Γελοιογραφία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Thijs!bot (συζήτηση | συνεισφορές)
μ Ρομπότ: Προσθήκη: simple:Caricature
Omnipaedian (συζήτηση | συνεισφορές)
μ τα νεοελληνικά *με* πολυτονικό ειναι ασυναρτησίες· το ίδιο ισχύει και για τα αρχαιοελληνικά *χωρίς* πολυτονικό
Γραμμή 7:
Στα ερυθρόμορφα αγγεία της Μ. Ελλάδος (Νότια Ιταλία) τα καλούμενα "φλυακογραφίες" ήταν παραστάσεις από κωμικά λαϊκά δράματα τα οποία ειδικά στον Τάραντα λέγονταν "φλύακες". Σ΄ αυτά παρωδούνταν μύθοι θεών και Ομηρικών επεισοδίων. Γνωστός εκεί ως γελοιογράφος ήταν και ο ζωγράφος Ασστέας.
 
Στην [[Ελληνιστική περίοδος|Ελληνιστική περίοδο]] η [[Αλεξάνδρεια]] εκπροσωπεί κάθε τι σκωπτικό και γελοιογραφικό είδος στη Τέχνη. Αλεξανδρινός ήταν πιθανώς και ο Γαλάτων που ζωγράφισε τον Όμηρο "''εμούνταἐμοῦντα''" και τους άλλους ποιητές "''αρυομένουςἀρυομένους τατὰ εμημεσμέναἐμημεσμένα''" καυτηριάζοντας τους ποιητές ότι δεν φτιάχνουν τίποτε νέο αλλά διατηρούν ως πηγή έμπνευσης τον Όμηρο. Άλλοι γελοιογράφοι της εποχής εκείνης ήταν ο Γραφικός, ο Καλάτις κ.ά.
 
Στον [[Μεσαίωνας|Μεσαίωνα]] η γελοιογραφία αποτελεί όπλο της Εκκλησίας για να σατιρίσει τους άπιστους και αιρετικούς αλλά και την όποια εκδήλωση Τέχνης πέραν της θρησκευτικής. Αντίθετα η κοσμική Τέχνη χρησιμοποιεί τη γελοιογραφία προς διακωμώδηση έκλυτου βίου μοναχών και σατυρικής αναπαράστασης έμμετρων μεσαιωνικών μύθων.