Διαγωνισμός Τραγουδιού Eurovision 1975
Ο Διαγωνισμός Τραγουδιού Eurovision του 1975 έλαβε χώρα στη Στοκχόλμη, μετά τη νίκη των ABBA στον περσινό διαγωνισμό με το τραγούδι "Waterloo". Νικήτρια χώρα ήταν η Ολλανδία που συμμετείχε με το τραγούδι Ding-a-dong που το ερμήνευσαν στα αγγλικά οι Teach-In. [1] Το τραγούδι συγκέντρωσε 152 βαθμούς. Την 2η θέση κατέλαβε το Ηνωμένο Βασίλειο και την 3η η Ιταλία. Εκείνη τη χρονιά δεν συμμετείχαν η Δανία, η Αυστρία και η Ελλάδα. Το ντεμπούτο της στο διαγωνισμό έκανε η Τουρκία. Επίσης επέστρεψαν η Γαλλία και η Μάλτα. Το τραγούδι που τελικά αναδείχθηκε νικητήριο στον διαγωνισμό παίχτηκε πρώτο στη σειρά (για πρώτη φορά στα χρονικά του διαγωνισμού).
Διαγωνισμός Τραγουδιού Eurovision 1975 | |
---|---|
Ημερομηνίες | |
Τελικός | 22 Μαρτίου 1975 |
Διοργάνωση | |
Χώρος διεξαγωγής | Stockholmsmässan Στοκχόλμη, Σουηδία |
Παρουσιαστές | Καρίν Φαλκ |
Μουσική διεύθυνση | Ματς Όλσον |
Σκηνοθέτης | Μπο Μπιλτέν |
Εκτελεστικός επόπτης | Κλίφορντ Μπράουν |
Εκτελεστικός παραγωγός | Ρόλαντ Άϊγουορθ |
Διοργανωτής | Sveriges Radio (SR) |
Ιστοσελίδα | Επίσημος ιστότοπος |
Ενδιάμεση πράξη | Ο Κόσμος του Τζον Μπάουερ |
Συμμετέχοντες | |
Αριθμός συμμετοχών | 19 |
Πρώτη εμφάνιση | Τουρκία |
Επιστρέφουν | |
Αποχωρούν | Ελλάδα |
Συμμετέχουσες χώρες Χώρες που συμμετείχαν στο παρελθόν, αλλά όχι το 1975
| |
Ψηφοφορία | |
Σύστημα ψηφοφορίας | Κάθε χώρα απένειμε 12, 10, 8-1 βαθμούς σε 10 τραγούδια |
Μηδέν βαθμοί | Καμία |
Νικητής | |
Τόπος διεξαγωγής
ΕπεξεργασίαΟ διαγωνισμός έλαβε χώρα στη Στοκχόλμη, την πρωτεύουσα και μεγαλύτερη πόλη της Σουηδίας, η οποία αποτελεί εδώ και πολύ καιρό το πολιτιστικό, πολιτικό και οικονομικό κέντρο της πόλης και το επίκεντρο των ΜΜΕ. Πρόκειται επίσης για μία από τις πολυπληθέστερες αστικές περιοχές στη Σκανδιναβία.[2][3] Ο χώρος όπου έγινε ο διαγωνισμός ήταν το Stockholmsmässan (ή Διεθνείς Εκθέσεις της Στοκχόλμης). Το κεντρικό κτήριο ήταν το Älvsjö – ένα νότιο προάστιο του δήμου της Στοκχόλμης, το οποίο κατασκευάστηκε το 1971 και είναι χωρητικότητας 4.000 ατόμων.
