Δημήτριος Μπίτσιος
Ο Δημήτριος Μπίτσιος (1915 - 10 Ιανουαρίου 1984) ήταν Έλληνας διπλωμάτης. Διατέλεσε διευθυντής του Πολιτικού Γραφείου του Βασιλιά Κωνσταντίνου από τον Ιανουάριο του 1966 μέχρι την επιβολή της χούντας, και εξωκοινοβουλευτικός υπουργός Εξωτερικών από τον Νοέμβριο του 1974 έως τον Νοέμβριο του 1977 στην κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή.
| Δημήτριος Μπίτσιος | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1915[1][2] Αλεξάνδρεια |
| Θάνατος | Ιανουάριος 1984 ή 1984[1][2] Αθήνα |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | νέα ελληνική γλώσσα |
| Σπουδές | Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτικός διπλωμάτης |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδας Υφυπουργός Εξωτερικών της Ελλάδας |
Βιογραφικά στοιχεία Επεξεργασία
Γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια το 1915, στην κοινότητα των Ελλήνων της Αιγύπτου, και σπούδασε νομικά, πολιτικές και οικονομικές επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Ακολούθησε διπλωματική σταδιοδρομία στο ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών.[3] Υπηρέτησε σε διάφορες θέσεις (Κάιρο, Λονδίνο κ.α.)[3]
Τις περιόδους 1961 - 1965 και 1967 - 1972 διατέλεσε μόνιμος αντιπρόσωπος της Ελλάδας στον ΟΗΕ,[3] ενώ είχε συμμετάσχει ως μέλος της ελληνικής αντιπροσωπείας στις Διασκέψεις της Ζυρίχης και Λονδίνου για το Κυπριακό.[3]
Τον Ιανουάριο του 1966 ανέλαβε διευθυντής του Πολιτικού Γραφείου του τότε Βασιλιά Κωνσταντίνου, αντικαθιστώντας τον δικαστικό Κωνσταντίνο Χοϊδά (ο οποίος επέστρεψε στο ΣτΕ), θέση στην οποία παρέμεινε μέχρι και την 21η Απριλίου 1967, οπότε παραιτήθηκε επιστρέφοντας στο διπλωματικό σώμα. Διαδραμάτισε εποικοδομητικό ρόλο στην άμβλυνση των διαφωνιών του βασιλιά με τον Γεώργιο Παπανδρέου, και τον Δεκέμβριο του 1966 σημείωσε την μεγαλύτερη επιτυχία του, με την συμφωνία βασιλιά-Παπανδρέου-Κανελλόπουλου για την ανατροπή της κυβέρνησης των Αποστατών και την αντικατάστασή της με υπηρεσιακή, υπό τον Ιωάννη Παρασκευόπουλο, γεγονός που άνοιγε τον δρόμο για ομαλοποίηση της πολιτικής ζωής -τελικά, όμως, επενέβησαν οι πραξικοπηματίες συνταγματάρχες ένα μήνα πριν από τις προγραμματισμένες εκλογές.[4]
Το 1972 παραιτήθηκε από το διπλωματικό σώμα και ιδιώτευσε μέχρι και την πτώση της Χούντας των Συνταγματαρχών.[5] Από τον Ιούλιο μέχρι τον Νοέμβριο του 1974, στην κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας, διορίστηκε υφυπουργός Εξωτερικών[6] ενώ στην κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή, από τον Νοέμβριο του 1974 έως τον Νοέμβριο του 1977, ανέλαβε εξωκοινοβουλευτικός υπουργός Εξωτερικών.[7]
Είχε συγγράψει τα βιβλία: «Κρίσιμες ώρες» που αναφέρεται στο Κυπριακό μέχρι την επιβολή της χούντας, «Η μεγάλη Ιδέα του Ελληνισμού», «Αίγυπτος και εγγύς Ανατολή», «Στο Όριο των Καιρών» (με πρόλογο Σταύρου Ψυχάρη, για τον ρόλο του ως διευθυντής του Γραφείου του Βασιλιά) κ.α.
Απεβίωσε στην Αθήνα το 1984, σε ηλικία 69 ετών. Γιος του είναι ο πρέσβης Κωνσταντίνος Μπίτσος, ο οποίος διατέλεσε γενικός γραμματέας του Υπουργείου Εξωτερικών και διευθυντής του Ιδιαίτερου Γραφείου του Προέδρου της Δημοκρατίας Κάρολου Παπούλια.
Πηγές Επεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Catalogue of the Library of the Cyprus University of Technology. 81714.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Catalogue of the National Library of Greece. 25050.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 Βιογραφικό Μπίτσιου[νεκρός σύνδεσμος], από την ιστοσελίδα της Μόνιμης Αντιπροσωπείας της Ελλάδας στον ΟΗΕ
- ↑ Μυστικές συναντήσεις, Ανάκτορα και χούντα Η αφήγηση ενός διπλωμάτη
- ↑ Αντώνης Μακρυδημήτρης, Οι υπουργοί των εξωτερικών της Ελλάδας 1829-2000, εκδ.Καστανιώτης, Αθήνα, 2000, σελ.107
- ↑ κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας[νεκρός σύνδεσμος], από την ιστοσελίδα της Γενικής Γραμματείας Κυβέρνησης
- ↑ κυβέρνηση Καραμανλή[νεκρός σύνδεσμος], από την ιστοσελίδα της Γενικής Γραμματείας Κυβέρνησης