Ωριγένης
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
|||
Γραμμή 165:
(Ὁ Δήμιος πλησιάζει τὸν κατάδικον. Τὸν ἁρπάσει ἐκ τῆς οὐραίας καὶ τὸν σύρει εἰς τὸν τόπον τῆς ἐκτελέσεως. Οἱ δικασταὶ ἀποχωροῦν παρὰ τῆς δεξιᾶς θύρας. Ὁ Διδερὼ παραμένων ἐπὶ τῆς σκηνῆς δακρυρροεὶ καὶ ἐκ τοῦ βάθους ἀκούγεται ἡ Ὠδὴ πρὸς τὴν Δικαιοσύνην διὰ τὸ ἐπίτακτον καὶ πρέπον τέλος τῶν ἀσεβῶν).}}
<br>
<div style="verse; font-family: Palatino linotype; font-size: 95%;">
==={{πολυτονικό|Ὁ πορνοβοσκὸς καὶ ἡ ἀποπλάνησις τῆς κορασίδος}}===
{{πολυτονικό|'''Κοινωνικὴ νουβέλα ἠθικοπλαστικοῦ περιεχομένου'''
Ἦτο μία θερμὴ νῦξ τοῦ Φεβρουαρίου τοῦ ἔτους 200… Ἐν τοὶς ὀδοὶς τῆς ἐπαρχιακῆς κωμοπόλεως Βικιτσάνης ἐκυκλοφόρουν μόνον γραίαι τινὲς ὑπάγουσαι πρὸς τὰς οἰκίας των κατόπιν τῆς ἀναγνώσεως τῶν συγχωρητικῶν εὐχῶν τοῦ Ψυχοσαββάτου ἐν τῷ κοιμητηρίῳ παρὰ τοῦ εὐσεβοῦς ἱερέως τῆς Ἁγίας Ἰουλίττης. Οἱ νεανίες τῆς κωμοπόλεως τὰς τελευταίας ἡμέρας ἐσύχναζον εἰς τὴν κάτωθεν τοῦ χωρίου των κώμην τὴν καλουμένην Ἀνεγκυτσάνην καὶ φημιζομένην διὰ τὴν ἐλευθεριότηταν τῶν ἠθῶν της.
Ἡ νεαρὰ κορασὶς Βαϊρούλα ἐξῆλθε τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ, ὅπου εἶχε μεταβῆ διὰ τὴν μεταφορὰν τῶν κολλύβων τοῦ πάππου της λόγω τῆς ἀδυναμίας τῆς μητρός της ὅπως τὰ μεταφέρῃ ἡ ἰδία, ἔχουσα ἐν τῇ ἐπιμελεῖᾳ της καὶ τὴν ἐνενηκοντούτιδα πενθεράν της. Διαβαίνουσα ἀνυποψίαστος τὰς ὁδοὺς τῆς πατρίας της κωμυδρίας ἐβρέθη δίχως νὰ τὸ ἀντιληφθῆ ἔμπροσθεν τῆς οἰκίας τοῦ γνωστοῦ πορνοβοσκοῦ μπάρμπα-Ὠριγένους, οἶος ἀπετέλη τὸ μίασμα καὶ τὴν ἐνδροπίαν τῆς ἐπαγάθου κωμοπόλεως, πλὴν ὅμως ἀναγκαῖον ὑφιστάμενον κακόν. Τὴν στιγμὴν τῆς διαβάσεώς της ὁ αἰσχρὸς μαστροπὸς ἵστατο ἔξωθεν τοῦ μιαροῦ οἰκιδρίου του σκαλίζων μίαν καλαμίδαν καὶ παρατηρῶν τὴν κίνησιν τῶν διερχομένων ὀνάγρων. Ἡ Βαϊρούλα τὸν ἐχαιρέτησε εὐγενῶς, μὴ γνωρίζουσα ἡ μελεόφρων τὴν φρικτήν του ἀσχολίαν. Ἀδράχνων τὴν εὐκαιρίαν ὁ δόλιος μπάρμπα-Ὠριγένης τὴν προεκάλεσε ἐντὸς τῆς οἰκίας του ἐκδηλώσας τὴν τάχα ἀγαθὴν ἐπιθυμίαν ὅπως τὴν τρατάρη μίαν τολύπαν ἢ ἕνα ὑποβρύχιον. Ἡ ἀθωα δεσποσύνη, γαλουχημένη μὲ τὰς ἀρχὰς τῆς ἐθνικῆς νεολαίας Ε.Π.Ο.Ν. καὶ τὴν τρισυπόστατον ἠθικήν της 4ης Αὐγούστου, εἶχε συνηθίση νὰ θεωρῇ ἅπαντας ἀγαθοὺς βλέπουσα γύρωθέν της μόνον, ὡς ἔλεγε ὁ ὕμνος τοῦ Κυβερνήτου, ἀνθοβούνια καὶ χρυσοπηγές, ἔτσι ἐδέχθη τὴν πρόσκλησιν καὶ διῆλθε τοῦ ἐκφαύλου κατωφλῖου.
