Λεονάρδος Γ΄ Τόκκος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

 

Διαδέχτηκε τον αποθανόντα πατέρα του [[Κάρολος Β’ Τόκκος|Κάρολο Β’ Τόκκο]] το 1448 και επειδή ήταν ανήλικος την διακυβέρνηση του κράτους ανέλαβε σαν επίτροπος η μητέρα του Ramondina Ventimiglia η οποία δεν μπόρεσε να εμποδίσει την κατάληψη της Άρτας στις 24 Μαρτίου 1449 από τους Τούρκους. Ο Λεονάρδος που βρέθηκε όμηρος στην Θεσσαλονίκη κατόρθωσε να δραπετεύσει και αφού έφθασε στην Λευκάδα ανέλαβε την διοίκηση του Κράτους του το 1451 σαν υποτελής στον Βασιλιά της Νεάπολης Αλφόνσου. Λόγω της συνεχιζόμενης προέλασης των Τούρκων ο Λεονάρδος θέλοντας να έχει με το μέρος του τους Ορθόδοξους υπηκόους του, επανίδρυσε τον καταργηθέντα από τον [[Ματθαίος Α΄ Ορσίνι|Ματθαίο ή Μάιο Ορσίνι]] επισκοπικό θρόνο Κεφαλληνίας Ζακύνθου και ανέδειξε επίσκοπο τον Γεράσιμο Λοβέρδο το 1454. Στην συνέχεια έθεσε τον εαυτό του και τους αδελφούς του στην προστασία της Βενετίας όπου ο [[Δόγης]] Πασχάλης Μαριπέτρος εξέδωσε διάταγμα το 1458 αποδεχόμενος την προστασία του Λεονάρδου και του κράτους του.