Τορίνο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Dikastis (συζήτηση | συνεισφορές)
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Dikastis (συζήτηση | συνεισφορές)
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 23:
}}
[[Image:Torino.jpg|thumb|right|250px|Άποψη του Τορίνο]]
Το '''Τορίνο''' ή '''Τουρίνο''' είναι πόλη της [[Ιταλία|Ιταλίας]], πρωτεύουσα του [[Πεδεμόντιο|Πεδεμόντιου]] και της ομώνυμης [[Τορίνο (επαρχία)|επαρχίας]], με πληθυσμό της ευρύτερης μητροπολιτικής περιοχής περίπου 1.700.000 κατοίκους<ref>[http://www.un.org/esa/population/publications/WUP2005/2005WUP_agglomchart.pdf Dati ONU - ''Urban Agglomeration 2005'']</ref>. Ο πληθυσμός του δήμου του Τορίνο ανέρχεται σε 1.100.000 περίπου εκ των οποίων 100.000 περίπου είναι αλλοδαποί, ενώ οι φοιτητές αγγίζουν τους 50.000.
 
==Γενικά==
Γραμμή 33:
 
==Ιστορία==
Το Τορίνο είναι αρχαιότατη πόλη. Υπάρχουν ενδείξεις ότι ήδη από τον 3ο αιώνα π.Χ. η περιοχή κατοικούνταν από κελτικές φυλές. Η πόλη ιδρύθηκε επισήμως το 29 μ.Χ. από τον [[Ιούλιος Καίσαρας|Ιούλιο Καίσαρα]] με το όνομα Αουγούστα Τζούλια Ταουρινόρουμ, από όπου προέρχεται και το σημερινό της όνομα.
Το Τορίνο είναι αρχαιότατη πόλη, που απέκτησε μεγάλη ακμή επί [[Ιούλιος Καίσαρας|Καίσαρα]] και Αυγούστου. Το [[19ος αιώνας|19ο αιώνα]] η πόλη αποτελούσε το πνευματικό και πολιτικό κέντρο του κινήματος για την απελευθέρωση της Ιταλίας. Από το [[1860]] μέχρι το [[1864]] υπήρξε πρωτεύουσα του βασιλείου της Ιταλίας. Για τον λόγο αυτό, είναι μια από τις ωραιώτερες πόλεις της Ιταλίας, αφού δόθηκε ιδιαίτερη προσοχή στην αρχιτεκτονική της, τη ρυμοτομία της, τη διακόσμησή της με αδριάντες και προτομές κλπ.
 
Τον 16ο αιώνα, ο Δούκας της Σαβόϊα έγινε κύριος της πόλης, ενώ τον 17ο αιώνα οι απόγονοί του απέκτησας τον τίτλο του Βασιλιά της Σικελίας και της Σαρδηνίας και η πόλη έγινε πρωτεύουσα του βασιλείου.
 
Το Τορίνο είναι αρχαιότατη πόλη, που απέκτησε μεγάλη ακμή επί [[Ιούλιος Καίσαρας|Καίσαρα]] και Αυγούστου. Το [[19ος αιώνας|19ο αιώνα]] η πόλη αποτελούσε το πνευματικό και πολιτικό κέντρο του κινήματος για την απελευθέρωση της Ιταλίας. Από το [[1860]] μέχρι το [[1864]] υπήρξε πρωτεύουσα του βασιλείου της Ιταλίας. Για τον λόγο αυτό, είναι μια από τις ωραιώτερες πόλεις της Ιταλίας, αφού δόθηκε ιδιαίτερη προσοχή στην αρχιτεκτονική της, τη ρυμοτομία της, τη διακόσμησή της με αδριάντες και προτομές κλπ.
 
 
==Πολιτιστικά Στοιχεία==
Το Τορίνο είναι αξιόλογο πολιτιστικό κέντρο, με πανεπιστήμιο, πολυτεχνείο, βιβλιοθήκες, διάφορες ακαδημίες, ωδείο, μουσεία, πινακοθήκες κ.ά. Από τα μνημεία που υπάρχουν αξιόλογα είναι το ανάκτορο Μαντάμα, η εκκλησία Σαν Ντομένικο (και τα δύο μνημεία είναι από το μεσαίωνα), ο καθεδρικός ναός του Σαν Τζοβάνι, το ανάκτορο Καρινιάνο κ.ά.
 