Μορφή
ΕπεξεργασίαΤη χρονιά εκείνη εφαρμόστηκε ένα νέο σύστημα βαθμολογίας. Η κάθε χώρα εκπροσωπήθηκε από μία εντεκαμελή κριτική επιτροπή, που απαρτίστηκε κατά το ήμισυ από άτομα ηλικίας κάτω των 26 ετών. Το κάθε μέλος της κριτικής επιτροπής μπορούσε να δώσει σε κάθε τραγούδι έναν βαθμό από το 1 ως το 5, όμως δεν μπορούσε να ψηφίσει το τραγούδι της χώρας του. Η ψηφοφορία γινόταν αμέσως μετά την ερμηνεία του τραγουδιού και η συλλογή των ψήφων γινόταν κατευθείαν από τον υπεύθυνο. Μετά την εκτέλεση και του τελευταίου τραγουδιού. ο γραμματέας της κριτικής επιτροπής προσέθετε όλους τους βαθμούς και έδινε 12 πόντους στο τραγούδι με την υψηλότερη βαθμολογία, 10 σε εκείνο με τη δεύτερη υψηλότερη βαθμολογία, στη συνέχεια 8 στο τρίτο, 7 στο τέταρτο, 6 στο πέμπτο και ούτω καθεξής μέχρι τον 1 βαθμό για το τραγούδι που θα ερχόταν στη 10η θέση. Ο εκπρόσωπος της κριτικής επιτροπής στη συνέχεια ανακοίνωσε τις 10 συνολικές βαθμολογίες με τη σειρά που παρουσιάστηκαν τα τραγούδια από την παρουσιάστρια. Η Κάριν Φαλκ αρκετές φορές μπερδεύτηκε με το νέο σύστημα με ερωτήσεις όπως "Πόσο είναι το 7 στη Γαλλία;" Σε αντίθεση με σήμερα, οι πόντοι δεν δόθηκαν με τη σειρά (από το 1 ως το 12), αλλά με τη σειρά που ερμηνεύτηκαν τα τραγούδια. Η διαδικασία να ανακοινώνονται οι βαθμολογίες με αύξουσα σειρά, ξεκινώντας από τον έναν βαθμό, δεν καθιερώθηκε πατά μόνο από τον διαγωνισμό του 1980 και μετά. Το σύστημα εκείνο παρέμεινε ως το 1996, αν και ο αριθμός των κριτών ήταν διαφορετικός (ήταν 11 από το ως το 1987 και 16 από το 1988 ως το 1997) και οι βαθμολογίες που έδιναν σε κάθε τραγούδι αυξάνονταν σε 10 και όχι σε 5. Από το 1997 ορισμένες κριτικές επιτροπές αντικαταστάθηκαν από τις ψήφους των τηλεθεατών. Το 1998 όλες οι χώρες παροτρύνθηκαν να πράξουν το ίδιο, εφόσον ήταν εφικτή η τηλεψηφοφορία. Οι κριτικές επιτροπές εισήχθησαν ξανά στον διαγωνισμό του 2009 (στον τελικό) και του 2010 (στους ημιτελικούς). Οι κριτές εκείνοι έδιναν το 50% της συνολικής βαθμολογίας. Παρά τις αλλαγές στον τρόπο με τον οποίο αποφασιζόταν η βαθμολογία, το σύστημα των 12 βαθμών ('douze points') παρέμεινε την περίοδο 1975–2015. Το 2016 άλλαξε και κάθε χώρα έδινε δύο ξεχωριστές βαθμολογίες, ωστόσο και το νέο σύστημα βασίστηκε στο προηγούμενο μοντέλο ψηφοφορίας.[4]
Συμμετέχουσες χώρες
ΕπεξεργασίαΈπειτα από την τουρκική εισβολή στην Κύπρο το 1974, η Ελλάδα αποχώρησε από εκείνον τον διαγωνισμό, σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τη συμμετοχή της Τουρκίας. Παρά το γεγονός αυτό, συνολικά 19 χώρες έλαβαν μέρος. Η Τουρκία εμφανίστηκε για πρώτη φορά, ενώ η Γαλλία και η Μάλτα επανήλθαν.[1]
Η συμμετοχή της Πορτογαλίας με το τραγούδι "Madrugada" ήταν ένας ύμνος για την Επανάσταση των Γαριφάλων, στη διάρκεια της οποίας η συμμετοχή της χώρας στον διαγωνισμό του 1974 είχε διαδραματίσει έναν πολύ σημαντικό ρόλο. Σύμφωνα με τον συγγραφέα και ιστορικό Τζον Κένεντι Ο' Κόνορ στο βιβλίο του The Eurovision Song Contest – The Official History, ο Πορτογάλος καλλιτέχνης έπρεπε να αποθαρρυνθεί από το να φορέσει την πορτογαλική του στρατιωτική στολή και να μεταφέρει ένα όπλο στη σκηνή.[5] Ορισμένες χώρες (όπως η Πορτογαλία και η Γιουγκοσλαβία) επέλεξαν να εκτελέσουν τα τραγούδια τους στα αγγλικά στις πρόβες ενώπιον των κριτών, όμως στη μητρική τους γλώσσα στον τελικό. Άλλες χώρες, όπως το Βέλγιο και η Γερμανία, διάλεξαν να τραγουδήσουν σε ένα κράμα της δικής τους γλώσσας και της αγγλικής.
