'''ΈνωσηΈνωσις Κέντρου – Νέες Δυνάμεις''' (Ε. Κ. – Ν. Δ.), είναι η ιστορική συνέχεια της [[Ένωση Κέντρου|Ένωσης Κέντρου]] (Ε. Κ.) του [[Γεώργιος Παπανδρέου (πρεσβύτερος)|Γεωργίου Παπανδρέου]] κατά την μεταπολίτευση. Μετονομάστηκε σε Ένωση Δημοκρατικού Κέντρου το 1976.
Μέσα στο ιδιαίτερο κλίμα που επικρατούσε κατά την μεταπολίτευση, η ΈνωσηΈνωσις Κέντρου (Ε. Κ.) υπό την αρχηγεία του [[Γεώργιος Μαύρος|Γεωργίου Μαύρου]] μετονομάζεταισυνεργάζεται σεμε το Κίνημα των Νέων ΈνωσηΠολιτικών Δυνάμεων (Κ.Ν.Π.Δ.) και σχηματίζουν τον συνδυασμό Ένωσις Κέντρου – Νέες Δυνάμεις (Ε. Κ. – Ν. Δ.) στις [[7 Οκτωβρίου]] [[1974]]. Κατά μερικούς η αλλαγή ονομασίας οφείλεται στην ανάγκη ικανοποίησης των πολιτικών εκείνων δυνάμεων (Νέες Δυνάμεις) που αντιτάχθηκαν την Χούντα των Συνταγματαρχών και συμμάχησαν εκλογικά με την Ε. Κ., κατ’άλλους στην προσπάθεια αποσύνδεσης του κόμματος από το παρελθόν και ιδιαίτερα την περίοδο των αποστάσεων και μετά.
Στις εκλογές τις [[17 Νοεμβρίου|17ης Νοεμβρίου]] [[1974]] η Ε. Κ. – Ν. Δ. αναδεικνύεται αξιωματική αντιπολίτευση με ποσοστό 20,42% και 60 έδρες. Έπεται της [[Νέα Δημοκρατία|Νέας Δημοκρατίας]] (Ν. Δ.) του Κ. Καραμανλή (54,37% και 220 έδρες) και πορεύεταιπροηγείται του [[ΠΑΣΟΚ|Πανελληνίου Σοσιαλιστικού Κινήματος]] (ΠΑ.ΣΟ.Κ) του Α. Παπανδρέου (13,58% και 12 έδρες).
Η εκλογική αποτυχία κατά μερικούς οφείλεται αφενός στην συνεργασία της Ένωσης Κέντρου με την [[ΕΡΕ|Εθνική Ριζοσπαστική Ένωση]] (Ε.Ρ.Ε.) τουτον Κ. Καραμανλή στην ίδρυση κυβέρνησης « εθνικήςΕθνικής ενότητοςΕνότητος », όπου ο Γ. Μαύρος είχε πάρει μέρος ως Αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και Υπουργός Εξωτερικών. Και αφετέρου στην αδυναμία άσκησηςαντιμετώπισης ουσιαστικήςτου πολιτικήςφαινομένου καιΑνδρέας επικέντρωσης της στο ΠΑ.ΣΟ.ΚΠαπανδρέου.
Η ΈνωσηΈνωσις Κέντρου – Νέες Δυνάμεις (Ε. Κ. – Ν. Δ.) υπό την αρχηγεία του Γεωργίου Μαύρου μετονομάστηκε σε [[Ένωση Δημοκρατικού Κέντρου]] (Ε. ΔΗ. Κ.) τονστις 5 Φευρουάριο του 1976.
