ο θάνατός του απασχόλησε τον διεθνή Τύπο με εκτεταμένα άρθρα. Η νεκρολογία των Τάιμς μιλούσε για την "εμπύρετον έντασιν" των ερμηνειών του, φεστιβάλ σε όλο τον κόσμο εξέδιδαν ψηφίσματα, ενώ οι εκδηλώσεις πένθους συντηρήθηκαν πολλές ημέρες μετά τον θάνατό του.
Η σποδός του μαέστρου μεταφέρθηκε με αεροσκάφος της Βασιλικής Αεροπορίας από το Μιλάνο. Στο αεροδρόμιο ήταν παρατεταγμένη η πολιτική ηγεσία της Ελλάδας, εκπρόσωποι από το χώρο της τέχνης και πλήθος κόσμου.
Το κιβώτιο με την τέφρα καλύφθηκε με τη σημαία της Ελλάδας και μεταφέρθηκε με πομπή στο Ωδείο Ηρώδου του Αττικού, όπου πραγματοποιήθηκε τιμητική εκδήλωση στη μνήμη του.
Το 1996 εορτάστηκαν, με εκδηλώσεις σε όλο τον κόσμο, τα 100 χρόνια από τη γέννησή του. Η επέτειος ετέθη υπό την αιγίδα της UNESCO, για να αποδοθεί η τιμή που αρμόζει σε έναν διεθνή καλλιτέχνη.
Το 2016 κυκλοφόρησε προς τιμήν του αναμνηστικό κέρμα των 2 ευρώ από την Ελληνική Δημοκρατία, για τα 120 χρόνια από τη γέννησή του.
ΠηγέςΕπεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά, Αγγλικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 27 Απριλίου 2014.
- ↑ 2,0 2,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb13897577g. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ 3,0 3,1 «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Dimitri-Mitropoulos. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά, Αγγλικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 13 Δεκεμβρίου 2014.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά, Αγγλικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 31 Δεκεμβρίου 2014.
- ↑ www
.eens .org /EENS _congresses /2014 /charkiolakis _alexandros .pdf. - ↑ Operone. mitropoulos. Ανακτήθηκε στις 5 Απριλίου 2022.
- ↑ Αρκάδες εσμέν - Δημήτρης Μητρόπουλος
- ↑ «Δημήτρης Μητρόπουλος - Ο μυθικός μαέστρος». ellines.com. Ανακτήθηκε στις 29 Μαΐου 2020.
- ↑ ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΣ: Μία συμφωνική, ένα αφεντικό και δύο μνηστήρες
- Κωνσταντίνος Καρδάμης, Ο Δημήτρης Μητρόπουλος και η ΄΄Νέα Μουσική΄΄ στην Αθήνα του Μεσοπολέμου, Ιστορία Εικονογραφημένη, τ/χ.509, (Νοέμβριος 2010),σελ.72-86
- Ο θάνατος του Δημήτρη Μητρόπουλου, Ιστορικό Λεύκωμα 1960, Καθημερινή (1997)
Εξωτερικοί σύνδεσμοιΕπεξεργασία
- Ιστοσελίδα για τον Μητρόπουλο από τον Έλληνα βιογράφο του, Απόστολο Κώστιο
- Διαδικτυακή πύλη για τον Μητρόπουλο στο Stanford University
- Η ανακάλυψη άγνωστης αλληλογραφίας του στη Βιβλιοθήκη του Κογκρέσσου, Ilias Chrissochoidis
- “Το καθήκον στη Ζωή/Έργο του Δημήτρη Μητρόπουλου”, Μουσικοτροπίες 3/1990, 63-74.
Ψηφιακό Αρχείο ΕΡΤΕπεξεργασία
Παρασκήνιο, 1) Μικρό αφιέρωμα στον Δημ. Μητρόπουλο 2) Μαρίκα Κοτοπούλη (Αρχείο ντοκιμαντέρ της ΕΡΤ)
