Εθνική Λαϊκής Δημοκρατίας του Κονγκό (ποδόσφαιρο ανδρών)

Η εθνική ομάδα ποδοσφαίρου της Λαϊκής Δημοκρατίας του Κονγκό αντιπροσωπεύει τη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό στις διεθνείς ποδοσφαιρικές διοργανώσεις. Τελεί υπό τον έλεγχο της Ομοσπονδίας Ποδοσφαιρικών Ενώσεων Κονγκό (FECOFA). Έδρα της ομάδας είναι το Σταντ ντε Μαρτύρ (Stade des Martyrs). Η ομάδα έχει το προσωνύμιο οι Λεοπαρδάλεις (les Léopards).

ΛΔ Κονγκό
Χώρα/περιοχή
που εκπροσωπεί
Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό
ΠροσωνύμιοLes Léopards (Λεοπαρδάλεις)
ΟμοσπονδίαΟμοσπονδία Ποδοσφαιρικών Ενώσεων Κονγκό
ΣυνομοσπονδίαCAF (Αφρική)
Επιμέρους
συνομοσπονδία
UNIFFAC
Στάδιο έδραςΣταντ ντε Μαρτύρ
Κωδικός ΦΙΦΑCOD
ΙστότοποςΕπίσημος ιστότοπος
Πρώτη εμφάνιση
Commons page Πολυμέσα σχετικά με την ομάδα

Το διάστημα μεταξύ 1971 και 1997 ονομαζόταν εθνική ομάδα ποδοσφαίρου του Ζαΐρ. Ως εθνική Ζαΐρ ήταν η πρώτη ομάδα της υποσαχάριας Αφρικής που προκρίθηκε στο Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου και κέρδισε δύο φορές το Κύπελλο Εθνών Αφρικής.

Ιστορία Επεξεργασία

Πρώιμη ιστορία Επεξεργασία

Η Ομοσπονδία Ποδοσφαιρικών Ενώσεων Κονγκό (FECOFA) ιδρύθηκε το 1919 όταν η χώρα δεν ήταν ανεξάρτητη. Η ομάδα έδωσε τον πρώτο τους αγώνα το 1948 ως Βελγικό Κονγκό ενάντια στη Βόρεια Ροδεσία, μετέπειτα Ζάμπια. Η ομάδα σημείωσε νίκη με 3–2 στη έδρα της. Το Κονγκό είναι μέλος της FIFA από το 1962 και μέλος της CAF από το 1963. Ο πρώτος επίσημος αγώνας της ομάδας πραγματοποιήθηκε στις 11 Απριλίου του 1963, κατά της Μαυριτανίας στο τουρνουά L'Amitié που διεξήχθη στο Ντακάρ της Σενεγάλης. Το Κονγκό κέρδισε τον αγώνα 6–0.[1]

Περίοδος δόξας Επεξεργασία

Η Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό είχε την πρώτη διεθνή επιτυχία της στο Κύπελλο Εθνών Αφρικής του 1968 που πραγματοποιήθηκε στην Αιθιοπία, κερδίζοντας τη Γκάνα με 1–0 στον τελικό. Η μεγαλύτερη νίκη της ομάδας έλαβε χώρα στις 22 Νοεμβρίου του 1969, όταν επικράτησε με 10–1 επί της Ζάμπιας. Παρόλο που αρκετοί παίκτες του Κονγκό αγωνίζονταν στην Ευρώπη (ιδίως στο Βέλγιο) κατά τη διάρκεια αυτών των ετών, οι ξένοι παίκτες σπάνια καλούνταν στην εθνική. Μια σπάνια εξαίρεση ήταν ο Ζουλιέν Κιαλουντά, ο οποίος εκπροσώπησε το Ζαΐρ (όπως όπως ονομαζόταν τότε η χώρα) στο Κύπελλο Εθνών Αφρικής του 1972 ενώ αγωνιζόταν στην Άντερλεχτ.