Ἅμα τῇ εἰσόδῳ της ὁ ἑταιριστὴς γέρων ἠσφαλίσε τὴν ἐξώθυραν, πρᾶξις ἡ ὁποία προεκάλεσε τὴν προσοχὴν τῆς Βαϊρούλας ἀλλὰ τὴν ἐθεώρησε ἀποκύημα τῆς γεροντικῆς του διανοίας. Ἔπειτα τῆς προσέφερε τὸ ὑπεσχεμένον ὑποβρύχιον, οἶον τῆς ἐζήτησε νὰ καταβροχθίση καθημένη ἐπὶ τῶν ποδῶν του. Ἡ παρότρυνσις τοῦ πορνογέροντος ἐφάνη φυσικὴ τῇ παιδίσκῃ, ἀναθυμίζουσα αὐτῇ τὴν τρυφερᾶν συνήθειαν τοῦ μακαρίτου ἤδη προπάτωρός της. Οὖσα ἐν πλήρει ἀγαλλιάσει καὶ ἠσθανομένη τυχηρὰ διὰ τὴν ἀνέλπιστον γνωριμίαν δὲν παρετήρη τὰς θωπείας τοῦ φιλολάγνου ὑπερηλίκου. Ὁ γέρων τότε ἔλαβε παλαιότατον βιβλίον λέγοντάς της ὅτι θὰ τῆς ἐδείκνυε ἱστορίας καὶ ἤθη τῶν ἐξωτικῶν Ἰνδιῶν. Ὅταν ὅμως ἤνοιξε τὸν τόμον, ἔχοντα τὸ περίεργον ὄνομα Κάμα Σούτρα, ἡ κόρη ἐπιθεάθη τοῦ αἰσχροτάτου περιεχομένου του. Διαβλέπουσα τὰς φρικτὰς καὶ περιέργους αἰσχρουργίας τῶν ἀγνώστων της ἀλλογενῶν ἠσθάνθη αἰσχύνην καὶ τότε διήνοιξε ἡ διάνοιά της κατανοοῦσα τοὺς δολίους σκοπούς τοῦ πορνηγέτου πλανευτοῦ. Αὔθις ἤρχισε τὸν κλαυθόν, γεγονὸς ὃν πανικέβαλλε τὸν μπάρμπα-Ὠριγένη καὶ ἀφοῦ ξεησφάλισε τὴν θύραν τὴν ἀπήλλαξε ἄνευ τινὰς προσπαθείας συγκρατήσεως.
Ἡ νεᾶνις ἀλλόφρων προσέτρεξε πρὸς τὴν πνευματικὴν ἀρχὴν τῆς κωμοπόλεως τὸν νεοπαγὴν Ἀρχιμανδίτην Καλογήρου, τὸν ἐπαγγελόμενον ἐν τοὶς κηρύγμασί του τὰς ἀρχὰς τοῦ πνεύματος καὶ τῆς ἠθικῆς. Ἐξομολογηθεῖσα, ὅμως, τὰ συμβεβηκότα τῷ νεαρῷ ἱερεῖ δὲν ἔβρεν τὴν στήριξιν, οἴαν ἀνέμενε, συμβουλεύων αὐτὴν ὅπως λησμονήση τὴν πρᾶξιν ἀναγνοῦσα τρεῖς φορὰς πρὸ τοῦ ὕπνου τὴν Ἁγίαν Ἐπιστολὴν καὶ νηστεύσασα οἴνου καὶ ἐλαίου ἐπὶ τριημέρου. Δυστυχῶς ὁ θαλερὸς ὑπηρέτης τῆς Ἐκκλησίας ἐσύχναζε κρυφίως ἐν τῇ οἰκίᾳ τοῦ ἐπακτοῦ ἀνδρὸς μιμούμενος τὰς μιαρὰς συνηθείας τῶν ποντιφίκων κατὰ τὴν περίοδον τῆς βατικανείου πορνοκρατίας. Διὰ τοῦτο ἀπέφευγε τὴν σύγκρουσιν μετὰ τοῦ πορνοβοσκοῦ φοβούμενος τυχὸν ἔκθεσίν του ἐν τοῖς ὄμασι τῶν εὐαγῶν ἐνοριτῶν του.