Διευθυντές ορχηστρών
ΕπεξεργασίαΓια κάθε ερμηνεία ένας μαέστρος διηύθυνε την ορχήστρα.[6]
- Ολλανδία – Χάρι βαν Χουφ
- Δημοκρατία της Ιρλανδίας – Κόλμαν Πιρς
- Γαλλία – Ζαν Μιζί
- Γερμανία – Ράινερ Πιτς
- Λουξεμβούργο – Φιλ Κουλτέρ
- Νορβηγία – Κάρστεν Κλάουμαν
- Ελβετία – Πέτερ Ζακ
- Γιουγκοσλαβία – Μάριο Ρίγιαβετς
- Ηνωμένο Βασίλειο – Έλιν Έινσγουορθ
- Μάλτα – Βινς Τέμπερα
- Βέλγιο – Φρανσίς Μπαΐ
- Ισραήλ – Ελντάντ Σριμ
- Τουρκία – Τιμούρ Σελτσούκ
- Μονακό – Αντρέ Ποπ
- Φινλανδία – Όσι Ρούνε
- Πορτογαλία – Πέντρο Οσόριο
- Ισπανία – Χουάν Κάρλος Καλδερόν
- Σουηδία – Λαρς Σάμουελσον
- Ιταλία – Πιερ Νατάλε Μασάρα
Καλλιτέχνες που επανήλθαν
ΕπεξεργασίαΗ μοναδική συμμετοχή που επέστρεψε το 1975 ήταν εκείνη της Νορβηγίας, με την Έλεν Νικολάισεν, η οποία είχε πάρει μέρος ξανά στον διαγωνισμό με το συγκρότημα Bendik Singers το 1973.[1]
Αποτελέσματα
ΕπεξεργασίαΣειρά | Χώρα | Καλλιτέχνης | Τραγούδι | Γλώσσα[7][8] | Θέση | Βαθμοί |
---|---|---|---|---|---|---|
01 | Ολλανδία | Teach-In | "Ding-a-dong" | Αγγλικά | 1 | 152 |
02 | Ιρλανδία | The Swarbriggs | "That's What Friends Are For" | Αγγλικά | 9 | 68 |
03 | Γαλλία | Νικόλ Ριέ | "Et bonjour à toi l'artiste" | Γαλλικά | 4 | 91 |
04 | Γερμανία | Τζόι Φλέμινγκ | "Ein Lied kann eine Brücke sein" | Γερμανικά, Αγγλικά | 17 | 15 |
05 | Λουξεμβούργο | Ζεραλντίν | "Toi" | Γαλλικά | 5 | 84 |
06 | Νορβηγία | Έλεν Νικολάισεν | "Touch My Life (With Summer)" | Αγγλικά | 18 | 11 |
07 | Ελβετία | Σιμόνε Ντρέξελ | "Mikado" | Γερμανικά | 6 | 77 |
08 | Γιουγκοσλαβία | Pepel In Kri | "Dan ljubezni" | Σλοβένικα | 14 | 22 |
09 | Ηνωμένο Βασίλειο | The Shadows | "Let Me Be The One" | Αγγλικά | 2 | 138 |
10 | Μάλτα | Ρενάτο | "Singing This Song" | Αγγλικά | 12 | 32 |
11 | Βέλγιο | Αν Κρίστι | "Gelukkig zijn" | Ολλανδικά, Αγγλικά | 15 | 17 |
12 | Ισραήλ | Σλόμο Άρτσι | "At Va'Ani" (את ואני) | Εβραϊκά | 11 | 40 |
13 | Τουρκία | Σεμιχά Γιανκί | "Seninle Bir Dakika" | Τουρκικά | 19 | 3 |
14 | Μονακό | Σοφί | "Une chanson c'est une lettre" | Γαλλικά | 13 | 22 |
15 | Φινλανδία | Pihasoittajat | "Old Man Fiddle" | Αγγλικά | 7 | 74 |
16 | Πορτογαλία | Ντουάρτε Μέντες | "Madrugada" | Πορτογαλικά | 16 | 16 |
17 | Ισπανία | Sergio y Estíbaliz | "Tú volverás" | Ισπανικά | 10 | 53 |
18 | Σουηδία | Λάσε Μπεργκχάγκεν | "Jennie, Jennie" | Αγγλικά | 8 | 72 |
19 | Ιταλία | Wess & Ντόρι Γκέτσι | "Era" | Ιταλικά | 3 | 115 |
Πίνακας βαθμολογίας
Επεξεργασία12 βαθμοί
