Εθνική ταυτότητα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 5:
==Εθνικά κράτη και εθνική ταυτότητα==
 
Έχει προταθεί ότι η δημιουργία των [[έθνος|εθνικών κρατών]] κατά τη διάρκεια του [[19ος αιώνας|19ου αιώνα]] ήταν αποτέλεσμα της ανάγκης επαναπροσδιορισμού της ταυτότητας εθνών που κινδύνευαν να χαθούν, στα πλαίσια των μέχρι τότε πολυεθνικών αυτοκρατορικών συστημάτων, (βλ. αυτοκρατορία του Ναπολέοντα και [[Οθωμανική αυτοκρατορία]])<ref>Ράπτης Κ. 2000, 72.</ref>, καθώς και την ανάγκη για τη δημιουργία νέων [[γεωπολιτική|γεωπολιτικών]] ορίων, (ανεξάρτητων δηλαδή εθνικών κρατών), μέσα από τις αρχές της αυτοδιάθεσης και της εθνικής συνείδησης που διακήρυξε η [[Γαλλική επανάσταση]]<ref>Βλ. Davies Norman 1997, 812, επίσης Berstein S. - Milza. P. 1999, 30.</ref>[6]. Μία μορφή εθνικισμού που προέκυψε από τις παραπάνω αρχές ο κρατικός και πολιτισμικός εθνικισμός. Αυτός ο εθνικισμός εξέφραζε την ανάγκη για διατήρηση της εθνικής ιστορικής μνήμης, τη διάδοση και συντήρηση του [[πολιτισμός|πολιτισμού]] μιας εθνικής κοινότητας, με κοινή ταυτότητα, [[γλώσσα]] και [[κουλτούρα]]<ref>Berstein S. - Milza. P. 1999, 31.</ref>. Δηλαδή, τα πολιτισμικά χαρακτηριστικά προηγούνται της δημιουργίας του έθνους, ενώ τα κοινά αυτά χαρακτηριστικά καθορίζουν το «έθνος» ανεξάρτητα από τη θέληση μεμονωμένων ατόμων, στη βάση των κοινών γνωρισμάτων<ref>Ράπτης Κ. 2000, 73.</ref>.
 
Η διαδικασία διαμόρφωσης όμως αυτού του [[εθνικισμός|εθνικισμού]], σχετίζεται άμεσα και με τη διαδικασία του κοινωνικού εκσυγχρονισμού μέσα από την παρέλευση των παραδοσιακών μορφών κοινωνικής οργάνωσης. Το έθνος όφειλε πλέον να είναι ανεξάρτητο, ώστε να προστατεύει την ιστορική ιδιαιτερότητα του πολιτισμού του, και ο τρόπος για να επιτευχθεί αυτό ήταν η εθνικοποίηση του παρελθόντος, ώστε να τεθεί στην υπηρεσία της πολιτικής που υπαγορεύεται από τον διαχωρισμό των εθνικών πολιτισμών<ref>Κολιόπουλος, Ι. Σ. 2001, 15.</ref>.