Δημήτριος Μπερναρδάκης

Έλληνας ευεργέτης
Για τον καθηγητή, δείτε: Δημήτριος Βερναρδάκης.

Ο Δημήτριος Μπερναρδάκης ή Βερναρδάκης[1] (1799 - 28 Μαΐου 1870) ήταν Έλληνας έμπορος και ευεργέτης του Εθνικού Πανεπιστημίου.

Δημήτριος Μπερναρδάκης
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση1799
Ταγκανρόγκ
Θάνατος28  Μαΐου 1870
Βίζμπαντεν
Τόπος ταφήςκοιμητήριο Τίκβιν
Χώρα πολιτογράφησηςΡωσική Αυτοκρατορία
Εκπαίδευση και γλώσσες
ΣπουδέςChekhov Gymnasium
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητακαινοτόμος επιχειρηματίας
Οικογένεια
ΤέκναVéra de Bénardaky
N. Benardaki
Élisabeth de Benardaky
Aleksandra Benardaki
d:Q123878346
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Βιογραφία

Επεξεργασία

Γεννήθηκε στο Ταϊγάνιο της Ρωσίας το 1799. Πατέρας του ήταν ο Γεώργιος Μπεναρδάκης, μητέρα του η Μαρία το γένος Αλφιεράκη. Η οικογένεια του πατέρα του αναγκάστηκε να καταφύγει και να εκπατριστεί στην Σμύρνη και από εκεί στην Ταϊγάνη της Ρωσίας, η δε της μητέρας του από την Πελοπόννησο στην Οδησσό.

Ο μικρός Δημήτριος πήγε στο Ελληνικό Σχολείο στο Ταϊγάνιο, αλλά η εκεί εκπαίδευση φαίνεται ότι δεν ήταν αναπτυγμένη. Λόγω του στρατιωτικού επαγγέλματος του πατέρα του είχε ο προνόμιο της ευγενικής καταγωγής και, αφού φοίτησε στην στρατιωτική σχολή, κατατάχτηκε στις τάξεις του ενεργού στρατού. Πήρε προαγωγή ως τον βαθμό του υπολοχαγού.

 
Η έπαυλη Μπερναρδάκη στη Αγία Πετρούπολη

Σε ηλικία τριάντα χρονών αποσύρθηκε από τον στρατό και αποφάσισε να επιστρέψει στο Ταϊγάνιο κοντά στους γονείς του. Στο Ταϊγάνιο συνδέθηκε φιλικά με κάποια κυρία Βαφία, φιλάνθρωπη, και ερωτεύτηκε την ορφανή Άννα Κηπουρού. Τόσο η μητέρα του, όσο και η κυρία Βαφία εναντιώθηκαν στα σχέδια γάμου, που ο Δημήτριος αποφάσισε να γίνει οικονομικά ανεξάρτητος για να υλοποιήσει τα σχέδιά του. Παραιτήθηκε από τον στρατό και έπιασε δουλειά ως γραμματέας σε κατάστημα μονοπωλίου οινοπνευματωδών ποτών. Από εκεί και πέρα η τύχη του άλλαξε. Έγινε πλούσιος και ζήτησε το χέρι της αγαπημένης του Άννας. Διεύθυνε τις επιχειρήσεις του αφεντικού του, Κούζεν, και μετά από μια τετραετία αποχώρησε από τον συνεταιρισμό παίρνοντας μερίδιο δύο εκατομμύρια φράγκα. Μέσα σε λίγο διάστημα πολλαπλασίασε την περιουσία του και έγινε ένας από τους πλουσιότερος κατοίκους της Πετρούπολης. Επειδή ποτέ δεν ξέχασε ούτε τις περιπέτειες που είχε περάσει όταν ήταν φτωχός, αλλά και ούτε αυτούς που του είχαν στο παρελθόν φανεί γενναιόδωροι, έγινε ευεργέτης σε όσους του ζητούσαν την βοήθειά του.

Δώρισε στην πατρίδα του μεγαλόδωρες οικονομικές ενισχύσεις, προώθησε σημαντικά την Ελληνική Βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου των Αθηνών, και την ανέγερση του Εθνικού Μουσείου. Με την δωρεά του αποπερατώθηκε το 1864 η οικοδόμηση και επισκευή του κτηρίου του Πανεπιστημίου, παίρνοντας την τελική του μορφή. Ίδρυσε δε και υποτροφίες για σπουδές στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Έκανε και δωρεές για τον εξοπλισμό της Εθνοφυλακής και την ανέγερση εκκλησιών.

Τελικά έχασε μεγάλο μέρος της περιουσίας του, όταν το 1865 οι συνθήκες χειροτέρεψαν. Απεβίωσε το 1870 στην Πετρούπολη.

Παραπομπές

Επεξεργασία
  1. Μαρία Κορασίδου, Οι άθλιοι των Αθηνών και οι θεραπευτές τους. Φτώχεια και φιλανθρωπία στην ελληνική πρωτεύουσα τον 19ο αιώνα, Τυπωθήτω/Γιώργος Δάρδανος, Αθήνα 2004, σελ. 82.
  • Δημήτριος Βερναρδάκης - Πανδέκτης
  • Σπυρίδων Λάμπρος (1896). Οι Ευεργέται και Καθηγηταί του Εθνικού Πανεπιστημίου. Αθήνα: Εστία. 
  • Εθνικόν και Καποδιστριακόν Πανεπιστήμιον Αθηνών (1921). Δημήτριος Α. Δημητριάδης, επιμ. Οι ευεργέται των πανεπιστημίων : Βιογραφικόν απάνθισμα μετά εικόνων. Εν Αθήναις: Τυπογραφικά Καταστήματα Ταρουσοπούλου. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 25 Μαΐου 2010. 
  • Παντελής Κοντογιάννης (1866-1928) (1908). Εθνικοί ευεργέται. Εν Αθήναις: Σύλλογος προς Διάδοσιν Ωφελίμων Βιβλίων. Ανακτήθηκε στις 15 Αυγούστου 2010. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Επεξεργασία