Μπαρόκ αρχιτεκτονική: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η '''[[μπαρόκ]]''' '''[[αρχιτεκτονική]]''' εμφανίζεται στις αρχές του 17ου αιώνα στην [[Ιταλία]] και γρήγορα εξαπλώνεται και στην υπόλοιπη [[Ευρώπη]]. Δανείζεται το αισθητικό λεξιλόγιο της [[αναγεννησιακή αρχιτεκτονική||αναγεννησιακής αρχιτεκτονικής]] και το χρησιμοποιεί με έναν πιο θεατρικό, πιο ρητορικό και πιο επιδεικτικό, εκφράζοντας τον θρίαμβο της απολυταρχικής εξουσίας και της εκκλησίας. Νέες αρχιτεκτονικες αντιλήψεις για το [[χρώμα]], το [[φως]] και τη [[σκιά]] χαρακτηρίζουν το μπαρόκ. Σε γενικές γραμμές η μπαρόκ αρχιτεκτονική χαρακτηρίζεται από την άφθονη και υπερβολική χρήση των υλικών, παιχνιδιών σκιάς και φωτός, καθώς και χρώματος.

Είναι λάθος να θεωρούμε πως το τοΤο μπαρόκ είναισυχνά ομοούσιοταυτίζεται τηςμε την [[Αντιμεταρρύθμιση|Αντιμεταρρύθμισης]], καθώςαν και υιοθετήθηκε επίσης και από την ελίτ των [[προτεσταντισμός|προτεσταντικών]] χωρών της Βόρειας Ευρώπης και των σλαβικών ορθόδοξων χωρών. Παρόλαυτα είναι γενικώς αποδεδειγμένο και αποδεκτό πως η μπαρόκ αρχιτεκτονική γεννήθηκε στη [[Ρώμη]], και πως η γέννησή της είναι συνεπακόλουθη της γέννησης της [[Αδελφότητα του Ιησού|Αδελφότητας του Ιησού]], η οποία ιδρύθηκε με απώτερο στόχο να ενισχύσει την χαμένη επιρροή της [[Καθολική Εκκλησία|Καθολικής Εκκλησίας]] και να εκχριστιανίσει το [[Νέος Κόσμος|Νέο Κόσμο]].

Η αρχιτεκτονική μπαρόκ χαρακτηρίζεται από αφθονία. Με την τεχνική πρόοδο και τις προόδους στην στατική, οι [[νάρθηκας (αρχιτεκτονική)|νάρθηκες]] στις εκκλησίες γίνονται μεγαλύτεροι, σε κάποιες περιπτώσεις αποκτούν σχήμα στρόγγυλο. Οι αρχιτέκτονες δεν διστάζουν να στραφούν προς μιατην υπερβολική διακόσμηση, ιδιαίτερα στην [[Ισπανία]]. Πολλαπλασιάζεται η χρήση πολύχρωμων [[μάρμαρο|μαρμάρων]] και του [[στόκος|στόκου]].

Η χρήση τουφωτός φως-σκιάκαι σκιάς καθώς και των παιχνιδιών του φωτός με τη σκιά γίνεται πλέον το κύριο μέλημα των αρχιτεκτόνων. Τα παράθυρα και τα ανοίγματα μεγαλώνουν, αφήνοντας το φως να χυθεί άπλετα μέσα στους χώρους, δημιουργώντας εκρηκτικές αντιθέσεις με τα σκούρα σημεία των εσωτερικών χώρων.

Το σχέδιο των πρώτων εκκλησιών μπαρόκ παραμένει "σοφό" και διατηρεί το σχήμα της κλασσικής [[Ρυθμός της Βασιλικής|βασιλικής]]. Αυτό που κάνει τις εκκλησίες "μπαρόκ" είναι το γεγονός πως η πρόσοψη τους αντιμετωπίζεται ως ένα προσκήνιο αρχαίου [[θέατρο|θεάτρου]], με [[κίονας|κίονες]], κόγχες και κοιλώματα γεμάτα γλυπτά κτλ.

Ποτέ πριν -και πολύ σπάνια μετά- δεν έχουνείχαν κατασκευαστεί βωμοί εκκλησιών όπως ακριβώς μία θεατρική σκηνή, περιστοιχισμένη από κίονες, αγγέλους και αγίους, οι οποίοι είναι σαν σε θεατρική παράσταση,. βιβλικέςΒιβλικές σκηνές πάνω σε ένα κρεμασμένο πανί στην πίσω σκηνή, ο εκάστοτε προστάτης-άγιος της εκκλησίας σμιλευμένος στο προσκήνιο.: Τατα πάντα θυμίζουν έντονα θεατρική σκηνή.

