Γκελζενκίρχεν: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
συνέχεια μετάφρασης |
→Ιστορία: συνέχεια μτφ |
||
Γραμμή 65:
Ο χωρισμός αυτός σε δυο διαφορετικές [[διοικητικές περιφέρειες της Γερμανίας|διοικητικές περιφέρειες]] διάρκεσε μέχρι το [[1928]].
Αφού το [[1840]] ανακαλύφθηκε ο [[άνθρακας]], τον οποίο οι κάτοικοι της [[κοιλάδα του Ρουρ|κοιλάδας του Ρουρ]] λέγανε «μαύρο χρυσό», και κατόπιν ξεκίνησε η βιομηχανοποίηση της περιοχής, εγκαταστάθηκαν το [[1847]] η κύρια σιδηροδρομική γραμμή της [[Köln-Mindener Eisenbahn-Gesellschaft]] και ο πρώτος σιδηροδρομικός σταθμός του Γκελζενκίρχεν. Το 1868 το Γκελζενκίρχεν απέκτησε δική του υπηρεσία (''Amt'') στην επαρχία Μπόχουμ. Σε αυτήν ανήκαν οι δήμοι Γκελζενκίρχεν, Μπράουμπαουερσαφτ (''Braubauerschaft'') που από το [[1900]] πήρε το όνομα Μπίσμαρκ, Σάλκε, Χέσλερ, Μπούλμκε και Χίλεν.
Το [[1875]], το Γκελζενκίρχεν ήταν πλέον σημαντικός χώρος της βαριάς βιομηχανίας, απέκτησε δικαιώματα πόλης.
=== Εποχή του εθνικοσοσιαλισμού ===
Η τοποθεσία της στην [[κοιλάδα του Ρουρ]] καθέστησε την πόλη κατά την εποχή της [[εθνικοσοσιαλισμός|εθνικοσοσιαλιστικής]] δικτατορίας σημαντικό κέντρο της πολεμικής βιομηχανίας. Η παραγωγή της βιομηχανίας του Γκελζενκίρχεν αυτό το διάστημα ήταν τόσο μεγάλη όσο ποτέ πριν και μέχρι σήμερα. Μετά από τα μεγάλα ποσοστά ανεργίας της δεκαετίας του 1920, αυτό είχε ως συνέπεια να αυξηθούν στα ορυχεία και στη βαριά βιομηχανία για λίγα χρόνια οι θέσεις εργασίας. Για τους ίδιους όμως λόγους η πόλη έγινε στόχος πολλών βομβαρδιστικών επιθέσεων κατά τον [[Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος|Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου]], οποίες κατέστρεψαν τα 3/4 της πόλης. Πολλά καταφύγια υπάρχουν μέχρι σήμερα και χαρακτηρίζουν την εικόνα της. Στα υπόγεια του ''Hans-Sachs-Haus'' και του δημαρχείου του Μπούερ σώζονται καταφύγια στην αυθεντική τους κατάσταση.
Όπως σε πολλές πόλεις της Γερμανίας κατά τη [[Kristallnacht|νύχτα των κρυστάλλων]] τον Νοέμβριο του [[1938]], έτσι κι εδώ κάηκαν οι [[συναγωγές]]. Καταστράφηκαν η συναγωγή της περιοχής Μπούερ και η συναγωγή του κέντρου της πόλης. Η ανοικοδόμηση της τελευταίας ξεκίνησε ακριβώς 66 χρόνια αργότερα και στις [[1 Φεβρουαρίου]] [[2007]] εγκαινιάστηκε. Το Ινστιτούτο Αστικής Ιστορίας (''Institut für Stadtgeschichte'') διατηρεί το κέντρο τεκμηρίωσης «Γκελζενκίρχεν στον εθνικοσοσιαλισμό» (''Gelsenkirchen im Nationalsozialismus'').
Στην περιοχή Γκελζενκίρχεν-Χορστ υπήρξε το [[1944]] το Γκέλζενμπεργκ (''Gelsenberg-Lager''), ένα εξωτερικό στρατόπεδο του [[στρατόπεδο συγκέντρωσης Μπούχενβαλντ|στρατοπέδου συγκέντρωσης Μπούχενβαλντ]]. Βρισκόταν στον χώρο της εταιρείας ''Gelsenberg Benzin AG'' και κρατούνταν εκεί περίπου 2000 Ούγγρες εβραίες καταναγκαστικές εργάτριες. 150 κρατούμενες έχασαν τη ζωή τους στις βομβιστικές επιθέσεις των [[Συμμαχικές δυνάμεις κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο|συμμαχικών δυνάμεων]] στις βιομηχανικές εγκαταστάσεις τον Σεπτέμβριο του [[1944]]. Δεν τους είχε επιτραπεί να μπουν στα καταφύγια.
Ο χειρούργος Δρ. Ρούντολφ Μπέρτραμ (''Dr. Rudolf Bertram'' του νοσοκομείου S''t.-Josefs-Hospital'', επίσης στην περιοχή Χορστ), κατάφερε να σώσει 17 εβραίες από την [[Γκεστάπο]] και το βέβαιο τέλος στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Μπούχενβαλντ. Σε αυτόν και τις βοηθούς του οφείλεται ότι τα κορίτσια και οι γυναίκες αυτές βίωσαν στο νοσοκομείο την απελευθέρωσή τους τον Απρίλιο του [[1945]]. Για αυτή την πράξη του αυτή, ο Δρ. Μπέρτραμ τιμήθηκε το [[1980]] μετά θάνατον από το [[Ισραήλ|ισραηλινό]] εθνικό ίδρυμα για τη μνήμη του [[Ολοκαύτωμα|Ολοκαυτώματος]] [[Γιάντ Βασέμ]] και ανακηρύχθηκε «Δίκαιος των Εθνών».
Ο [[Αδόλφος Χίτλερ]] είχε επισκεφτεί την πόλη το [[1938]] για να παραστεί στην τελετή κηδείας και ενταφιασμού του βιομηχάνου Έμιλ Κίρντορφ (''Emil Kirdorf''), στην περιοχή Γκελζενκίρχεν-Ίκεντορφ.
== Πηγές ==
| |||