Υπαρξισμός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 14:
Σύμφωνα με τα λόγια του ίδιου του Σαρτρ: «ο άνθρωπος είναι καταδικασμένος να είναι ελεύθερος. Καταδικασμένος, γιατί δεν εδημιούργησε, δεν έπλασε μόνος του τον εαυτό του κι ωστόσο ταυτόχρονα ελεύθερος, γιατί από τη στιγμή που πετάχτηκε στον κόσμο, είναι υπεύθυνος για ό,τι κάνει»<ref>Sartre J.P., ''Ο υπαρξισμός είναι ένας ανθρωπισμός'', (μτφρ. Κ.Σταματίου), Αρσενίδης, Αθήνα χχ, 306.</ref>.
Η υπευθυνότητα, ωστόσο, του ανθρώπου δεν περιορίζεται στα στενά πλαίσια της ατομικής του υποκειμενικότητας. Καθώς ο άνθρωπος εκλέγει τον εαυτό του, μέσα από τις πράξεις του, εκλέγει ταυτόχρονα και μια εικόνα για τον άνθρωπο γενικά. Με αυτόν τον τρόπο η ευθύνη του επεκτείνεται και δεσμεύει ολόκληρη την ανθρωπότητα<ref>Βλ. Sartre J.P., ''Ο υπαρξισμός είναι ένας ανθρωπισμός'', 298-9. </ref>. Υπό αυτούς τους όρους, τόσο ο Σαρτρ όσο και ο [[Αλμπέρ Καμύ]] θα υπερβούν την αρχή της αυτοδέσμευσης του πρακτικού υποκειμένου ως μόνης δυνατής δέσμευσης<ref>Βλ. Βαλλιάνος Π., ό.π., 268.</ref>. Ο Καμύ επεχείρησε να εισάγει μια [[Εμμάνουελ Καντ|καντιανού]] τύπου «κατηγορική προσταγή», «η οποία ζητά το σεβασμό της ανθρώπινης αξιοπρέπειας ακόμα και μέσα σε ένα σύμπαν γυμνό από κάθε νόημα και χωρίς κανένα υπερβατικό λόγο να το κυβερνάει»<ref>Βλ. Βαλλιάνος Π., ''ό.π.'', 274.</ref>. Ο Σαρτρ με τη σειρά του δημιούργησε τον κανόνα «πράξε όπως θα ήθελες όλη η ανθρωπότητα να πράττει». Επιπλέον, στη δεύτερη περίοδο της σκέψης του, ο επεχείρησε να εντάξει την ελευθερία στο προλεταριακό κίνημα και στον αγώνα για την αταξική κοινωνία<ref>Βαλλιάνος Π., ''ό.π.'', 272.</ref>.
==Σημειώσεις παραπομές==
| |||