Πολιτική των Μαλδίβων: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ →Άμυνα |
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 1:
Το πολίτευμα των [[Μαλδίβες|Μαλδίβων]] είναι [[Προεδρική Δημοκρατία]]. Η εκτελεστική εξουσία ασκείται από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ο οποίος είναι και αρχηγός της κυβέρνησης. Το Κοινοβούλιο αποτελείται από 50 μέλη, η θητεία των οποίων διαρκεί 5 χρόνια. Ως τον Ιούνιο του 2005 δεν επιτρεπόταν να υπάρχουν πολιτικά κόμματα. Η ιστορία της χώρας έχει ταυτιστεί με το μονοπώλιο στην εξουσία του [[Μαουμούν Αμπντούλ Γκαγιούμ]]. Το πρώτο Σύνταγμα άρχισε να ισχύει στις [[2 Δεκεμβρίου]] του [[1932]] και το δεύτερο ψηφίστηκε το [[2008]]. Η Δικαιοσύνη βασίζεται στην παραδοσιακή νομοθεσία του [[Ισλάμ]].
=== Πρόεδρος ===
Ο Πρόεδρος, ο οποίος διορίζει το υπουργικό συμβούλιο, εκλέγεται για πενταετή θητεία με μυστική ψηφοφορία από το Κοινοβούλιο και η εκλογή αυτή επιβεβαιώνεται με ψήφο από το λαό. Αυτό γινόταν ως το 2008, με [[δημοψήφισμα]]. Στο τελευταίο δημοψήφισμα, στις [[17 Οκτωβρίου]] του [[2003]]<ref>[http://www.angus-reid.com/tracker/view/31189/maldives_2008 Angus Reid Global Monitor : Election Tracker]</ref>, το 90,28 % των ψηφοφόρων ενέκριναν τoν Γκαγιούμ για μια ακόμα θητεία, με συμμετοχή 77 %.
''Για τους μονάρχες των Μαλδίβων, δες [[Κατάλογος Μοναρχών των Μαλδίβων]]''.
== Πρόεδροι των Μαλδίβων ==
Γραμμή 299 ⟶ 300 :
|}
== Ανθρώπινα δικαιώματα και ελευθεροτυπία ==
Οι Μαλδίβες έχουν πολύ κακές επιδόσεις σε δείκτες ελευθερίας. Στο δείκτη της "Ελευθερίας στον Κόσμο" ("Freedom in the World") που δημοσιεύεται από το ''Freedom House'', οι Μαλδίβες αναφέρονται ως "μη ελεύθερες", ενώ ο παγκόσμιος δείκτης για την ελευθεροτυπία "Worldwide Press Freedom Index", που ανακοινώνουν οι "Δημοσιογράφοι Χωρίς Σύνορα" (Reporters Without Borders), κατατάσσουν τις Μαλδίβες στις χώρες όπου είναι "πολύ σοβαρή η κατάσταση" (την ίδια αξιολόγηση έχουν και οι Λιβύη, Κίνα και Κούβα).
Στις 20 Σεπτεμβρίου του 2003 ξέσπασαν βίαια επεισόδια μετά το θάνατο στα κρατητήρια του Εβάν Νασίμ, ενός έγκλειστου, ο οποίος πέθανε από βασανιστήρια, πιθανότατα από τους δεσμοφύλακές του. Η προσπάθεια να συγκαλυφθεί ο θάνατος του νεαρού Νασίμ απέτυχε όταν η μητέρα του νεκρού αποκάλυψε ίχνη βασανιστηρίων στο σώμα του και γνωστοποίησε το γεγονός. Ακολούθησαν ταραχές στη φυλακή, με συνέπεια την επέμβαση της αστυνομίας, που σκότωσε τρία άτομα με πυροβολισμούς. Έπειτα από την κατακραυγή, οι κατώτεροι αστυνομικοί που κατηγορήθηκαν για το θάνατο του Νασίμ δικάστηκαν και καταδικάστηκαν το 2005 σε μια παρωδία δίκης, όπως πιστεύεται. Για λόγους "εθνικής ασφαλείας" το πόρισμα για το θάνατο του κρατουμένου λογοκρίθηκε από την κυβέρνηση,
Στις 13 Αυγούστου του 2004 ("Μαύρη Παρασκευή") έγιναν νέες ταραχές, με συμμετοχή περί των 5.000 διαδηλωτών. Έπειτα από το μαχαίρωμα δύο αξιωματικών της αστυνομίας, το οποίο θεωρήθηκε ότι ήταν προβοκάτσια, ο πρόεδρος Γκαγιούμ κήρυξε τη χώρα σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης και κατεστάλη η διαδήλωση της Αντιπολίτευσης. Ακολούθησε η σύλληψη τουλάχιστον 250 διαδηλωτών που ήταν υπέρ του εκσυγχρονισμού της χώρας. Στη διάρκεια εκείνης της περιόδου, απαγορεύτηκαν οι διαδηλώσεις και εμποδίστηκε η ελεύθερη πρόσβαση στο [[Διαδίκτυο]] και σε ορισμένες υπηρεσίες κινητής τηλεφωνίας, στις 13 και 14 Αυγούστου του 2004.
== Άμυνα ==
| |||