|
== Δομή των μοντανιστικών κοινοτήτων ==
Οι μοντανιστικές κοινότητες, παρά την μεγάλη ισχύ των χαρισματούχων προφητών, είχαν παράλληλα και ένα ιδιότυπο [[Ιερέας|ιερατείο]], δηλ. πατριάρχες, κοινωνούς, επισκόπους, πρεσβυτέρους, διακόνους και άλλους χαρισματούχους (<ref>Επιφανίου, ''Κατά αιρέσεων'', 49,.2)</ref>, οι οποίοι όμως δεν είχαν πάντοτε σαφή κανονική ή λειτουργική διάκριση της πνευματικής τους εξουσίας. Εξέχουσα θέση στις μοντανιστικές κοινότητες κατείχαν βεβαίως οι προφήτες και οι προφήτισσες, οι οποίοι συνέχιζαν να προφητεύουν και μετά τον θάνατο της Μαξιμίλλας, παρά την ανωτέρω απαισιόδοξη ρήση της. Στις τάξεις των [[Πρεσβύτερος|πρεσβυτέρων]] και των [[Επίσκοπος|επισκόπων]] ήταν δυνατή η είσοδος και [[Γυναίκα|γυναικών]].<ref>«{{Πολυτονικό|Ἐπίσκοποί τε παρ΄ αὐτοῖς γυναῖκες καὶ πρεσβύτεροι γυναῖκες καὶ τὰ ἄλλα}}». (Επιφάνειος, ''Κατά Αιρέσεων'' 2.243)</ref>
Οι μοντανιστικές κοινότητες είχαν άρτια οργάνωση και διέθεταν κοινό ταμείο, στο οποίο συγκεντρώνονταν από ειδικούς υπαλλήλους οι προσφορές των πιστών και από το οποίο μισθοδοτούνταν τα μέλη του ιερατείου. Ο [[Απολλώνιος Εφέσου]], ένας πολέμιος του κινήματος, κατηγορούσε τον Μοντανό ότι, καταχρώμενος τα χρήματα των πιστών, πλήρωνε κήρυκες για να επεκτείνουν τη διδασκαλία του, ότι υπήρξε εισηγητής αυστηρού [[Ασκητισμός|ασκητικού]] βίου, ότι διέλυε γάμους και όριζε ημέρες [[Νηστεία|νηστείας]] καθώς και ότι συγκέντρωνε τους πιστούς σε μικρασιατικές πόλεις που τις αποκαλούσε «[[Ιερουσαλήμ]]».<ref>«{{Πολυτονικό|[Ο Απολλώνιος] τὰς μὲν φερομένας αὐτῶν προφητείας ψευδεῖς οὔσας κατὰ λέξιν εὐθύνων, τὸν δὲ βίον τῶν τῆς αἱρέσεως ἀρχηγῶν ὁποῖός τις γέγονεν, διελέγχων· αὐτοῖς δὲ ῥήμασιν περὶ τοῦ Μοντανοῦ ταῦτα λέγοντος ἄκουε· ἀλλὰ τίς ἐστιν οὗτος ὁ πρόσφατος διδάσκαλος, τὰ ἔργα αὐτοῦ καὶ ἡ διδασκαλία δείκνυσιν. Οὗτός ἐστιν ὁ διδάξας λύσεις γάμων, ὁ νηστείας νομοθετήσας, ὁ Πέπουζαν καὶ Τύμιον Ἱερουσαλὴμ ὀνομάσας (πόλεις δ΄ εἰσὶν αὗται μικραὶ τῆς Φρυγίας), τοὺς πανταχόθεν ἐκεῖ συναγαγεῖν ἐθέλων, ὁ πρακτῆρας χρημάτων καταστήσας, ὁ ἐπ΄ ὀνόματι προσφορῶν τὴν δωροληψίαν ἐπιτεχνώμενος, ὁ σαλάρια χορηγῶν τοῖς κηρύσσουσιν αὐτοῦ τὸν λόγον, ἵνα διὰ τῆς γαστριμαργίας ἡ διδασκαλία τοῦ λόγου κρατύνηται}}». (Ευσεβίου, ''Εκκλ. Ιστορία'' 5.18)</ref> Κατά τον [[Ιππόλυτος|Ιππόλυτο]], οι μοντανιστές "''«{{Πολυτονικό|καινίζουσι δὲ νηστείας καικαὶ εορτάςἑορτὰς καικαὶ ξηροφαγίας καικαὶ ραφανοφαγίαςῥαφανοφαγίας (δηλ. [[χορτοφαγία]]), φάσκοντες υπόὑπὸ τωντῶν γυναίων δεδιδάχθαι''" (}}».<ref>Ιππολύτου, ''Έλεγχος'', VIII, 8.19).</ref>
== Η Θεία Λατρεία στον Μοντανισμό ==
|
