Δημήτριος Φωτιάδης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο Δημήτρης Φωτιάδης ήταν γιος του γαιοκτήμονα και λογοτέχνη Αλέκου Φωτιάδη και γεννήθηκε και πέρασε τα νεανικά του χρόνια στη [[Σμύρνη]] το [[1898]]. Κατά τη διάρκεια του Μικρασιατικού Πολέμου υπηρέτησε ως εθελοντής στον ελληνικό στρατό υποστήριξης και μετά τη [[Μικρασιατική καταστροφή]] έφυγε για [[Αθήνα]] με την οικογένεια του. Εργάστηκε ως υπάλληλος ναυτιλιακού γραφείου στον Πειραιά, ενώ παράλληλα κατάφερε να εισχωρήσει στους λογοτεχνικούς και δημοσιογραφικούς κύκλους της πρωτεύουσας. Κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής εργάστηκε ως δημοσιογραφικός ανταποκριτής στην [[Αίγυπτος|Αίγυπτο]], το [[Λονδίνο]] και τη [[Μέση Ανατολή]]. Κατά τη διάρκεια του εμφυλίου διώχτηκε και εξορίστηκε για τα αριστερά πολιτικά του φρονήματα και στη συνέχεια έγινε μέλος της Διοικητικής Επιτροπής στην [[ΕΔΑ]]. Από το [[1936]] και για πέντε χρόνια διηύθυνε το λογοτεχνικό περιοδικό Νεοελληνικά Γράμματα και από το [[1945]] ως το [[1948]] τα Ελεύθερα Γράμματα. Στο χώρο της λογοτεχνίας ασχολήθηκε κυρίως με το θέατρο, όπου πρωτοεμφανίστηκε επίσημα το [[1931]] με το βραβευμένο στον Καλοκαιρινό δραματικό διαγωνισμό έργο "Μάνια Βιτρόβα", που παραστάθηκε τον επόμενο χρόνο από το Λαϊκό Θέατρο του [[Μάνος Κατράκης|Μάνου Κατράκη]]. Τον ίδιο χρόνο βραβεύτηκε στο διαγωνισμό της καλλιτεχνικής λέσχης "Ατελιέ" για το μονόπρακτο θεατρικό του έργο "Το μαγεμένο βιολί". Έργα του ανέβηκαν επίσης από τους θιάσους της [[Μαρίκα Κοτοπούλη|Μαρίκας Κοτοπούλη]] και των Ενωμένων Καλλιτεχνών, ενώ ασχολήθηκε επίσης με τη θεατρική μετάφραση, την ιστοριογραφία και το δοκίμιο. Τιμήθηκε με το Μετάλλιο της Εταιρείας Ελληνικών Σπουδών του Πανεπιστημίου της [[Σορβόνη|Σορβόννης]] ([[1939]]) και το Κρατικό Βραβείο Μυθιστορηματικής Βιογραφίας ([[1982]], για το έργο του "Ενθυμήματα"). Πέθανε στην [[Αθήνα]] το [[1988]].