Κωνσταντίνος Μητσοτάκης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Diu (συζήτηση | συνεισφορές) |
+εικόνες από τα Κοινά |
||
Γραμμή 1:
{| border=1 cellpadding=4 cellspacing=0 class="toccolours" style="float: right; width: 250px; clear: both; margin: 0.5em 0 1em 1em; border-style: solid; border:1px solid #7f7f7f; border-right-width: 2px; border-bottom-width: 2px; border-collapse: collapse; font-size: 90%;"
|+<big>'''Κωνσταντίνος Μητσοτάκης'''</big>
|-
| style="background:lightsteelblue" align="center" colspan="2" | [[Image:Constantine Mitsotakis I-2.jpg|250px]]
!colspan="2" bgcolor="lightblue"|<big><b|[[Κατάλογος Πρωθυπουργών της Ελλάδας|Πρωθυπουργός της Ελλάδας]]▼
|-
|'''Αξίωμα:'''
▲
|-
|'''Περίοδος εξουσίας:'''
Γραμμή 52 ⟶ 55 :
==Ιουλιανά 1965==
[[Image:Constantine Mitsotakis III-2.jpg|thumb|right|200px|Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης στο βήμα του συνεδρίου "Από τον Ανένδοτο στη Δικτατορία", που διοργάνωσε το ''Ίδρυμα Κ. Μητσοτάκης'' το Μάιο του 2008.]]
Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης διαδραμάτισε πρωταγωνιστικό ρόλο στα γεγονότα του Ιουλίου του 1965, τα οποία έχουν το γενικό χαρακτηρισμό Ιουλιανά ή [[Αποστασία του 1965|"Αποστασία"]] και αναφέρονται στην αποπομπή της νόμιμα εκλεγμένης κυβέρνησης του [[Γεώργιος Παπανδρέου (πρεσβύτερος)|Γεωργίου Παπανδρέου]] στις [[15 Ιουλίου]] [[1965]]. Η κρίση μεταξύ του τότε [[Κωνσταντίνος Β΄ της Ελλάδας|Βασιλιά Κωνσταντίνου]] και του Γεωργίου Παπανδρέου, είχε αφορμή την αποπομπή του Υπουργού Εθνικής Αμύνης [[Πέτρος Γαρουφαλλιάς|Πέτρου Γαρουφαλλιά]]. Μετά την παραίτηση Παπανδρέου ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης συντάχτηκε με τα στελέχη της Ένωσης Κέντρου, που σχημάτισαν νέα κυβέρνηση εκμεταλλευόμενοι την ευκαρία της παραίτησης και σύγκρουσης του Γ. Παπανδρέου με τα Ανάκτορα. Συμμετείχε στις κυβερνήσεις των [[Γεώργιος Αθανασιάδης-Νόβας|Γ. Αθανασιάδη - Νόβα]] και [[Στέφανος Στεφανόπουλος|Στ. Στεφανόπουλου]] ως Υπουργός Συντονισμού ενώ αρνήθηκε τη συμμετοχή στην κυβέρνηση [[Ηλίας Τσιριμώκος|Η. Τσιριμώκου]]. Την [[1 Οκτωβρίου]] του [[1965]], από τα Χανιά, προανήγγειλε την ίδρυση νέου κεντρώου κόμματος, του ''Φιλελεύθερου Δημοκρατικού Κόμματος'' (ΦΙΔΗΚ).
Γραμμή 85 ⟶ 89 :
Μετά τις εκλογές του Νοεμβρίου του 1989 η Νέα Δημοκρατία εκλέγεται ξανά πρώτο κόμμα, με το αυξημένο ποσοστό 46,19%, αυτή τη φορά, χωρίς όμως και πάλι να συγκεντρώσει αυτοδυναμία, με αποτέλεσμα να σχηματιστεί Οικουμενική Κυβέρνηση υπό τον καθηγητή και παλαιό Διοικητή της [[Τράπεζα της Ελλάδος|Τράπεζας της Ελλάδος]] [[Ξενοφών Ζολώτας|Ξενοφώντα Ζολώτα]].
Ο Κ. Μητσοτάκης ορκίστηκε πρωθυπουργός το [[1990]] μετά τη νίκη της ΝΔ στην τρίτη συνεχόμενη εκλογική αναμέτρηση με ποσοστό 46,88%. Η κυβέρνηση είχε οριακή πλειοψηφία στη βουλή με 152 έδρες. Κατά τη διάρκεια της πρωθυπουργίας του προώθησε διαρθρωτικές αλλαγές με σκοπό τη μείωση του δημόσιου τομέα, γεγονός που προκάλεσε οξείες αντιδράσεις της αντιπολίτευσης και συνδικαλιστικών φορέων. Επίσης προσπάθησε να εφαρμόσει πρόγραμμα απελευθέρωσης της οικονομίας από διοικητικούς περιορισμούς και κυβερνητικές παρεμβάσεις σε συνδυασμό με προσπάθεια δημοσιονομικής πειθαρχίας και ιδιωτικοποίησης των υπό δημόσιο έλεγχο οργανισμών και επιχειρήσεων. Στο πλαίσιο της εξυγίανσης της οικονομίας προχώρησε η τομή στο ασφαλιστικό σύστημα με διαδοχικές παρεμβάσεις, που κατάφεραν να αποτρέψουν τη διαφαινόμενη κατάρρευσή του. Αποτελέσματα της οικονομικής [[πολιτική|πολιτικής]] την οποία ακολούθησε ήταν η μείωση του ελλείμματος του προϋπολογισμού από 19,8% το 1990 σε 13,8% το 1993, η μείωση του πληθωρισμού από 22% το 1990 σε 12% το 1993 και η αύξηση του κατά κεφαλήν εισοδήματος της Ελλάδας ως ποσοστό του αντίστοιχου μέσου όρου της ΕΕ, από 57,4% το 1990 σε 64,2% το 1993. Στις 11 Ιουνίου 1991 στη Σύνοδο Κορυφής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων που πραγματοποιήθηκε στο Μάαστριχτ η Ελλάδα πέτυχε την είσοδό της στην Δυτικοευρωπαϊκή Ένωση, ένα ευρωπαϊκό οργανισμό συνεργασίας για την άμυνα και την ασφάλεια, ενώ τέθηκαν οι βάσεις για την ενιαία νομισματική [[πολιτική]] της Ευρωπαϊκής Ένωσης μέσω της Ο.Ν.Ε. [[Image:Constantine Mitsotakis Leonidas Kyrkos.jpg|thumb|right|300px|Ο Κ. Μητσοτάκης με τον κορυφαίο πολιτικό της ανανεωτικής αριστεράς [[Λεωνίδας Κύρκος|Λεωνίδα Κύρκο]] και το δημοσογράφο Γιάννη Μαρίνο.]]
Χαρακτηριστικές στιγμές κοινωνικών και συνδικαλιστικών αντιδράσεων της περιόδου υπήρξαν οι καταλήψεις σε ΑΕΙ-ΤΕΙ και οι αντίστοιχες των εργαζομένων στην Επιχείρηση Αστικών Συγκοινωνιών (Ε.Α.Σ). Το Νοέμβριο του 1990 εκδηλώθηκε κύμα μαθητικών καταλήψεων που κράτησε τρεις μήνες, κατά την διάρκεια των οποίων δολοφονήθηκε ο καθηγητής [[Νίκος Τεμπονέρας]] από τον Ιωάννη Καλαμπόκα, στέλεχος της [[ΟΝΝΕΔ]] [[Αχαΐα|Αχαΐας]], ο οποίος και καταδικάστηκε σε δίκη που ακολούθησε.
| |||