Λίγο πριν ξεκινήσει η μάχη, ο Κάρολος διέθετε περίπου 14.000 άνδρες έναντι περίπου 45.000 του Πέτρου. Όμως ο Κάρολος αδυνατούσε να καθοδηγήσει το στρατό του, αφού από τις [[28 Ιουνίου]] είχε τραυματισθεί στο πόδι σε μια μικρή συμπλοκή κατά τη διάρκεια επιθεώρησης φυλακίων στις όχθες του Βόρσκλα. Αναγκάσθηκε λοιπόν να παραδώσει κρυφά τη διοίκηση στο [[Στρατάρχης|στρατάρχη]] [[Καρλ Γκούσταβ Ρένσκιελντ|Ρένσκιελντ]] και το στρατηγό Λεβενχάουπτ, κίνηση που έκανε τα πράγματα δυσκολότερα λόγω των διαφορετικών χαρακτήρων των δύο ηγητόρων.
ΜεΠαράλληλα μίαο παράλληληΠέτρος επιχείρησηείχε οιστείλει ρώσοιτον εξασφάλισαν[[Αλεξάντρ Ντανίλοβιτς Μένσικοφ|Αλεξάντρ Μένσικοφ]] να επιτεθεί στο Ζαπορόζνιε, έδρα των Κοζάκων, με [[Αντικειμενικό σκοπό]] την αποχώρηση τωντου κοζακικού κοζάκωνιππικού από το σουηδικό στρατό,στρατόπεδο. καταλαμβάνονταςΠράγματι τηνο πρωτεύουσάΜένσικοβ τουςκατέλαβε Ζαπορόζνιετη βάση με τηντη βοήθεια του Γκάλαγκαν, ενός πρώην κοζάκου αξιωματικού. Έτσι οι περισσότεροι κοζάκοι εγκατέλειψαν τουςτην σουηδούςπολιορκία και έσπευσαν να σώσουν τηντο πατρίδα τουςΖαπορόζνιε (μετά από αυτό μετακίνησαν τις βάσεις τους πέραν του [[Δνείπερος|Δνείπερου]] για τα επόμενα δεκαεννέα χρόνια)., Κάποιοιενώ τάχθηκανκάποιοι άλλοι έμειναν στην Πολτάβα αλλά πέρασαν στο πλευρό των ρώσων! Μόνο μια μειοψηφία τους παρέμεινε πιστή τους σουηδούς όταν ήλθε η ώρα της σύγκρουσης.