Κατόπιν τούτου τὸ κοράσιον ἐκίνησε πρὸς τὴν οἰκίαν του, ἀνεμνησκόμενον τὴν ἐπάρατον ἐντρέχειαν μετὰ τοῦ γέροντος καὶ θρηνωδοῦσα σιγηλῶς. Ὅμως ὁ ἀγαθὸς δαίμων, ὁ ὀνομαζόμενος τύχη, ἔφερε ἐν τῇ ὀδῷ της τὸν ἀρχηγέτην τῆς τοπικῆς ὁμάδος ἀγροφυλακῆς, ἀπεινῆ διώκτην τῶν κλεπτορνιθιστῶν (χυδαϊστὶ κλεφτοκοτάδων) καὶ πιστὸν θαυμαστὴν τῶν ἰδεῶν τοῦ Μεγάλου Ἠγέτου τὸν ὑπαγροφύλακα Ἱέρακα Ἰαβέρη. Θεωρῶν τοῦτος τὴν ἠγαπητὴν Βαϊρούλαν ἐν τοιαύτῃ καταστάσει ἠθέλησε ὅπως μάθη τὴν αἰτίαν τοῦ σιγαλοφώνου ὀλοφυρμοῦ. Τότε ἡ νεᾶνις ἀπεκδυομένη τὴν αἰδόν της ἐδιηγήθη λεπτομερῶς τὰ συμβεβηκότα ἐν τῷ πορνικῷ καταλύματι ἐνεπολήσασα ἐν τῷ προσώπῳ του ἕναν ἀληθὴ σύμμαχον.
Ὁ Ἰαβέρης ἔχων ἤδη προηγούμενα μὲ τὸν χαμαίτυπον γέροντα κατευθύνθη πρὸς τὴν οἰκίαν του μετ’ἀγρίων προθέσεων. Φθάσας παρεβίασε τὴν θύραν καὶ ἀφοῦ ἐξύβρισε σκαιῶς, ὡς τοῦ ἤξιζε, τὸν μπάρμπα-Ὠριγένη τὸν ἠπείλησε νὰ ἐγκαταλείψη τὴν Βικιτσάνην ἄλλως θὰ ἐβρίσκετο ἀντιμέτωπος μὲ τὸν νόμον καὶ τὸ καθεστώς. Οὕτως ὁ ἀνόλβιος πρεσβύτης ἄκων ἐπείσθη νὰ ἐγκαταλείψη τὴν χρηστοήθην Βικιτσάνην καὶ ἐγκαταστάθη ἐν τῇ ἀναισχύντῳ Ἀνεγκυτσάνη, προάγων ἐκεῖθεν τᾶς μιαρᾶς ἀσχολίας του. Ἡ νεαρὰ Βαϊρούλα ἀπεχώρησεν ἐντὸς ὀλίγου διὰ νὰ φοιτίσῃ ἐν Παρθεναγωγείῳ καὶ περατώσασα τᾶς σπουδᾶς της ἠπέστρεψεν ἐν Βικιτσάνει καὶ ἐνυμφεύθη τὸν ἀρχιαγροφύλακα πλέον Ἰαβέρη. Ἡ μνηστεία τοὺς ὑπῆρξε εὐεπήφορος ἀποφέρουσα πλῆθος τέκνων ἐξ ὧν τὸ ἑν προοεδεύσαν διέπρεψε ὡς διευθυντὴς ἀσφαλείας πρωτευούσης κατὰ τὰ ἔτη 1968 ἕως 1973.}}
| |||