Ο δεύτερος ηπειρωτικός τίτλος ήρθε στο Κύπελλο Εθνών Αφρικής του 1974 στην Αίγυπτο. Οι Λεοπαρδάλεις νίκησαν με 2–1 επί της Γουινέας, όπως επισεις με 2–1 εναντίον της μισητής αντιπάλου του Κονγκό και νίκη με 4–1 επί του Μαυρίκιου. Αυτά τα αποτελέσματα οδήγησαν το Ζαΐρ μέχρι τα ημιτελικά όπου απέκλεισαν την οικοδέσποινα Αίγυπτο με 3-2. Στον τελικό, το Ζαΐρ έφερε ισοπαλία 2–2 με τη Ζάμπια. Ως εκ τούτου, ο αγώνας επαναλήφθηκε δύο ημέρες αργότερα, όπου το Ζαΐρ κέρδισε το παιχνίδι με 2–0. Ο παίκτης του Ζαΐρ, Ενταγιέ Μουλαμπά ήταν πρώτος σκόρερ με εννέα γκολ. Μετά από αυτό, η ομάδα επέστρεψε στο Ζαΐρ με το προεδρικό αεροπλάνο, που τους δανείστηκε από τον Μομπούτου Σέσε Σέκο.

Το Ζαΐρ ήταν η πρώτη ομάδα της Υποσαχάριας Αφρικής που συμμετείχε σε Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου, παίρνοντας την πρόκριση για τη διοργάνωση του 1974 στη θέση της συμμετέχουσας του 1970 Μαρόκο, τους οποίους νίκησε στον αποφασιστικό προκριματικό της Κινσάσα με 3–0.[2] Αυτή ήταν η επιθυμία να προωθηθεί η ταυτότητα του Ζαΐρ ως παγκόσμιου παράγοντα που η Mobutu πλήρωσε για διαφημιστικές πινακίδες στο Παγκόσμιο Κύπελλο, ώστε να εμφανίσει μηνύματα όπως το «Ζαΐρ-Ειρήνη» και «Πηγαίνετε στο Ζαΐρ».[3] Στην ίδια διοργάνωση, το Ζαΐρ δεν κατόρθωσε να σκοράρει και ηττήθηκε όλα τα παιχνίδια που έδωσε, αλλά έπαιξε πολύ καλά εναντίον της Σκωτίας και της Βραζιλίας. Ωστόσο, η ήττα με 9–0 από τη Γιουγκοσλαβία παραμένει μία από τις χειρότερες ήττες του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Μια παράξενη στιγμή ήρθε στον αγώνα έναντι της Βραζιλίας, πριν την εκτέλεση φάουλ, ο αμυντικός Μουεπού Ιλουνγκά, αφού άκουσε τον διαιτητή να σφυρίζει, έτρεξε από το τείχος του Ζαΐρ και κλώτσησε την μπάλα άουτ, οπότε και έλαβε κίτρινη κάρτα. Αυτό ψηφίστηκε η 17η μεγαλύτερη στιγμή του Παγκοσμίου Κυπέλλου σε δημοσκόπηση του Channel 4,[4] αν και πολλοί σχολιαστές το θεωρούσαν ως παράδειγμα «αφέλειας και αδιαφορίας» του αφρικανικού ποδοσφαίρου.[5] Ωστόσο, ο Ιλουνγκά ισχυρίστηκε ότι γνώριζε καλά τους κανόνες και ήλπιζε να πείσει τον διαιτητή να τον αποβάλει. Η σκόπιμη κόκκινη κάρτα θα αποτελούσε διαμαρτυρία ενάντια στις αρχές της χώρας, οι οποίες φέρεται να στερούν τους παίκτες από τα κέρδη τους.[6]

