Δημοτικό Θέατρο Κέρκυρας
Το Δημοτικό Θέατρο της Κέρκυρας, ήταν το κυρίως κτήριο θεάτρου και όπερας στην Κέρκυρα, από το 1902 έως το 1943.[1] Αποτελούσε τον διάδοχος του Θεάτρου Σαν Τζάκομο, το οποίο αργότερα έγινε το Δημαρχείο του νησιού. Το κτίριο καταστράφηκε κατά τη διάρκεια των Γερμανικών εναέριων βομβαρδισμών του 1943.[1] Κατά τη διάρκεια της 41χρονης ιστορίας του ήταν ένα από τα κορυφαία θέατρα και όπερες στην Ελλάδα, και ως το πρώτο θέατρο στη Νοτιοανατολική Ευρώπη,[1] συνέβαλε στις τέχνες και στην ιστορία των Βαλκανίων και της Ευρώπης. [2][1][3]
| Δημοτικό Θέατρο Κέρκυρας | |
|---|---|
 | |
 | |
| Είδος | όπερα, θέατρο και πρώην κτίριο ή κατασκευή |
| Γεωγραφικές συντεταγμένες | 39°37′19″N 19°55′11″E |
| Διοικητική υπαγωγή | Κέρκυρα |
| Χώρα | Ελλάδα |
| Ολοκλήρωση | 7 Δεκεμβρίου 1902 |
| Κατεδάφιση | 1943 |
 Πολυμέσα | |
| δεδομένα (π) | |
Ιστορία και αρχιτεκτονική Επεξεργασία
Το Δημοτικό θέατρο χτίστηκε για να καλύψει τις απαιτήσεις ενός αυξανόμενου κοινού.[1] Η απόφαση για την κατασκευή του ελήφθη το 1885, από τον πρωθυπουργό Γεώργιο Θεοτόκη. Εντούτοις, η ανέγερση του ξεκίνησε το 1893 από τον δήμαρχο Μιχαήλ Θεοτόκη.[1] Παρόλα αυτά, το υψηλό κόστος κατασκευής καθυστέρησε τα εγκαίνια του μέχρι το 1902.[1] Ο αρχιτέκτονας ήταν ο Ιταλός Κονράντο Περγκολέσι και δημιούργησε το σχέδιο με πρότυπο τη Σκάλα του Μιλάνου.[1] Το μέγιστο ύψος του θεάτρου ήταν 39 μέτρα και υπήρχε μια γκαλερί στην μπροστινή είσοδο στολισμένη με ψηλές κολώνες της Τοσκάνης.[1] Στην είσοδο υπήρχαν μεγάλες πορφυρές κολόνες και οι ψηλοί τοίχοι του ήταν διακοσμημένοι με τοιχογραφίες διάσημων συνθετών που δημιουργήθηκαν από Ιταλούς καλλιτέχνες. Ο επάνω όροφος ήταν διακοσμημένος με τέσσερις ημι-στήλες Κορινθιακού ρυθμού και ένα αέτωμα. Η επίσημη εμβληματική ασπίδα της Κέρκυρας έμεινε ανάγλυφη στο κέντρο του αετώματος που περιβάλλεται από ένα στεφάνι δάφνης.[1]
Το αμφιθέατρο περιελάβανε 64 διακοσμημένα θεωρεία τοποθετημένα σε τρία επίπεδα και έναν εξώστη για το ευρύ κοινό στην κορυφή.[1] Το πρώτο θεωρείο στην πρώτη σειρά προοριζόταν για την επιτροπή θεάτρου.[1] Πίσω από αυτό, μέσα σε ένα γραφείο, φυλάσσονταν τα αρχεία του Θεάτρου Σαν Τζάκομο.
Το πρώτο θεωρείο της δεύτερης σειράς προοριζόταν για την ελληνική βασιλική οικογένεια.[1] Όλα τα θεωρεία περιλάμβαναν φωτισμό αερίου. Ο κοινός λαός συγκεντρωνόταν στο ανώτερο επίπεδο του εξώστη.[1] Υπήρχε ένα προσκήνιο που φιλοξένησε την ορχήστρα. Η ορχήστρα αποτελούνταν κυρίως από ντόπιους και έκανε 10 όπερες ανά σεζόν.[1] Η σεζόν της Όπερας ξεκίνησε τον Σεπτέμβριο και έληγε την Κυριακή πριν από την Καθαρά Δευτέρα.[1]
Η κουρτίνα της σκηνής του νέου θεάτρου κληρονομήθηκε από τον προκάτοχο του, το Θέατρο Σαν Τζάκομο, και δημιουργήθηκε από έναν Ιταλό καλλιτέχνη. Απεικόνιζε μια σκηνή από την Οδύσσεια, όπου ο Βασιλιάς Αλκίνοος καλωσόριζε τον Οδυσσέας στη γη των Φαιάκων.[1]
Το θέατρο θεωρήθηκε ένα από τα καλύτερα της Ευρώπης, με υπέροχη ακουστική και πλούσια διακοσμημένους εσωτερικούς χώρους που απεικονίζουν αρχαίους Έλληνες θεούς και μουσικά θέματα, ζωγραφισμένα από Ιταλούς καλλιτέχνες.[1] Λειτουργούσε επίσης ως χώρος κοινωνικής συγκέντρωσης όπου συγκεντρώθηκε η υψηλή κοινωνία για κοινωνικούς χορούς. Η επίσημη ημερομηνία έναρξης ήταν η 7η Δεκεμβρίου 1902, με την όπερα του Ρίχαρντ Βάγκνερ «Λόενγκριν» ως την πρώτη παράσταση.[3][1] Ο Γουλιέλμος Β΄ της Γερμανίας παρακολούθησε επίσης παραστάσεις ενώ έκανε διακοπές στο παλάτι του Αχίλλειου.[1] Το 1907 η Παλιά Φιλαρμονική της Κέρκυρας έδωσε μια συμφωνία σε μια παράσταση που έλαβε μεγάλη αναγνώριση από το κοινό.[1]
Από τις 19 Ιανουαρίου 1916 έως τις 19 Νοεμβρίου 1918,[4] το θέατρο χρησίμευσε επίσης ως τόπος συνάθροισης του σερβικού κοινοβουλίου στην εξορία, και η απόφαση για τη δημιουργία του νέου Ηνωμένου Βασίλειου της Γιουγκοσλαβίας μεταφέρθηκε εκεί. Το 1923, πρόσφυγες από τη Μικρά Ασία φιλοξενήθηκαν στα θεωρεία του θεάτρου.
