Σλος Χάρτχαϊμ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 6:
==Στέγαση του Τ-4==
Όταν τέθηκε σε εφαρμογή το
Η πρώτη εφαρμογή του σχεδίου στο Χάρτχαϊμ πραγματοποιήθηκε τον Μάιο του 1940: Θανατώθηκαν με αέριο 633 άτομα, τα οποία είχαν μεταφερθεί εκεί με τα γκρίζα λεωφορεία της "Gekrat"<ref>'''Gekrat''' (Gemeinnützige Krankentransport GmbH, Φιλανθρωπικό Ίδρυμα Μεταφοράς Ασθενών), ελεγχόταν τότε απευθείας από την Καγκελαρία του Ράιχ</ref>, τα οποία οδηγούσαν τέσσερεις οδηγοί από το προσωπικό του Προγράμματος. Όταν η διαδικασία θανάτωσης ολοκληρώθηκε και πριν αποτεφρωθούν τα πτώματα, αφαιρέθηκαν από αυτά όλα τα χρυσά δόντια που τυχόν είχαν. Την επίβλεψη του θαλάμου αερίου και, πολλές φορές, τον χειρισμό του, επέβλεπε ο Γιόζεφ Βαλάστα (Josef Vallasta). Το Ίδρυμα διευθυνόταν, ως προς τον ιατρικό του προσανατολισμό, από τον ψυχίατρο του Λιντς Δρα Ρούντολφ Λονάουερ (Rudolf Lonauer), με βοηθό τον Δρα Γκέοργκ Ρένο ( Georg Renno) από το [[Στρασβούργο]]. Αυτοί οι δύο ήσαν οι υπεύθυνοι για την εξόντωση των ασθενών. Διοικητικά το Ίδρυμα διευθυνόταν από τον Λοχαγό (της Αστυνομίας αρχικά, των [[SS]] αργότερα [[Κρίστιαν Βιρτ]] (Christian Wirth)), ο οποίος είχε την ευθύνη ολόκληρου του προσωπικού και της ασφάλειας του Ιδρύματος και επέβλεπε την εφαρμογή του Προγράμματος. Βοηθοί του ήταν οι [[Φραντς Στανγκλ]] και Φραντς Ραϊχλάιτνερ (Franz Reichleitner), επιθεωρητές της Αστυνομίας (Kripo).
|