Σπάρτακος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από το σύνολο σχεδόν των αρχαίων πηγών, ο Σπάρτακος παρουσιάζεται ως ληστής και εγκληματίας, χειρότερος ακόμη και από τον [[Αννίβας|Αννίβα]].<ref>Ο ιστορικός Ευτρόπιος (4ος αι. μ.Χ.) συνέκρινε την εξέγερση του Σπάρτακου με τις εκστρατείες του Αννίβα στην Ιταλία. Βλ. Ρίγκομπερτ Γκίντερ, σελ 18</ref> Εξαίρεση αποτελούν οι Βάρρος (Marcus Terentius Varro) και [[Πλούταρχος]]. Ο πρώτος αναφέρει ότι ο Σπάρτακος καταδικάστηκε άδικα να μονομαχεί, ενώ ο δεύτερος σκιαγραφεί μια ιδιαίτερα ευγενική προσωπικότητα για τον Θράκα μονομάχο. Τον χαρακτηρίζει «ελληνικότερο», ανδρείο, πράο, συνετό με υψηλό φρόνημα<ref>[..] ἀνὴρ Θρᾷξ τοῦ Μαιδικοῦ γένους, οὐ μόνον φρόνημα μέγα καὶ ῥώμην ἔχων, ἀλλὰ καὶ συνέσει καὶ πρᾳότητι τῆς τύχης ἀμείνων καὶ τοῦ γένους ἑλληνικώτερος. ''Πλουτάρχου'' Κράσσος 8,3</ref> και περιγράφει πολλά περιστατικά που δικαιολογούν τον ισχυρισμό αυτό. Βέβαια, η αντιμετώπιση αυτή αποτελούσε στερεότυπο για τον ελληνορωμαϊκό κόσμο, αφού κάθε μη [[Ρωμαίος]] ή μη [[Έλληνας]] που επιτύγχανε κάτι σπουδαίο, παρουσιαζόταν ως εξυπνότερος από τους υπόλοιπους [[βάρβαροι|βαρβάρους]].<ref>[http://www.livius.org/so-st/spartacus/spartacus.html livius.org]</ref> Αν ληφθεί υπόψιν και η αντιπάθεια του Πλουτάρχου προς τον Κράσσο, οι εκτιμήσεις αυτές τίθενται υπό αμφισβήτηση.<ref>''Οι Μεγάλοι Επαναστάτες'', σελ. 10</ref> Στον Αππιανό ο Σπάρτακος έχει την εικόνα του σκληρού και βάναυσου. Εδώ οι αναφορές σε εκτελέσεις αιχμαλώτων είναι πολλές, όπως για παράδειγμα μετά την νίκη του Σπάρτακου επί των υπάτων Γέλλιου Ποπλικόλα και Λέντουλου Κλαυδιανού οπότε [[ανθρωποθυσία|θυσιάστηκαν]] 300 Ρωμαίοι αιχμάλωτοι προς τιμήν του νεκρού Κρίξου. Επίσης πριν την τελική μάχη εναντίον του Κράσσου, ο Σπάρτακος σταύρωσε έναν αιχμάλωτο ώστε να δουν οι σύντροφοί του τη μοίρα που τους περίμενε σε περίπτωση ήττας.<ref>''Αππιανός'', Εμφυλίων Α΄ 119</ref> Γενικά για την ρωμαϊκή άρχουσα τάξη η μορφή του Σπάρτακου συνδέθηκε και παρομοιάστηκε με τις χειρότερες συμφορές σε τέτοιο βαθμό μάλιστα, ώστε το όνομα του Θράκα επαναστάτη να μετατραπεί σε ύβρη. «Σπάρτακο» αποκάλεσε ο [[Μάρκος Αντώνιος]] τον νεαρό [[Οκταβιανός|Οκταβιανό]] για να στρέψει εναντίον του του μεγαλοϊδιοκτήτες δούλων, ενώ με τον ίδιο χαρακτηρισμό ο Κικέρων καταφερόταν εναντίον των πολιτικών του αντιπάλων.<ref>Ρίγκομπερτ Γκίντερ, σελ. 43, όπου αναφέρονται ακόμη μερικά χαρακτηριστικά παραδείγματα.</ref>