Νατζβάιλερ-Στρούτχοφ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Το [[1944]], επίσης, δημιουργείται, μεταξύ άλλων, και το παράρτημα του Σόρτσινγεν (Schorzingen), στο οποίο απασχολούνται περισσότεροι από 1.000 κρατούμενοι, με στόχο να μεταφερθούν εκεί 4.000 επιπλέον. Απασχόλησή τους είναι η εξαγωγή αργού πετρελαίου από εμποτισμένα σχιστολιθικά κοιτάσματα, καθώς η γερμανίαΓερμανία έχει αρχίσει να χάνει τις πηγές των, απαραίτητων για τη συνέχεια του πολέμου, ορυκτών υγρών καυσίμων.

Υπολογίζεται ότι συνολικά ο αριθμός των κρατουμένων στα παραρτήματα του στρατοπέδου φθάνει (Οκτώβριος 1944) τους 19.000. Στο κύριο στρατόπεδο ο αριθμός αυτός κυμαίνεται μεταξύ 8.000 και 9.000. Οι περισσότεροι κρατούμενοι που μεταφέρθηκαν στο κύριο στρατόπεδο το 1944 ήσαν μέλη της γαλλικής αντίστασης, η πλειοψηφία των οποίων θανατώνονταν αμέσως. Για το σκοπό αυτό το στρατόπεδο είχε αποκτήσει, ήδη από τον Αύγουστο του 1943, θάλαμο αερίων. Διασώθηκε, μάλιστα, και σχετικό έγγραφο των [[SS]] - πράγμα σπάνιο, γιατί όλες αυτού του τύπου οι κατασκευές γίνονταν με προφορικές και όχι γραπτές εντολές, για να μην υπάρχουν ίχνη σε περίπτωση έρευνας. Το έγγραφο αυτό, υπό τη μορφή τιμολογίου κόστους 236,08 μάρκων, απεστάλη στο Πανεπιστήμιο του Στρασβούργου, το οποίο τελούσε υπό γερμανική διεύθυνση. Ο καθηγητής [[Ανατομία|Ανατομίας]] Άουγκουστ Χίρτ (August Hirt) επιθυμούσε την δημιουργία μιας συλλογής οστών για το εργαστήριο του Πανεπιστημίου. Για το σκοπό αυτό μεταφέρθηκαν 130 άτομα, στην πλειονότητά τους [[Εβραίοι]] από το [[Στρατόπεδο εξόντωσηςσυγκέντρωσης Άουσβιτς}|Άουσβιτς]], θανατώθηκαν και αποτεφρώθηκαν στο Νατζβάιλερ. Ο επίσης καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Ότο Μπίκενμπαχ (Otto Bickenbach) διεξήγαγε πειράματα στον θάλαμο αερίων του Νατζβάιλερ, για την κατασκευή αντιδότου σε δηλητηριάσεις από το αέριο [[φωσγένιο]]<ref>[http://www.holocaustresearchproject.org/othercamps/natzweiler.html Ερευνητικό πρόγραμμα για το Ολοκαύτωμα, ό.π.]</ref>. Εδώ, ως "πειραματόζωα" χρησιμοποιήθηκαν [[Ρομά]].