Θεωρία της παλαιολιθικής συνέχειας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
|||
Γραμμή 3:
Βασίζεται σε μια αμφιλεγόμενη για πολλούς σύνθεση [[γλωσσολογία|γλωσσολογικών]] μελετών, αρχαιογενετικών μελετών που υποδεικνύουν ότι το 80% της γενετικής δεξαμενής των Ευρωπαίων έχει παλαιολιθική προέλευση, καθώς και αρχαιολογικών δεδομένων που υποδεικνύουν ευρωπαϊκή [[πολιτισμός (αρχαιολογία)|πολιτισμική]] συνέχεια.
Οι βασικοί υποστηρικτές είναι οι Ιταλοί γλωσσολόγοι Μάριο Αλινέι (Mario Alinei), Γκαμπριέλε Κόστα (Gabriele Costa) και Τσιτσέρο Πόγκιρκ (Cicero Poghirc) καθώς και Γερμανοί και Βέλγοι αρχαιολόγοι Αλεξάντερ Χάουσλερ (Alexander Hausler) και Μαρσέλ Οτ (Marcel Otte).
Οι υποστηρικτές στιγματίζουν την ανεπάρκεια αποδείξεων μιας ινδοευρωπαϊκής εισβολής την εποχή του χαλκού, την έλλειψη γενετικής αλλαγής από την παλαολιθική εποχή, καθώς και την αναλογία με την παλαιολιθική καταγωγή των Ουραλικών πληθυσμών και γλωσσών στην Ευρασία. Οι επικριτές απαντούν ότι η γενετική συνέχεια δεν σημαίνει γλωσσική συνέχεια.
Φαίνεται ότι η βασική διαφωνία είναι η χρονική κλίμακα. Οι περισσότεροι σύγχρονοι γλωσσολόγοι θεωρούν ότι σε δέκα χιλιάδες χρόνια θα πρέπει να έχει
==Θεωρίες ασυνέχειας==
| |||