Ελισαίος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Σύμφωνα με τον ευαγγελιστή [[Κατά Λουκάν Ευαγγέλιον|Λουκά]], η φράση αυτή ειπώθηκε από τον ίδιο τον [[Χριστός|Ιησού]] μέσα στην [[εβραίοι|εβραϊκή]] [[συναγωγή]] ''"εν τη ημέρα των Σαββάτων"''. Όπως συνηθιζόταν, οι παρευρισκόμενοι μετά την προσευχή κάθισαν. Ο Ιησούς κάποια στιγμή ''"ανέστη αναγνώναι"'', δηλ. σηκώθηκε σε ένδειξη της επιθυμίας του να διαβάσει κάποιο κομμάτι από την Αγία Γραφή και μετά να μιλήσει. Τότε ''"επεδόθη αυτώ βιβλίον του προφήτου Ησαΐου"'' από το οποίο ο Ιησούς διάβασε και το παράδειγμα του προφήτη Ελισαίου ο οποίος καθάρισε από τη λέπρα έναν [[Συρία|Σύριο]] λεπρό. Σύμφωνα με τον [[Θεοφύλακτος|Θεοφύλακτο]] ''"τον ξένον λεπρόν εκαθάρισε, πίστιν εις αυτόν ενδειξάμενον. Οι γαρ συνήθεις και συμπατριώται αυτού ουκ επίστευον αυτώ, και δια τούτο ουκ εκαθαρίσθησαν"''<ref>Τρεμπέλας Ν. Παν., ''Υπόμνημα εις το Κατά Λουκάν Ευαγγέλιον'', 3η έκδ., 'Ο Σωτήρ', Αθήνα 1983, σελ. 164</ref>. Έγινε όμως αντιληπτό στη συναγωγή πως θιγόταν η ισχύς της πίστης τους με την αναφορά ότι επί Ελισαίου κανείς [[Ισραήλ|Ισραηλίτης]] [[Λέπρα|λεπρός]] δε θεραπεύτηκε, σε αντίθεση με τον [[Ειδωλολατρία|ειδωλολάτρη ]] Νεεμάν, και έτσι οι παρευρισκόμενοι ''"επλήσθησαν...θυμού"'', ''"και αναστάντες εξέβαλον αυτόν έξω τής πόλεως καί ήγαγον αυτόν έως οφρύος τού όρους"''.

 

 

Η μνήμη του προφήτη τιμάται στις [[14]] [[Ιούνιος|Ιουνίου]]. Όπως σημειώνει ο άγ. [[Νικόδημος ο Αγιορείτης]]<ref>Νικόδημος Αγιορείτης, ''Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού'', τόμ. Β', Αθήνησι 1868, σελ. 203</ref>, το έτος [[415]] μ.Χ. το λείψανο του προφήτη Ελισσαίου μεταφέρθηκε στην [[Αλεξάνδρεια]] και κατατέθηκε στη μονή ''Παύλου του λεπρού''. Ο ίδιος θεωρεί ορθή την επιλογή αυτή ''"διότι λεπρόν ιάτρευσε τον Νεεμάν, λεπρόν εποίησε τον Γιεζήν"''. Προσθέτει δε ότι από την Αλεξάνδρεια μεταφέρθηκαν πάλι τα λείψανα του προφήτη στην [[Κωνσταντινούπολη]], στον ναό των ''αγίων Αποστόλων'' και ''"η κατάθεσις δε αύτη εορτάζεται κατά την εικοστήν του Ιουνίου"''.