Πολιτική κρίση στην Τουρκία (2008): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
+wL
Γραμμή 1:
Η '''πολιτική κρίση στην [[Τουρκία]]''' ξέσπασε μετά την επικράτηση του [[Ισλάμ|ισλαμιστή]] πολιτικού [[Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν]] στις εκλογές του Ιουλίου [[2007]] και την παράλληλη ήττα του [[Κεμαλισμός|κεμαλικού]] υποψηφίου [[Ντενίζ Μπαϊκάλ]]. Συνέπεια της ευρείας νίκης του Ερντογάν ήταν η προώθηση και η εκλογή στην προεδρία του υπουργού εξωτερικών [[Αμπντουλάχ Γκιούλ]], υποψηφιότητα στην οποία αντιτίθετο οι στρατιωτικοί. Η προσπάθεια του Ερντογάν να αποδυναμώσει το κοσμικό κράτος επέφερε την αντίδραση του κοσμικού κράτους με αποτέλεσμα ο αρμόδιος εισαγγελέας τον Μάϊο του 2008 να εισηγηθεί προς το συνταγματικό δικαστήριο την απαγόρευση του κυβερνώντος κόμματος ΑΚΡ καθώς και 71 επιφανών πολιτικών, μεταξύ των οποίων οι [[Αμπντουλάχ Γκιούλ]] και [[Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν]]. Η απόφαση του συνταγματικού δικαστηρίου αναμένεται στις αρχές Ιουλίου [[2008]].
 
== Προϊστορία ==
Γραμμή 5:
== Κρίσιμες εκλογές ==
 
Οι εκλογές που προκηρύχθηκαν για τις [[22 Ιουλίου]] είχαν ως κεντρικό θέμα την σχέση Ισλαμιστών - Κεμαλικών και το Κουρδικό. Είχε προηγηθεί η αποτυχία εκλογής του [[Αμπντουλάχ Γκιούλ]] στο προεδρικό αξίωμα τον Μάϊο του 2007. Η ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας, την οποία προωθούσε ο [[Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν|Ερντογάν]], αρχηγός του ΑΚΡ, αλλά και οι προοδευτικές μεταρρυθμίσεις που προανήγγειλε όξυναν το πολιτικό κλίμα. Παράλληλα η επικείμενη εκλογή νέου προέδρου έδωσε ακόμη μεγαλύτερη σημασία στις εκλογές. Οι καταγγελίες του Ερντογάν για απειλές βουλευτών και για ύπαρξη παραστρατιωτικών οργανώσεων δημιούργησαν μεγαλύτερη ένταση. Να σημειωθεί οτι στις [[27 Απριλίου]] οι στρατιωτικοί με τελεσίγραφο είχαν προειδοποιήσει οτι δεν θα επιτρέψουν αλλοίωση του κοσμικού χαρακτήρα του κράτους απειλώντας εμμέσως για [[πραξικόπημα]].
 
Προκειμένου να προωθηθούν οι μεταρρυθμίσεις απαιτείτο τουλάχιστον τα 2/3 της τουρκικής εθνοσυνέλευσης, τα οποία το ΑΚΡ δεν κατάφερε να εξασφαλίσει, κέρδισε όμως τις εκλογές με ποσοστό 46%, γεγονός που του έδωσε μια σχετική άνεση κινήσεων. Αντίθετα το κεμαλιστικό Ρεμπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα (CHP) υπέστει βαρειά ήττα αφού κατάφερε να συγκεντρώσει μόνο 20,79% δημιουργώντας παράλληλα ενδοκομματική κρίση αφού κεμαλικοί κύκλοι επιδίωξαν αμέσως μετά την ήττα την παραίτηση του προέδρου του κόμματος [[Ντενίζ Μπαϊκάλ]], ο οποίος τελικώς διατήρησε τα ηνία του κόμματος.