Περίοδος κρίσης Επεξεργασία

Αφού κέρδισε το Κύπελλο Εθνών Αφρικής του 1974 και συμμετείχε στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1974, η ομάδα αποκλείστηκε στον πρώτο γύρο του Κυπέλλου Εθνών Αφρικής του 1976 μετά από ισοπαλία και δύο ήττες στη φάση των ομίλων. Το Μαρόκο κέρδισε τη διοργάνωση. Από το 1978 έως το 1986, η χώρα δεν προκρίθηκε σε Κύπελλο Εθνών Αφρικής, ενώ δεν συμμετείχε στα προκριματικά για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1978 και για το Παγκόσμιο Κύπελλο το 1986. Στο Κύπελλο Εθνών Αφρικής του 1988, το Ζαΐρ τερμάτησε τελεφταίο στον όμιλό του παρά τις δύο ισοπαλίες.

Επιστροφή στις επιτυχίες Επεξεργασία

Από το 1992 έως το 1996, το Ζαΐρ, έφτασε σε τρία συνεχόμενα προημιτελικά στο Κύπελλο Εθνών Αφρικής. Το 1992 και το 1994 αποκλείστηκε από τη Νιγηρία και το 1996 από τη Γκάνα. Το 1997, η ονομασία της χώρας άλλαξε σε Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό και η εθνική ομάδα πήρε το προσωνύμιο Simbas, το οποίο χρησιμοποιήθηκε για τα επόμενα εννέα χρόνια.[7] Η Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό έδωσε τον πρώτο της αγώνα στις 8 Ιουνίου του 1997 στο Ποντ-Νουάρ, το οποίο έληξε με ήττα 1–0 από το Κονγκό. Στο Κύπελλο Εθνών Αφρικής του 1998, η Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό, με επικεφαλής τον Λουί Ματουντά, κατέλαβε την τρίτη θέση, κερδίζοντας το Καμερούν στα προημιτελικά και την οικοδέσποινα Μπουρκίνα Φάσο με 4–1 στα πέναλτι, έπειτα από την ισοπαλία με 4–4 στην κανονική διάρκεια.

Σήμα Επεξεργασία

Το σήμα της εθνικής ομάδας όπως έχει εξελιχθεί με την πάροδο των ετών. Παλαιότερα χρησιμοποιήθηκε το προσωνύμιο Leopards,[8] στο σήμα της εθνικής, όταν αυτή ονομαζόταν Ζαΐρ. Κύριο στοιχείο του σήματος αποτελεί η κεφαλή μιας λεοπάρδαλης, με εξαίρεση το διάστημα 2011–2012.

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. Courtney, Barrie (14 Ιουνίου 2007). «DR Congo (Zaire, Congo-Kinshasa) – List of International Matches». FRSSF. Ανακτήθηκε στις 10 Νοεμβρίου 2010. 
  2. «Leopards roar to Germany 1974». FIFA.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Σεπτεμβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 21 Σεπτεμβρίου 2016. 
  3. «More than a game? Mobutu, Sport and Zairian Identity, 1965-1974» (PDF). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 9 Ιανουαρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 21 Σεπτεμβρίου 2016. 
  4. «Explore». Channel 4. Ανακτήθηκε στις 15 Νοεμβρίου 2013. 
  5. «The Joy of Six: Symbolic reducers, including Roy Keane, Norman Whiteside and Benjamin Massing | Football». London: theguardian.com. 23 July 2007. https://www.theguardian.com/football/2007/jul/23/newsstory.sport11. Ανακτήθηκε στις 2013-11-15. 
  6. «BBC Sport – Football – Zaire free-kick farce explained». BBC News. 2010-05-28. http://news.bbc.co.uk/sport1/hi/football/world_cup_2010/8711835.stm. Ανακτήθηκε στις 2013-11-15. 
  7. «Football Team Nicknames». topendsports.com. Ανακτήθηκε στις 22 Σεπτεμβρίου 2016. 
  8. «BBC SPORT | WORLD CUP | History | 1974: Zaire's show of shame». BBC News. 2002-05-22. http://news.bbc.co.uk/sport3/worldcup2002/hi/history/newsid_1993000/1993333.stm. Ανακτήθηκε στις 2013-11-15. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία