Ανταλλαγή πληθυσμών: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ →Σημειώσεις: +υποχρεωτική ανταλλαγή |
|||
Γραμμή 63:
[[Εικόνα:Ekkatharistiki Dilosi EllinoTourkikis Antallagis Plythismon sel1 19271216a.jpg|thumb|200px|right|''Δήλωσις Εκκαθαρίσεως Κινητής και Ακινήτου Περιουσίας'' κατά την ανταλλαγή ελληνοτουρκικών πληθυσμών (1923-1927) από την [[Γέννα (Σαράντα Εκκλησιών)|Γέννα]] προς την ευρύτερη περιοχή της [[Θεσσαλονίκη|Θεσσαλονίκης]] (16/12/1927).]]
Κατά τη Σύμβαση αυτή η ανταλλαγή δεν ήταν πλέον εκούσια και ελεύθερη αλλά '''υποχρεωτική'''* και αποτέλεσμα όρου πολεμικής ήττας. Στη Συνδιάσκεψη της Λωζάννης η Ελλάδα, μολονότι αντιτίθονταν στη άποψη και της εκούσιας ανταλλαγής (καταστροφική για τον ευημερούντα Ελληνισμό της Μικράς Ασίας), εντούτοις πιεζόμενη από το ατυχές αποτέλεσμα του πολέμου, δήλωσε να συζητήσει εκούσια και αμοιβαία ανταλλαγή. Η Τουρκία όμως δεν δέχθηκε ούτε εκούσια ούτε αμοιβαία αλλά υποχρεωτική. Μάταια το [[Οικουμενικό Πατριαρχείο]] διαμαρτυρήθηκε για κήρυξη της Εκκλησίας «εν διωγμώ». Αλλά και οι διαμαρτυρίες της τότε ελληνικής κυβέρνησης προς τη Τουρκία και τις Μεγάλες Δυνάμεις υπήρξαν ατελέσφορες.
Τελικά η Συνδιάσκεψη απεφάνθη ότι αν και μισητό αυτό καθ΄ αυτό το μέτρο της υποχρεωτικής ανταλλαγής ήταν το μόνο ενδεδειγμένο στη περίπτωση και συνέστησε την αποδοχή αυτής με τον όρο να εξαιρεθούν οι Έλληνες κάτοικοι της Κωνσταντινούπολης και οι Μουσουλμάνοι της Δυτικής Θράκης. Τότε η Ελλάδα που είχε εγκαταλειφθεί απ’ όλους τους Συμμάχους αναγκάσθηκε να υποκύψει και να υπογράψει την παραπάνω Σύμβαση της υποχρεωτικής ανταλλαγής με την οποία χιλιάδες Έλληνες της [[Μικρά Ασία|Μικράς Ασίας]] , μεταξύ αυτών και ο [[Πατριάρχης Κωνσταντίνος ΣΤ΄]], εξαναγκάσθηκαν σε εκπατρισμό.
| |||