Εθνόσημο της Ρουμανίας
| Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
Το εθνόσημο της Ρουμανίας καθιερώθηκε από το Κοινοβούλιο της χώρας στις 10 Σεπτεμβρίου του 1992 ως αντιπροσωπευτικό εθνόσημο για τη χώρα. Βασίζεται στο Μικρότερο Εθνόσημο του Βασιλείου της Ρουμανίας (που ήταν σε χρήση μεταξύ του 1922 και του 1947).
Κεντρικό του σύμβολο είναι ένας αετός που κρατά στο ράμφος του έναν σταυρό με σκήπτρο και ένα σπαθί στα πόδια του. Αποτελείται από τρία χρώματα: κόκκινο, κίτρινο και μπλε, τα οποία εκπροσωπούν τα χρώματα της εθνικής σημαίας.
Ο αετός αποτελεί σύμβολο θάρρους, αποφασιστικότητας, εξουσίας και μεγαλοπρέπειας. Απαντάται επίσης στο εθνόσημο της Τρανσυλβανίας. ο θυρεός στον οποίο βρίσκεται το πτηνό έχει γαλάζιο χρώμα, σύμβολο του ουρανού. Το πουλί έχει στο ράμφος του τα σύμβολα της κυριότητας, ένα σκήπτρο και ένα σπαθί (το τελευταίο φέρει στη μνήμη τον ηγεμόνα Στέφανο το Μεγάλο της Μολδαβίας, ενώ το σκήπτρο είναι σε ανάμνηση του Μιχαήλ του Γενναίου). Στο στήθος του αετού υπάρχει ένα έμβλημα που χωρίζεται σε 4 τμήματα. Αυτά φέρουν τα σύμβολα των ιστορικών επαρχιών της Ρουμανίας, που ήταν η Βλαχία, η Μολδαβία, η Τρανσυλβανία, η Μπανάτ και η Ολτενία καθώς επίσης και δύο δελφίνια συμβολίζουν τον Εύξεινο Πόντο.
Στο πρώτο τέταρτο, που είναι το εθνόσημο της Βλαχίας, υπάρχει ένας αετός που κρατά στο ράμφος του έναν χριστιανικό σταυρό (Ορθοδοξίας) και συνοδεύεται από έναν χρυσό ήλιο στα δεξιά και ένα χρυσό φεγγάρι στα αριστερά, όλα σε μπλε φόντο.
Στο δεύτερο τμήμα, παραδοσιακό έμβλημα της Μολδαβίας, υπάρχει ένας ταύρος με ένα ρόδο στα δεξιά του και ένα μισοφέγγαρο που σβήνει στα αριστερά του.
Το τρίτο τμήμα αφορά το παραδοσιακό εθνόσημο του Μπανάτ και Ολτενίας . Πάνω από κύματα, μια χρυσή γέφυρα με δύο ανοίγματα που συμβολίζει τη γέφυρα του Αυτοκράτορα Τραϊανού πάνω από το Δούναβη, από την οποία ξεπροβάλλει ένα χρυσό λιοντάρι που κρατά στο δεξί του πόδι ένα σπαθί.
Στο έμβλημα της Τρανσυλβανίας, που βλέπουμε στο τέταρτο τεταρτημόριο, υπάρχει μια ασπίδα που χωρίζεται από την εικόνα ενός αετού με χρυσό ράμφος και έναν χρυσαφί ήλιο στα δεξιά με μια ημισέληνο στα αριστερά. Επτά χρυσοί πύργοι (4+3) είναι διατεταγμένοι στη βάση.
Ιστορία Επεξεργασία
Η ιδέα για το σχέδιο του εθνοσήμου ανάγει χρονικά στο 1859, όταν η Μολδαβία και η Βλαχία ενώθηκαν υπό τον Αλέξανδρο Ιωάννη Κούζα Στη συνέχεια ο αετός και ο ταύρος (aurochs) έκαναν την εμφάνισή τους.
Μέχρι το 1866 υπήρχαν πολλές διαφορετικές εκδόσεις του εθνόσημου. Τη χρονιά εκείνη ο Κάρολος Α΄ εξελέγη Πρίγκιπας της Ρουμανίας και το έμβλημα χωρίστηκε σε τέσσερα μέρη. Έπειτα από τον Πόλεμο της Ανεξαρτησίας, το εθνόσημο συμπεριέλαβε και δύο δελφίνια στο τελευταίο τμήμα (το 4ο), για τη Δοβρουτσά.
Το εθνόσημο παρέμεινε αναλλοίωτο ως το 1922, όταν ενώθηκε η Τρανσυλβανία με τη Ρουμανία. Τότε το εθνόσημο της Τρανσυλβανίας τοποθετήθηκε στο τέταρτο τμήμα και στο τρίτο υπήρχαν τα δύο εθνόσημα του Μπανάτ και της Ολτενίας (η γέφυρα του Απολλόδωρου της Δαμασκού και το χρυσό λιοντάρι, αντίστοιχα). Το εθνόσημο είχε τρεις εκδόσεις: μικρότερο, μεσαίο και μεγαλύτερο.
Έπειτα από το 1948 το κομμουνιστικό καθεστώς άλλαξε τόσο τη σημαία όσο και το εθνόσημο. Το τελευταίο είχε μια εικόνα πιστή στο κομμουνιστικό σχέδιο: τον ανατέλλοντα ήλιο, ένα τρακτέρ και μια πετρελαιοπηγή. Όλα αυτά περιβάλλονταν από σιτηρά, ενωμένα μεταξύ τους με ένα ρούχο που είχε τα χρώματα της εθνικής σημαίας. Υπήρχαν 4 εκδόσεις μέχρι το 1989. Το 1956 προστέθηκε το ερυθρό αστέρι και το 1966 έγινε η τελευταία αλλαγή, όταν η Ρουμανία μετατράπηκε σε σοσιαλιστική δημοκρατία.
Έπειτα από την Επανάσταση του 1989 σχηματίστηκε επιτροπή για νέο εθνόσημο. Η τελική πρόταση (το σημερινό εθνόσημο) υιοθετήθηκε και από τα δύο σώματα του Κοινοβουλίου στις 10 Σεπτεμβρίου 1992.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία