Αρχιεπίσκοπος Αμερικής Ιάκωβος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
|||
Γραμμή 72:
<div lang="grc" class="polytonic" style="font-family: Palatino Linotype;">''"Εξ ετέρου, όμως, δεδομένου ότι ομού μετά των θρησκευτικών καθηκόντων, άτινα θα κληθή να εκπληρώσει ο εκλεγεισόμενος αρχιεπίσκοπος, εύρηνται συνυφασμένα ιδιάζοντα εθνικά συμφέροντα αφορώντα τον εν Αμερική Ελληνισμόν, ας μοι επιτραπή να διατυπώσω την ευχήν όπως η Υμετέρα Θειοτάτη Παναγιότης, κατά την επιλογήν Αυτής μεταξύ των ικανοτέρων Ιεραρχών της Μητρός Εκκλησίας, ευαρεστηθή και λάβη υπ' όψιν της την υποψηφιότητα του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Μελίτης κυρίου Ιακώβου, ούτινος αι ικανότητες, το ήθος και ο εθνικός παλμός τυγχάνουν της πλήρους εκτιμήσεως και απολύτου εμπιστοσύνης της Β. Κυβερνήσεως."''<ref>''Κωνσταντίνος Καραμανλής: Αρχείο, γεγονότα και κείμενα'', τομ. Γ', Εκδοτική Αθηνών, Αθήνα 1997, σσ. 204-205</ref></div>
Η επιστολή του Πρωθυπουργού βοήθησε τον Πατριάρχη να προωθήσει τη λύση Ιακώβου. Αλλά η κίνηση αυτή δε βρήκε σύμφωνα επτά μέλη της Πατριαρχικής Συνόδου, τα οποία ο Πατριάρχης απέλυσε ''δι’ ειδικών πιττακίων''<ref>
*Γεώργιος Π. Μαλούχος, ενθ' ανωτ., σ. 175. *Γεωργίου Παπαϊωάννου: Δρ. Θ. Πρεσβυτέρου, "Η ιστορία του Αρχιεπισκόπου Αμερικής Ιακώβου, «Το Οδοιπορικόν ενός δούλου του Θεού»", ''Ξενία Ιακώβω Αρχιεπισκόπω Βορείου και Νοτίου Αμερικής επί τη 25ετηρίδι της αρχιεπισκοπείας αυτού'', επιμ. Αθανάσιος Ε. Καραθανάσης, Πατριαρχικό Ίδρυμα Πατερικών Μελετών, Θεσσαλονίκη 1985, σ.42</ref> από συνοδικούς και, ακολούθως, συγκάλεσε πενταμελή σύνοδο για τη διεξαγωγή της ψηφοφορίας.
Τελικά στις [[14 Φεβρουαρίου]] [[1959]] ο Ιάκωβος εξελέγη Αρχιεπίσκοπος Βορείου και Νοτίου Αμερικής και κλήθηκε προκειμένου να εκφωνήσει το ''Μέγα Μήνυμα'', ήτοι την αποδοχή της εκλογής του.
Γραμμή 87 ⟶ 89 :
Στην προσπάθειά του για τη μεταρρύθμιση της ομογενειακής παιδείας το [[1973]] προώθησε, μέσω του Αρχιεπισκοπικού Συμβουλίου, την ένωση της ''Ακαδημίας του Αγίου Βασιλείου'' με το ''Ελληνικό Κολλέγιο''. Η κίνηση αυτή, όμως, δεν έφερε τα επιθυμητά αποτελέσματα, την ενδυνάμωση δηλαδή του κύρους της Ακαδημίας με αναβαθμισμένο πρόγραμμα σπουδών και την παροχή πανεπιστημιακού διπλώματος. Ο ίδιος ο Αρχιεπίσκοπος παραδέχθηκε αργότερα ότι δεν επετεύχθησαν οι στόχοι που είχε θέσει<ref>[http://www.greeknewsonline.com/modules.php?name=News&file=print&sid=2783 "Μια ιστορική έρευνα της μοναδικής –εκτός ελλαδικού χώρου – σχολής εκπαίδευσης διδακτικού προσωπικού"] του Νίκου Νικολιδάκη, ''Greek News'', ανακτήθηκε 20 Αυγούστου 2008</ref>.
Μία από τις προτεραιότητες στη δράση του Ιακώβου στάθηκε η κατηχητική παιδεία των ελληνικών πληθυσμών πρώτης και δεύτερης γενιάς. Στις αρχές της δεκαετίας του 1970 αναδιοργάνωσε με τη βοήθεια του πρωτοπρεσβύτερου Γεώργιου Νικοζήση το Τμήμα Κατηχητικής Παιδείας. Χρησιμοποιώντας μία επιτροπή ειδικών θεολόγων και δασκάλων κατάφερε να το καταστήσει ένα από τα εναργέστερα τμήματα της Αρχιεπισκοπής<ref>Γεωργίου Παπαϊωάννου
Ως κορυφαία προσφορά του Αρχιεπισκόπου Ιακώβου στην ελληνορθόδοξη Εκκλησία της Αμερικής διακρίνεται ο ''Καταστατικός Χάρτης'' του [[1978]]. Η εκπόνηση του νέου ''Καταστατικού Χάρτη'' είχε ως σκοπό τη διοικητική αποκέντρωση με την απόδοση στους επισκόπους περισσότερων αρμοδιοτήτων ενώ ο Αρχιεπίσκοπος διατηρούσε την ευθύνη να παρακολουθεί, να συντονίζει και να κατευθύνει τη λειτουργία του εκκλησιαστικού θεσμού<ref>Γεωργίου Παπαϊωάννου, αυτόθι, σσ. 45-54</ref>.
|