ΕπεξεργασίαN. | Συμμετέχων | Χώρα που ψηφίζει |
---|---|---|
6 | Ολλανδία | Ισραήλ, Μάλτα, Νορβηγία, Ισπανία, Σουηδία, Ηνωμένο Βασίλειο |
4 | Ηνωμένο Βασίλειο | Γαλλία, Λουξεμβούργο, Μονακό, Γιουγκοσλαβία |
2 | Φινλανδία | Γερμανία, Ελβετία |
Γαλλία | Ιρλανδία, Πορτογαλία | |
1 | Ιρλανδία | Βέλγιο |
Ιταλία | Φινλανδία | |
Λουξεμβούργο | Ολλανδία | |
Πορτογαλία | Τουρκία | |
Ελβετία | Ιταλία |
Διεθνείς μεταδόσεις και ψηφοφορία
ΕπεξεργασίαΣτον παρακάτω πίνακα φαίνεται η σειρά με την οποία δόθηκαν οι βαθμολογίες στον διαγωνισμό του 1975, καθώς και ο εκπρόσωπος της βαθμολογίας που ήταν αρμόδιος για την ανακοίνωση των ψήφων για την αντίστοιχη χώρα. Ο κάθε εθνικός ραδιοτηλεοπτικός φορέας μετάδοσης του διαγωνισμού (εκτός από το Ισραήλ) έστειλε έναν παρουσιαστή προκειμένου να σχολιάσει τον διαγωνισμό και να καλυφθεί ο τελευταίος στην εκάστοτε γλώσσα κάθε χώρας.[1]
Σειρά ψηφοφορίας | Χώρα | Εκπρόσωπος βαθμών | Σχολιαστής | Ραδιοτηλεοπτικός φορέας |
---|---|---|---|---|
01 | Ολλανδία | Ντικ φαν Μπόμελ | Βίλεμ Ντόις | Nederland 2[9] |
02 | Δημοκρατία της Ιρλανδίας | Μπρένταν Μπάλφι | Μάικ Μέρφι | RTÉ Television |
Λίαμ Ντεβάλι | RTÉ Radio 1 | |||
03 | Γαλλία | Μισέλ Ντικέρ | Ζορζ ντε Κον | TF1[10] |
04 | Γερμανία | TBC | Βέρνερ Φάιγκελ | ARD Deutsches Fernsehen[11] |
Βολφ Μίτλερ | Deutschlandfunk | |||
05 | Λουξεμβούργο | TBC | Ζακ Ναβαντίκ | RTL Télé Luxembourg[10] |
Καμίλο Φέλγκεν | RTL Radio | |||
06 | Νορβηγία | Σβέρε Κριστόφερσεν[12] | Τζον Αντρέασεν | NRK[12] |
Έρικ Χέγερνταλ | NRK P1 | |||
07 | Ελβετία | Μισέλ Στοκέρ[13] | Τέοντορ Χάλερ | TV DRS |
Ζορζ Αρντί | TSR | |||
Τζοβάνι Μπερτίνι | TSI | |||
08 | Γιουγκοσλαβία | Ντραγκάνα Μάρκοβιτς | Μίλοβαν Ίλιτς | TVB1 |
Όλιβερ Μλάκαρ | TVZ 1 | |||
Τόμαζ Τέρτσεκ | TVL1 | |||
09 | Ηνωμένο Βασίλειο | Ρέι Μουρ | Πιτ Μάρεϊ | BBC1[14] |
Τέρι Ουόγκαν | BBC Radio 2 | |||
Ρίτσαρντ Άστμπερι | British Forces Radio[15][16] | |||
10 | Μάλτα | TBC | Νόρμαν Χάμιλτον | MTV |
11 | Βέλγιο | Βαρτ Μπόγκερτ | Χέρμαν Φέρελστ | BRT |
Πολ Χέρεμαν | RTB | |||
Νταν Μπερτ & Γιαν Τεΐζ | BRT Radio 1 | |||
Ζακ Μποντίν | RTB La Première | |||
12 | Ισραήλ | Γιτζχάκ Σιμόνι[17] | Χωρίς σχολιαστή | Israeli Television |
13 | Τουρκία | Μπουλέντ Οσμά | Μπουλέντ Όσβερεν | TRT |
Σεμπνέμ Σαβατσκί | TRT Radyo 1 | |||
14 | Μονακό | Καρόλ Σαμπριέ | Ζορζ ντε Κον | Télé Monte Carlo |
15 | Φινλανδία | Καρίνα Πόνιο[18] | Χέικι Σέπαλα | YLE TV1[18] |
Γιέρτα Μπλόμστετ | YLE Radio 1 | |||
