Αντίοχος ο Ασκαλωνίτης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Anasmi (συζήτηση | συνεισφορές)
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 1:
Ο '''Αντίοχος ο Ασκαλωνίτης''' ( [[Ασκαλών]] [[Παλαιστίνη|Παλαιστίνης]], περίπου το 130/120-68 π.Χ.) υπήρξε Έλληνας φιλόσοφος, πλατωνικός και εκλεκτικός, ιδρυτής της λεγόμενης «πέμπτης Ακαδημίας». Ο '''Αντίοχος''' ήταν μαθητής του [[Φίλωνας ο Λαρισσαίος|Φίλωνα του Λαρισσαίου]] στην [[Αθήνα]] και διάδοχός του στη διεύθυνση της πλατωνικής [[Ακαδημία|Ακαδημίας]] (79-78). Ακολούθησε τον δάσκαλό του στη [[Ρώμη]] (88), όπου ο [[Αντίοχος ο Ασκαλωνίτης|Αντίοχος]] κέρδισε τη φιλία του Ρωμαίου [[Λούκουλος|Λούκουλου]]. Ως σχολάρχης της Ακαδημίας στην Αθήνα, είχε ως μαθητή τον [[Κικέρωνας|Κικέρωνα]], ο οποίος στα έργα του αναφέρεται συχνά στον Αντίοχο. Αργότερα, κατά τον δεύτερο [[Μιθριδατικός πόλεμος|Μιθριδατικό πόλεμο]] (73), ο '''Αντίοχος''' συνόδεψε το φίλο του [[Λούκουλος|Λούκουλου]] στην εκστρατεία του στην [[Ανατολή]] και πέθανε στη [[Μεσοποταμία]].<br />
Ο '''Αντίοχος''' αγωνίστηκε κυρίως για να απαλλάξει την [[Ακαδημία]] από την επίδραση του [[Σκεπτικισμός|Σκεπτικισμού]] και να την επαναφέρει στη γνήσια πλατωνική παράδοσή της. Γι' αυτό ήρθε σε σύγκρουση ακόμα και με το δάσκαλό του τον [[Φίλωνας ο Λαρισσαίος|Φίλωνα]], μαθητή του [[Καρνεάδης|Καρνεάδη]], εκείνου ακριβώς που είχε εισαγάγει τον [[Σκεπτικισμός|Σκεπτικισμό]] στην [[Ακαδημία]]. Χαρακτηριστική του αγώνα του είναι η παρατήρησή του στους Σκεπτικούς: Είναι αντίφαση να «βεβαιώνει» κανείς πως τίποτα δεν μπορεί να «βεβαιωθεί» και παράλληλα να «αποδεικνύει» πως τίποτα δεν μπορεί να «αποδειχθεί»! Στο πρόβλημα της αλήθειας ο '''Αντίοχος''' δέχτηκε τη θέση του [[Στωικός|Στωικού]] [[Χρύσιππος|Χρύσιππου]] για την «εννοιακή παράσταση» ως μέσο για τη γνώση, ενώ στο πρόβλημα της ευτυχίας επεσήμανε ως ιδανικό την απάθεια, που είχαν διδάξει γενικά οι παλαιότεροι [[Στωικός|Στωικοί]]. Ο '''Αντίοχος''' έκανε και μια έκθεση της [[Ακαδημαϊκή|Ακαδημαϊκής]], της [[Περιπατητική|Περιπατητικής]] και της [[Στωική|Στωικής]] φιλοσοφίας, επιδιώκοντας να δείξει ότι οι τρεις σχολές διαφέρουν περισσότερο στη διατύπωση παρά στην ουσία. Με όλα αυτά ο '''Αντίοχος''' έδειξε βέβαια ότι δεν ήταν παρά ένας εκλεκτικός. Αν και όχι ιδιαίτερα δημιουργικός φιλόσοφος ο '''Αντίοχος''' άσκησε μάλλον σημαντική επίδραση, και του αναγνωρίζουν ότι αυτός άνοιξε το δρόμο για την εξέλιξη του [[Πλατωνισμός|Πλατωνισμού]] προς τον [[Νεοπλατωνισμός|Νεοπλατωνισμό]].<br />
 
<br />
==Βιβλιογραφία==
Βιβλιογρ.: *J. Glucker, Antiochuw and the Late Academy, Göttingen, Vandenhoeck & Ruprecht, 1978, 510 S. ( Hypomnemata 56 ).
 
[[ca:Antíoc d'Ascaló]]