Φιλίπ ντε Βιλιέ ντε λ' Ιλ-Αντάμ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο '''Φιλίπ Βιλιέ ντε λ' Ιλ-Αντάμ''' ([[1464]] – [[1534]]) ήταν προεξέχον μέλος του [[ΙπποτικόΚυρίαρχο Στρατιωτικό Τάγμα της Μάλτας|Ιπποτικού Τάγματος της Μάλτας]] στη [[Ρόδος|Ρόδο]] και αργότερα στη [[Μάλτα]]. Έχοντας κατοχυρώσει τη θέση του Καθηγούμενου, εξελέχθη ως Μέγας Άρχων του Τάγματος το [[1521]].

Ήταν διοικητής του Τάγματος κατά τη διάρκεια της μακράς και αιματηρής [[Πολιορκία της Λέρου|Πολιορκίας της Λέρου]], επί του σουλτάνου [[Σουλεϊμάν Α΄ ο Μεγαλοπρεπής|Σουλεϊμάν Α']], το [[1522]], όπου 600 ιππότες και 4500 στρατιώτες αντιστέκοντο για έξι μήνες σε μια εισβολή 200.000 αντρών. Τελικώς, διαπραγματεύθη συνθηκολόγηση και ακολούθησε το ξεστράτισμα των ιπποτών στην [[Κρήτη]], την Πρωτοχρονιά του [[1523]].

Συνέχισε να ηγείται του Τάγματος για αρκετά χρόνια, χωρίς όμως μια μόνιμη έδρα -- πρώτα στο Κανδί της Κρήτης, ύστερα στη [[Μεσσίνα]] της [[Σικελία|Σικελίας]], αργότερα στο [[Βιτέρμπο]] της [[Ιταλία|Ιταλίας]] και κατέληξε στη [[Νίκαια]] ([[1527]]-[[1529]]). Το [[1530]] ο ΛΦιλίπ Βιλιέ ντε λ'Ισλ Ιλ-ΑδάμΑντάμ έλαβε τα νησιά [[Μάλτα]] και [[Γκόζο]] όπως και το βορειοαφρικανικό λιμάνι της [[Τρίπολη|Τρίπολης]], ως φέουδο για το Τάγμα, από τον αυτοκράτορα [[Κάρολος ο ΠέμπτοςΚουίντος|Κάρολο τον ΠέμπτοΕ']] και εδραίωσε το Τάγμα που στο εξής εγίνε γνωστό ως ''Ιπποτικό Τάγμα της Μάλτας''.