Νικολάι Λόσκι: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 18:
κύρια_ενδιαφέροντα = [[ενορατισμός]], [[ατομικισμός]], [[ηθικολογία]], [[γνωσιολογία]] |
επιδράσεις = [[Χέγκελ]], [[Βίλχελμ Βιντελμπαντ]], [[Βίλχελμ Βουντ]], [[Πάβελ Φλορένσκυ]]|
επηρέασε = [[Αιν Ραντ]], [[
αξιοσημείωτες_ιδέες = Διαισθησιαρχία-ατομικισμός, [[γνωσιολογία]]-[[επιστημολογία]]|[[Αξιολογία]] |
}}
Ο Νικολάι Ονουφρίγιεβιτς Λόσκι (Russian: Николай Онуфриевич Лосский) ([[6 Δεκεμβρίου]] [Π.Η. [[24 Νοεμβρίου]]] [[1870]] – [[24 Ιανουαρίου]] 1965) ήταν [[Ρωσία|ρώσος]] [[φιλόσοφος]], εκπρόσωπος του ρωσικού [[Ιδεαλισμός|ιδεαλισμού]], ενορατισμού, ατομικισμού, φιλελευθερισμού, ηθικολογίας, αξιολογίας, και του δικής του έμπνευσης ενορατισμού. Γεννήθηκε στο χωριό Κρεσλάβσκα, περιοχή Ντίναμπυργκ, της επαρχίας Βιτέμπσκ της Ρωσικής αυτοκρατορίας και πέθανε απο φυσικά αίτια σε θεραπευτήριο κοντά στο [[Παρίσι]]. Ο Λόσκι είχε τρεις γιους και μία κόρη που πέθανε σε παιδική ηλικία. Ο πιο γνωστός από τους γιους του ήταν ο [[θεολογία|θεολόγος]] της Ορθόδοξης εκκλησίας [[Βλαντιμίρ Λόσκι]].
==Ζωή==
Ο Λόσκι ολοκλήρωσε τις μεταπτυχιακές σουδές του στην [[Γερμανία]] υπό την εποπτεία των [[Βίλχελμ Βιντελμπαντ]], [[Βίλχελμ Βουντ]] και Μίλλερ λαμβάνοντας τον μεταπτυχιακό του τίτλο το 1903 και τον διδακτορικό το 1907. Επιστρέφοντας στην Ρωσία έγινε αρχικά λέκτορας και στην συνέχεια αναπληρωτής καθηγητής [[φιλοσοφίας]] στο πανεπιστήμιο της [[Αγίας Πετρούπολης]]. Ο Λόσκι τόνιζε την ανάγκη για μια θρησκευτική και πνευματική αναγέννηση στην Ρωσία την ίδια στιγμή που στηλίτευε τις μετεπαναστατικές υπερβολές. Την περίοδο αυτή επέζησε ενός ατυχήματος με ανελκυστήρα που παραλίγο να αποβεί μοιραίο κάτι που τον έκανε να επιστρέψει στο μονοπάτι της Ρωσικής ορθόδοξης εκλησίας υπο την καθοδήγηση του πατέρα Πάβλ Φλορένσκυ. Οι κριτικές που επέσυρε η ενέργειά του αυτή, του κόστισαν την έδρα του και οδήγησαν στην εξορία του από την [[Σοβιετική ένωση]] ώς αντεπαναστάτη με το περίφημο πλοίο των φιλοσόφων το 1922.
Ο Λόσκι προσκλήθηκε στην [[Πράγα]] απο τον Τόμας Μάσαρικ αναλαμβάνοντας την καθηγητική έδρα στο Ρωσικό πανεπιστήμιο της Πράγας, στην [[Μπρατισλάβα]]. Εκεί ήταν μέρος μιας ομάδος πρώην μαρξιστών που περιελάμβανε τους Νικολάι Μπερντιάγιεφ, Σεργκέι Μπουλγακόφ, Γκέρσεζον, Πήτερ Μπενγκάρτοβιτς Στρούβε και Σήμεν Φράνκ. Αν και Φαβιανός σοσιαλιστής συνέβαλε στο συμπόσιο του γκρούπ ''Βέκι''. Επίσης βοήθησε των κοινωνιολόγο του Χάρβαρντ, Πητιρίμ Σορόκιν πάνω στις κοινωνικές και πολιτιστικές δυναμικές. Το 1947 έλαβε την έδρα της Ανατολικής ορθόδοξης θεολογίας στήν Piously-Vladimir πνευματική ακαδημία ή Αγιού Βλαδίμηρου Ορθόδοξο θεολογικό σεμινάριο στην [[Νέα Υόρκη]]. Το 1961, μετά τον θάνατο του γιού του Βλαντιμίρ ο Λόσκι εγκαταστάθηκε στην [[Γαλλία]]. Τα τελευταία τέσσερα χρόνια της ζωής του τα πέρασε άρρωστος εκεί.
[[Κατηγορία:Ρώσοι φιλόσοφοι]]
| |||