Επιχείρηση Ράινχαρντ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 9:
Ο σχεδιασμός της επιχείρησης έγινε στην [[Διάσκεψη της Βάνζεε]]. Ο Χάιντριχ, επιφορτισμένος με το σχέδιο της [[Τελική Λύση|Τελικής λύσης]] έδωσε τις κατευθυντήριες γραμμές για την δημιουργία [[γκέτο]] και [[Ναζιστικά στρατόπεδα εξόντωσης|στρατοπέδων εξόντωσης]]. Η δημιουργία αυτών των στρατοπέδων αποφασίστηκε να γίνει εκτός των εδαφικών ορίων της Γερμανίας, ώστε να είναι δυνατή η απόκρυψη των φρικαλεοτήτων που διαπράχθηκαν εκεί από τον εγχώριο πληθυσμό. Επίσης δεν θα χρειάζονταν μεγάλης έκτασης μεταφορές, καθώς η πλειονότητα των προς εξάλειψη Εβραίων βρίσκονταν στην [[Πολωνία]]. Επικεφαλής της επιχείρησης ορίστηκε ο Ταξίαρχος (Brigadeführer) των [[SS]] [[Οντίλο Γκλομπότσνικ]] (Odilo Globocnik), τότε επικεφαλής της Αστυνομίας του Γενικού Κυβερνείου (Generalgouvernement) της κατεχόμενης [[Πολωνία|Πολωνίας]], με έδρα το [[Λούμπλιν]].
Για το σκοπό αυτό ο Γκλομπότσνικ δημιούργησε δυο τμήματα στο επιτελείο του: Το ένα, με επικεφαλής τον Ταγματάρχη (Sturmbannführer των SS Χέρμαν Χέφλε (Hermann Hoefle), είχε την ευθύνη του συντονισμού των ανδρών και των μέσων που απαιτούνταν για τις μεταγωγές των θυμάτων. To δεύτερο τμήμα, με επικεφαλής τον Λοχαγό της Αστυνομίας Κρίστιαν Βιρτ (Christian Wirth) ήταν υπεύθυνο για την κατασκευή και συντήρηση των απαιτούμενων εγκαταστάσεων στα τρία κέντρα εξόντωσης (Τρέμπλινκα, Ζομπίμπορ και Μπέλζεκ).
Η διαδικασία εξόντωσης ήταν παρόμοια με αυτή που ακολουθούνταν ήδη στα Στρατόπεδα συγκέντρωσης της Γερμανίας και της Αυστρίας. Στα νεοδημιουργημένα στρατόπεδα, ωστόσο, του [[Μάζντανεκ]], του [[Ζομπίμπορ]], του [[Μπέλζεκ]] και της [[Στρατόπεδο εξόντωσης Τρεμπλίνκα|Τρεμπλίνκα]] αυτό που απλουστεύθηκε ήταν η διαδικασία: Τις περισσότερες φορές, μόλις έφθανε μεταφορικό μέσο φορτωμένο με Εβραίους (συνήθως τρένο), οι νεοαφιχθέντες οδηγούνταν αμέσως στους [[Θάλαμος Αερίων|θαλάμους αερίων]], όπου και θανατώνονταν. Προηγουμένως είχαν λεπτομερειακά καταγραφεί (αργότερα συμπληρωνόταν και ο τρόπος θανάτου), είχαν υποχρεωθεί να εκδυθούν τελείως και όλα τους τα κινητά υπάρχοντα κατάσχονταν (σύμφωνα με νόμο τα κατασχεθέντα αντικείμενα γίνονταν ιδιοκτησία της Τράπεζας της Γερμανίας). Υπολογίζεται ότι τα αντικείμενα αυτά, μαζί με τα τεχνητά δόντια από χρυσό, που αφαιρούνταν μετά τον θάνατό τους από συνεργεία άλλων κρατουμένων, απέφεραν στην Τράπεζα (δηλ. στην [[Ναζιστική Γερμανία]]) το ποσό των 180.000.000 μάρκων της εποχής (περίπου 550.000.000 σημερινά ευρώ). Ο συνολικός αριθμός των θυμάτων των Στρατοπέδων εξόντωσης που δημιουργήθηκαν στα πλαίσια της Επιχείρησης Ράινχαρντ υπολογίζεται σε δύο περίπου εκατομμύρια, ενώ αν υπολογιστούν και τα θύματα του [[Στρατόπεδο εξόντωσης Άουσβιτς|Άουσβιτς]] ο αριθμός υπερβαίνει τα τρία εκατομμύρια.
[[Image:Hoefletelegram.jpg|left|thumb|250px|Τηλεγράφημα του Χέφλε προς Άιχμαν, στο οποίο αναφέρει ότι ο αριθμός των μεταχθέντων στα κέντρα εξόντωσης μέχρι το τέλος του 1942 ανέρχεται σε 1.274.266 άτομα]]
==Το τέλος==
| |||