16 | Πορτογαλία | Άνα Ζανάτι | Ζούλιο Ιζίντρο | RTP1[19] |
Αμαντέου Μεϊρέλες | RDP Antena 1 | |||
17 | Ισπανία | Χοσέ Μαρία Ίνιγκο | Χοσέ Λουίς Ουριμπαρί | TVE1[20] |
18 | Σουηδία | Σβεν Λίνταλ[21] | Έκε Στρέμερ (Åke Strömmer) | SR TV1[21] |
Ούρσουλα Ρίχτερ | SR P3[21] | |||
19 | Ιταλία | Άννα Μαρία Γκαμπινέρι | Σίλβιο Νότο | Programma Nazionale |
Μη συμμετέχουσες χώρες
Επεξεργασία- Αυστρία – Ερνστ Γκρίσεμαν (FS1)
- Δανία – Κλάους Τόκσφιγκ (DR TV)
- Ελλάδα – Μακώ Γεωργιάδου (ΕΡΤ)
- Ισλανδία – Ντόρα Χαφσταϊνσδότιρ (Dóra Hafsteinsdóttir) (Sjónvarpið)[22]
Αξιοσημείωτα περιστατικά
ΕπεξεργασίαΣύμφωνα με αναφορές των μυστικών υπηρεσιών, η εκδήλωση αποτελούσε έναν πιθανό στόχο για τρομοκρατική επίθεση από τη Φράξια Κόκκινος Στρατός, κάτι που είχε ως αποτέλεσμα να αυξηθούν τα μέτρα ασφαλείας από τους διοργανωτές. Σχεδόν έναν μήνα μετά τον διαγωνισμό, η οργάνωση πραγματοποίησε επίθεση στη γερμανική πρεσβεία στη Στοκχόλμη. Το κίνημα της Σουηδικής Αριστεράς διαμαρτυρήθηκε εναντίον του διαγωνισμού και των εμπορικών πτυχών του. Στην αρχή η κριτική επικεντρώθηκε στο SR για το τεράστιο κόστος του διαγωνισμού. όμως σύντομα οι διαμαρτυρίες εξελίχθηκαν σε κίνημα εναντίον της εμπορικής μουσικής συνολικά. Την ώρα της διεξαγωγής του διαγωνισμού της Eurovision, έγινε παράλληλα ένα εναλλακτικό φεστιβάλ στην άλλη πλευρά της Στοκχόλμης, στο οποίο οποιοσδήποτε επιθυμούσε, μπορούσε να ερμηνεύσει κάποιο τραγούδι. Η πιο δημοφιλής συμμετοχή ήταν του Sillstryparn με τίτλο "Doing the omoralisk schlagerfestival" (Κάνοντας το φεστιβάλ της ανήθικης Eurovision). Το φθινόπωρο του 1975 το SR γνωστοποίησε ότι η Σουηδία δεν θα ελάμβανε μέρος στον διαγωνισμό τραγουδιού της Eurovision του 1976 λόγω των υψηλών εξόδων για να φιλοξενήσει τον διαγωνισμό. Αργότερα οι κανονισμοί άλλαξαν και τα έξοδα αποφασίστηκαν να μοιράζονται πιο ισότιμα μεταξύ των συμμετεχόντων ραδιοτηλεοπτικών φορέων. Τελικά, το SR δεν μετέδωσε τον διαγωνισμό του 1976. Οι Σουηδοί τεχνικοί της τηλεόρασης αρνήθηκαν να μεταδώσουν το φεστιβάλ στη Χιλή, όπου το Canal 13 (συνδεμένο μέλος της EBU) σχεδίαζε να προβληθεί. Η άρνηση ήταν σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τη στρατιωτική δικτατορία που συνέχιζε να κυβερνά τη χώρα από το 1973, οπότε έγινε το πραξικόπημα του Αουγκούστο Πινοτσέτ.[23]
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 «Eurovision Song Contest 1975». European Broadcasting Union. Ανακτήθηκε στις 10 Ιουλίου 2012.
