Μαγνητική τομογραφία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 113:
παρατηρώντας το εύρος και τη θέση μιας γραμμής σε συνάρτηση με το PH, τη
θερμοκρασία, τη συγκέντρωση διφόρων παραγόντων μετουσίωσης κλπ.
 
==Σκιαγραφικές ουσίες στο μαγνητικό συντονισμό==
Πρόκειται για ουσίες που χρησιμοποιούνται, όπως και στις άλλες απεικονιστικές
μεθόδους για ενίσχυση της αντίθεσης μεταξύ δυο ιστών. Οι ουσίες που
χρησιμοποιούνται στο μαγνητικό συντονισμό διαφέρουν τελείως από αυτές των
ακτινών Χ. Μια βασική διαφορά είναι ο μηχανισμός μέσω του οποίου επιτυγχάνεται η
ενίσχυση της αντίθεσης. Στις ακτίνες Χ χρησιμοποιούνται υλικά μεγάλου ατομικού
αριθμού που απορροφούν την ακτινοβολία. Στο μαγνητικό συντονισμό η ενίσχυση
της αντίθεσης βασίζεται στη μεταβολή των χρόνων Τ1, Τ2.
Οι χρησιμοποιούμενες ουσίες είναι κυρίως παραμαγνητικά ιόντα, παραμαγνητικά
σύμπλοκα και μοριακό οξυγόνο (βλέπε πίνακα Runge).Πρόκειται για μόρια ή ιόντα
που διαθέτουν ένα ασύζευτο (μονήρες) ηλεκτρόνιο. Το ηλεκτρόνιο αυτό έχει μεγάλη
μαγνητική ροπή. Όταν μια παραμαγνητική ουσία βρεθεί μέσα σε μαγνητικό πεδίο (Β0)
οι μαγνητικές ροπές προσανατολίζονται παράλληλα με τις δυναμικές γραμμές του
πεδίου. Το αποτέλεσμα είναι η μεταβολή της έντασης του τοπικού πεδίου με
αντίστοιχες μεταβολές στους χρόνους Τ1, Τ2 των γειτονικών ιστών (που
παρουσιάζουν διαγνωστικό ενδιαφέρον). Αυτό που ενδιαφέρει, ως προς την
ενίσχυση της αντίθεσης είναι η ελάττωση του χρόνου Τ1. Η ελάττωση αυτή έχει ως
αποτέλεσμα την ενίσχυση του σήματος που προέρχεται από τον εξεταζόμενο ιστό. Η
ελάττωση του χρόνου Τ1 είναι ανάλογη της συγκέντρωσης της παραμαγνητικής
ουσίας και του τετραγώνου της μαγνητικής ροπής.
Ένα συχνά ανεπιθύμητο αποτέλεσμα της παραμαγνητικής αλληλεπίδρασης είναι η
παράλληλη ελάττωση του χρόνου Τ2 που ελαττώνει την ένταση του σήματος. Το
πρόβλημα συνεπώς είναι η επιλογή των κατάλληλων συνθηκών (αλληλουχία
παλμών, συγκέντρωση ουσίας, μ κ.λπ.) ώστε να επιτυγχάνεται η μέγιστη ελάττωση
του Τ1 και η ελαχιστοποίηση της ελάττωσης του Τ2.
Η χορήγηση των σκιαγραφικών ουσιών μπορεί να γίνει με ενδοαγγειακή έγχυση,
από το στόμα ή και με εισπνοή.
Ως σκιαγραφικά ενδοαγγειακής έγχυσης έχουν προταθεί τα ιόντα Γαδολινίου
(Gd3+), Χρωμίου (Cr3+) και Μαγγανίου (Mn2+) συνδεδεμένα με χημικά σύμπλοκα
όπως EDTA και DTPA, καθώς επίσης και ελεύθερες σταθερές ρίζες μονοξειδίου
του Αζώτου (Nitroxide stable free radicals- NSFR) και κυρίως τα παράγωγα
πιπεριδίνη και πυρρολιδίνη.
Ως ουσίες χορηγούμενες από το στόμα έχουν προταθεί: διαλυτά μεταλλικά ιόντα
όπως (ferric ammonium citrate), διαλυτά μεταλλικά σύμβολα ιόντων όπως Cr-EDTA
και αδιάλυτες ουσίες όπως (gadolinium oxalate).
Tέλος για χορήγηση με εισπνοή έχει προταθεί το μοριακό οξυγόνο το οποίο
διαθέτει δυο ασύζευκτα ηλεκτρόνια (με παράλληλα σπίν) και συνεπώς είναι
παραμαγνητικό.
Εκτός από τις σκιαγραφικές ουσίες που επηρεάζουν τους χρονικούς Τ1, Τ2 έχουν
προταθεί και ουσίες που επηρεάζουν την πυκνότητα πρωτονίων χωρίς όμως
σημαντικές εφαρμογές μέχρι στιγμής.
 
 
==Βιολογικές επιπτώσεις==
Γραμμή 263 ⟶ 306 :
[[vi:Chụp cộng hưởng từ]]
[[zh:核磁共振成像]]
[[Εικόνα:[[Εικόνα:Παράδειγμα.jpg]][[Εικόνα:[[Εικόνα:Παράδειγμα.jpg]][[Εικόνα:[[Εικόνα:Παράδειγμα.jpg]]
== [Κείμενο επικεφαλίδας] ==
]]]]]]