Το μπαρόκ καινοτομεί πραγματικά στην ιδέα της πόλης. Η ιταλική [[Αναγέννηση]] είχε αρχίσει ήδη να επανεξετάζει τον ουρμπανισμό, την [[αστυφιλία]] δηλαδή, αλλά όλα αυτά στα στενά περιθώρια της μεσαιωνικής πόλης. Τον [[Μεσαίωνας|Μεσαίωνα]] οι περισσότεροι άνθρωποι ζουνζούσαν σε μικρά χωριά, στο ύπαιθρο, ενώ οι πόλεις είναιήταν λίγες και μικρές. Μόλις με τη δύση των μεσαιωνικών χρόνων η πόλη αποκτά περισσότερη σημασία και δύναμη. Το μπαρόκ αντιθέτως, ανοίγει την πόλη. Οραματίζεται την πόλη ως κέντρο όλων των εξουσιών. Όπως όλη η φύση του μπαρόκ, τα πάντα άρχισαν στη [[Ρώμη]].

Το μπαρόκ εμφανίζεται στο δεύτερο μισό του 16ου αιώνα, πρώτα στη [[Ρώμη]], και αργότερα και στην υπόλοιπη [[Ιταλία]]. Πρωτοπόρος του ιταλικού μπαρόκ θεωρείται ο [[Κάρλο Μαντέρνο]] ''(Carlo Maderno)'' με την ''église Sainte-Suzanne'', κατασλευασμένηκατασκευασμένη μεταξύ 1585 και 1603. Ο δυναμικός ρυθμός των κιόνων, η κεντρική και περίπλοκη πρόσοψη, τα αγάλματα που είναι τοποθετημένα στις κόγχες και τις εσοχές θυμίζοντας έντονα αρχαίο θέατρο, όλα αυτά συνηγορούν στην πρώτη εμφάνιση του μπαρόκ.

Το πιο πετυχημένο παράδειγμα είναι η τραπεζοειδής προσέγγιση προς τηντη [[βασιλική του Αγίου Πέτρου]] που προσφέρει η [[πλατεία του Αγίου Πέτρου]], σχεδιασμένη από τον [[Τζιοβάνι Λορέντσο Μπερνίνι|Μπερνίνι]]. Θεωρείται το αριστούργημα της μπαρόκ θεατρικότητας. Δύο κιονοστοιχίες δίνουν το σχήμα της τεράστιας πλατείας, εκτεινόμενες από την βασιλική ως τους δύο βραχίονες που βρίσκονται στην άκτη της πλατείας, υποδέχονταςυποδεχόμενες τα πλήθη. Το ελλιπτικόελλειπτικό σχήμα είναι τυπικό του μπαρόκ.

Οι Γάλλοι ονομάζουνεονομάζουν "κλασική" την αρχιτεκτονική του αιώνα του [[Λουδοβίκος ΙΔ΄|Λουδοβίκου ΙΔ΄]], δηλαδή του 17ου αιώνα, και απορρίπτουνεαπορρίπτουν την ονομασία "μπαρόκ". Αυτή η αντιπαράθεση μεταξύ ενός "λογικού" κλασικισμού ''α λα φρανσαίζ'' και ενός "υπερβολικού" μπαρόκ σε ιταλικό στυλ οφείλεται στην γενική θέληση που επικρατούσε στη [[Γαλλία]] τον 17ο αιώνα να αντικαταστήσουναντικατασταθεί τηη [[Ρώμη]] με το [[Παρίσι]] ως κέντρο της ευρωπαϊκής πνευματικής και πολιτιστικής ζωής. Και πράγματι, είναι οι [[Βερσαλλίες]] και η αυλή του βασιλιά-ήλιοτήλιου που παίρνουν τη θέση της Ρώμης ως κοιτίδα πολιτισμού και πρότυπο προς μίμηση για την υπόλοιπη Ευρώπη.

Η οριστική ρίξηρήξη έρχεται το [[1665]] όταν ο Λουδοβίκος απορρίπτει τα σχέδια του Ιταλού αρχιτέκτονα [[Τζιοβάνι Λορέντσο Μπερνίνι|Μπερνίνι]] για τις κιονοστοιχίες του [[Λούβρο|Λούβρου]] : Οο πιο διάσημος και ο πιο ζητημένος αρχιτέκτονας της Ευρώπης εκείνη την εποχή απορρίπτεται από τη γαλλική βασιλική αυλή. Αυτό όμως δεν σημαίνει πως η αρχιτεκτονική κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Λουδοβίκου ΙΔ΄ και διαδόχου του [[Λουδοβίκος ΙΕ΄ της Γαλλίας|Λουδοβίκου ΙΕ΄]] δεν περιλαμβάνει τίποτε το μπαρόκ. Αντιθέτως, το γούστο για την μεγαλοπρέπεια, την προοπτική και την πολυτελή διακόσμηση φανερώνει αρκετά την επίδραση του μπαρόκ και στη Γαλλία. Μάλιστα πολλοί ιστορικοί της τέχνης θεωρούν πως η αρχιτεκτονική στητης συγκεκριμένησυγκεκριμένης χρονικήχρονικής περίοδοπεριόδου στη Γαλλία ήταν αποκλειστικα και μόνο μπαρόκ.