Ορθογραφία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η ορθογραφία είναι το εννοιολογικό ένδυμα μιας λέξης. Πιο απλά, ο σκοπός της ορθογραφίας είναι να υποδείχνει στον αναγνώστη και την πιστή προφορά και τη σωστή έννοια (ετυμολογία = τη ρίζα ή την πρωτότυπη λέξη μια παράγωγης, καθώς και το μέρος λόγου ή τον τύπο του σημαινόμενου κ.α.) των λέξεων που γράφουμε, ώστε να έχει βοήθεια και στην κατανόησή των γραπτών λέξεων και και στη διάκριση των ομοήχων. Παρέβαλε π.χ. ότι όταν βλέπει κάποιος μια λέξη να είναι γραμμένη στην κατάληξη με το γράμμα –η αντί ι αυτό σημαίνει ότι το σημαινόμενο είναι θηλυκό, αν είναι με –ι αυτό σημαίνει ότι το σημαινόμενο είναι ουδέτερο, αν είναι γραμμένοι με –οι αυτό σημαίνει ότι είναι πληθυντικού αριθμού κ.τ.λ.: φίλη, φυλή, φιλί, καλή, καλεί, διάλειμμα & διάλυμα..... Παρέβαλε επίσης ότι αντί να γράφουμε στα λεξικά π.χ.: "λιπόν" (αντί λοιπόν) = επίρρημα συμπερασματικό, λιπών = μετοχή, ."λιπόν" (αντί λιπών) = γεν. πληθ. του ουσιαστ. το λίπος, "λιπόν" (αντί λοιπών) = γενική πληθυντικού ουδετέρου, λοιπά,... γράφουμε απλώς: λοιπόν, λιπών, λοιπών….λοιπών, και ο άλλος καταλαβαίνει τάχιστα το τι απ' όλα εννοούμε. Ομοίως: δείγμα & δήγμα, θήρα & θύρα, πάλη(η) & πάλι , κλίμα & κλήμα, όμως & ώμος(ο), λιμός & λοιμός, τείχος (το), τείχη (τα) & τοίχος (ο), τοίχοι (οι) & τύχη (η) & τύχει (να),... <br />