Η Mole Antonelliana (Μόλε του Αντονέλλι) είναι το κτίριο-σύμβολο της πόλης. Χτίσθηκε από τον αρχιτέκτονα Αντονέλλι (από τον οποίο πήρε και το όνομα), αρχικά με σκοπό να στεγάσει την Εβραϊκή Συναγωγή. Τελικά, ο σκοπός αυτός δεν εκπληρώθηκε ποτέ καθότι, πριν ολοκληρωθεί το έργο και λόγω υπέρβασης της αρχικής πρόβλεψης κόστους, η εβραϊκή κοινότητα αντάλλαξε το κτίριο με ένα οικόπεδο του δήμου και η συναγωγή τελικά κτίσθηκε εκεί. Σήμερα το κτίριο στεγάζει το Μουσείο του Κινηματογράφου.
Γραμμή 49 ⟶ 52 :
 
==Οικονομία==
Το Τορίνο, είναι ένα από τα σημαντικότερα βιομηχανικά κέντρα της Ιταλίας. Κυριότερες βιομηχανίες είναι των αυτοκινήτων, μηχανών, όπλων, υφαντουργίας, χημικών προϊόντων, σοκολατοποιίας, ειδών τυπογραφίας κ.ά. Η σύγχρονη ιστορία και η οικονομία της πόλης είναι άρρηκτα συνδεδεμένα με την βιομηχανία αυτοκινήτων '''FIAT''' και την οικογένεια Ανιέλι, η οποία είναι και ιδιοκτήτης μίας εκ των δύο μεγάλων ποδοσφαιρικών ομάδων, της Γιουβέντους. Ως βιομηχανική πόλη, ήταν στο παρελθόν προορισμός πολλών μεταναστευτικών κυμάτων ιταλών μεταναστών από τη νότια Ιταλία, οι οποίοι έρχονταν στην πόλη με σκοπό να εργαστούν στην τοπική βιομηχανία.
 
Εκτός από τη FIAT, άλλες διεθνώς γνωστές εταιρείες που έχουν την έδρα τους στην ευρύτερη περιοχή του Τορίνο είναι η Olivetti (μηχανές γραφείου), η Lavazza (καφές εσπρέσσο), η Robe di Kappa (casual και αθλητική ένδυση), η Martini & Rossi (οινοπνευματώδη ποτά), η Superga (υποδήματα) κλπ.
 
 
 
==Αθλητισμός==
Το Τορίνο διαθέτει δύο μεγάλες ποδοσφαιρικές ομάδες, τη '''Γιουβέντους''' (έτος ίδρυσης 1897) και το '''Τορίνο''' (έτος ίδρυσης 1906). Και οι δύο ομάδες έχουν κατακτήσει εθνικά πρωταθλήματα στο παρελθόν. Η Γιουβέντους είναι περισσότερο δημοφιλής ανάμεσα στους οικονομικούς μετανάστες (νότιοι ιταλοί, κυρίως), ενώ το Τορίνο είναι η ομάδα που υποστηρίζουν κυρίως οι ντόπιοι τορινέζοι.
 
Υπάρχουν δύο μεγάλα ποδοσφαιρικά γήπεδα: το Ντέλε Άλπι, χωρητικότητας 69.000 θεατών και το Στάντιο Κομουνάλε, χωρητικότητας 27.000 θεατών περίπου.
Γραμμή 74 ⟶ 77 :
 
==Αξιοπερίεργα==
Το Τορίνο θεωρείται μία από τις τρεις '''μαγικές πόλεις''' της Ευρώπης (οι άλλες δύο είναι το Λονδίνο και η Πράγα). Στους λόφους της πόλης (όπου βρίσκονται τα ακριβά προάστεια) σημειώθηκαν στο παρελθόν εξαφανίσεις προσώπων, οι οποίες - στο συλλογικό συνειδητό των ντόπιων - συνδέθηκαν με τελετές μαύρης μαγείας. Υπάρχουν φήμες ότι στον μεσαιωνικό πύργο που βρίσκεται στο κέντρο της Piazza Castello (μία από τις κεντρικές πλατείες της πόλης), υπάρχει ένα πηγάδι το οποίο οδηγεί στο κέντρο της Γης. Η ομίχλη - που εμφανίζεται συχνά στην πόλη λόγω της υγρασίας που προέρχεται από το ποτάμι - και η βαρειά, ρυθμού μπαρόκ, αρχιτεκτονική της, δημιουργούν μια υποβλητική ατμόσφαιρα που συνεισφέρει στην περίεργη αυτή γοητεία της πόλης. Την πόλη έχει επισκεφθεί και ο Νοστράδαμος.
 
Για την Mole Antonelliana κυκλοφορεί μεταξύ των φοιτητών της πόλης η φήμη ότι όποιος φοιτητής περάσει έξω από αυτήν, δεν θα πάρει ποτέ πτυχίο!
 
Τόσο στα πάρκα, όσο και σε ολόκληρη την πόλη, υπάρχουν πράσινες, σιδερένιες πηγές με τη μορφή του ταύρου. Όταν, λοιπόν, οι παραδοσιακά απένταροι φοιτητές δεν έχουν χρήματα για βραδυνή έξοδο, λένε μεταξύ τους: "Πάμε να σε κεράσω κάτι στον Πράσινο Ταύρο!".
Για την Mole Antonelliana κυκλοφορεί μεταξύ των φοιτητών της πόλης η φήμη ότι όποιος φοιτητής περάσει έξω από αυτήν, δεν θα πάρει ποτέ πτυχίο!
 
 
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/wiki/Τορίνο"