- ↑ «Tätorter 2010» (PDF). www.scb.se (στα Βόρεια Σάμι). Statistics Sweden. Ανακτήθηκε στις 16 Ιουνίου 2011.
- ↑ «Byopgørelsen 1. januar 2010» (PDF). Ανακτήθηκε στις 3 Ιουνίου 2011.
- ↑ Dahlander, Gustav. «SVT bakom historisk förändring inför Eurovision Song Contest i Stockholm 2016». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Μαΐου 2019. Ανακτήθηκε στις 12 Ιουνίου 2017.
- ↑ John Kennedy O'Connor (2007). The Eurovision Song Contest – The Official History. UK: Carlton Books. ISBN 978-1-84442-994-3.
- ↑ «Conductors 1975». 4Lyrics.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Μαΐου 2012. Ανακτήθηκε στις 10 Ιουλίου 2012.
- ↑ «Eurovision Song Contest 1975». The Diggiloo Thrush. Ανακτήθηκε στις 4 Μαρτίου 2012.
- ↑ «Eurovision Song Contest 1975». 4Lyrics.eu. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Σεπτεμβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 16 Σεπτεμβρίου 2020.
- ↑ «Nederlandse televisiecommentatoren bij het Eurovisie Songfestival». Eurovision Artists (στα Ολλανδικά).
- ↑ 10,0 10,1 Christian Masson. «1975 – Stockholm». Songcontest.free.fr. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2012.
- ↑ «Eurovision Song Contest 1975». Ecgermany.de. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2012.
- ↑ 12,0 12,1 Dyrseth, Seppo (OGAE Norway)
- ↑ Baumann, Peter Ramón (OGAE Switzerland)
- ↑ «Grand Final: 1975, Eurovision Song Contest». BBC.
- ↑ Roxburgh, Gordon (2014). Songs For Europe – The United Kingdom at the Eurovision Song Contest Volume Two: The 1970's. UK: Telos Publishing. σελ. 182. ISBN 978-1-84583-065-6.
- ↑ Richard Astbury's commentary was not broadcast – his apologies to BFBS listeners due to 'technical difficulties' are conveyed by Terry Wogan in his BBC Radio 2 commentary which was the commentary broadcast by BFBS. http://www.qa-show.com/wiki/20514[νεκρός σύνδεσμος]
- ↑ «פורום אירוויזיון». Sf.tapuz.co.il. 13 Σεπτεμβρίου 1999. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Οκτωβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2012.
- ↑ 18,0 18,1 «Selostajat ja taustalaulajat läpi vuosien? • Viisukuppila». Viisukuppila.fi. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2012.
- ↑ «Comentadores Do ESC – escportugalforum.pt.vu | o forum eurovisivo português». 21595.activeboard.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Απριλίου 2012. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2012.
- ↑ «FORO FESTIVAL DE EUROVISIÓN • Ver Tema – Uribarri comentarista Eurovision 2010». Eurosongcontest.phpbb3.es. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Μαρτίου 2012. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2012.
- ↑ 21,0 21,1 21,2 «Infosajten.com». Infosajten.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Ιουλίου 2012. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2012.
- ↑ Háskólabókasafn, Landsbókasafn Íslands -. «Timarit.is». timarit.is.
- ↑ «Geopolitics of Eurovision: Chile Edition». CommoditiesControl. 5 Μαΐου 2015. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Οκτωβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 6 Μαΐου 2017.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Επεξεργασία- Η επίσημη ιστοσελίδα της Eurovision (Αγγλικά)