Κατά το πρώτο τέταρτο του εικοστού αιώνα, πολλές θεατρικές όπερες πραγματοποιήθηκαν στο θέατρο. Αυτή η παράδοση σταμάτησε μετά τον βομβαρδισμό της Κέρκυρας το 1923 από τους Ιταλούς.[1] Μετά τον βομβαρδισμό, το θέατρο παρουσίασε ελληνικές όπερες καθώς και ελληνικές θεατρικές παραστάσεις από διακεκριμένους Έλληνες ηθοποιούς όπως η Μαρίκα Κοτοπούλη και ο Πέλος Κατσέλης.[1]
Το κόστος επισκευής του κτιρίου αυξήθηκε σε περίπου 1.000.000 Βρετανούς χρυσούς ηγεμόνες, ένα τεράστιο ποσό εκείνη την εποχή • η απόσβεση του κανονίστηκε για το 1941.[1] Δύο χρόνια αργότερα, το βράδυ της 13ης Σεπτεμβρίου 1943, το θέατρο καταστράφηκε σε βομβιστική επιδρομή του Χίτλερ.[1][6]
Τα αρχεία του θεάτρου (συμπεριλαμβανομένων των ιστορικών αρχείων του θεάτρου Σαν Τζάκομο) και όλα τα πολύτιμα αντικείμενα τέχνης καταστράφηκαν κατά τον βομβαρδισμό με εξαίρεση της κουρτίνας της σκηνής, η οποία δεν βρισκόταν στις εγκαταστάσεις τη νύχτα του βομβαρδισμού. Μεταξύ των απωλειών πιστεύεται ότι ήταν πολλά χειρόγραφα του έργου του Σπυρίδωνα Ξυνδά, συνθέτη της πρώτης όπερας στα ελληνικά. Τα ερείπια του κτιρίου θεωρήθηκαν χωρίς ιστορική ή άλλη αξία και καταδικάστηκαν μετά από απόφαση του επόπτη αρχιτέκτονα Ιωάννη Κόλα και των πολιτικών μηχανικών Γεώργιου Λινάρδου και Ρένου Παπέτη. Στις 31 Μαΐου 1952, ο δήμαρχος Σταμάτης Δεσύλλας και το δημοτικό συμβούλιο αποφάσισαν ομόφωνα να κατεδαφίσουν το θέατρο παρά τις εκτεταμένες δημόσιες διαμαρτυρίες και τις νομικές προκλήσεις. [1]
Αναφορές Επεξεργασία
- ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 1,13 1,14 1,15 1,16 1,17 1,18 1,19 1,20 1,21 1,22 1,23 1,24 1,25 Municipality of Corfu Official Website. (2008) History of the municipal theatre via the Internet Archive (writing, "The Municipal Theatre was not only an Art-monument but also a historical one. On its premises the exiled Serbian parliament, the Skoupsina, held up meetings in 1916, which decided the creation of the new Unified Kingdom of Yugoslavia.") Accessed 29 November 2011.
- ↑ Horton, John Joseph (1990). John Joseph, επιμ. Yugoslavia (2 έκδοση). Clio Press. σελ. 12. ISBN 1-85109-105-X.
The addition of the Greek island of Corfu to the south, where the declaration of the Kingdom of Serbs, Croats and Slovenes was made at the municipal theatre in 1918
- ↑ 3,0 3,1 Anthony Hirst· Patrick Sammon (26 Ιουνίου 2014). The Ionian Islands: Aspects of their History and Culture. Cambridge Scholars Publishing. σελ. 343. ISBN 978-1-4438-6278-3.
After 1818, when an opera composed by Rossini was first scheduled for presentation in Corfu, operas by Rossini predominated over works composed by earlier or contemporary artists. This development reflected a general change in Europe, clearly illustrated by the performance of Wagner's Lohengrin in Italian for the inauguration of the new Municipal Theatre of Corfu (1902)
- ↑ Official Website of the Serbian Embassy in Athens Greece Corfu page Quote: "By a kind gesture of the local Greek authorities, the sessions of the Serbian National Assembly were held in the National theatre of Corfu from 19 January 1916 through to 19 November 1918." Accessed 29 November 2011 via the internet archive
- ↑ Lonely Planet· Korina Miller· Alexis Averbuck· Anna Kaminski, Craig McLachlan, Zora O'Neill, Leonid Ragozin, Andrea Schulte-Peevers, Helena Smith, Richard Waters, Greg Ward (1 Μαρτίου 2018). Lonely Planet Greek Islands. Lonely Planet. σελ. 956. ISBN 978-1-78701-950-8.
- ↑ Great musical Library of Greece (In Greek)
Translation by Google Quote: "We know that some music files were lost because of specific disasters (for example, the Municipal Theatre of Corfu was destroyed during the bombing of 1943 and with it the most important archive and library)." Accessed 29 November 2011.