Πολιτική του Ηνωμένου Βασιλείου: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Το [[πολίτευμα]] του [[Ηνωμένο Βασίλειο|Ηνωμένου Βασιλείου]] βασίζεται σε δύο πυλώνες: την δικομματική διάταξη του κομματικού φάσματος και το [[Πλειοψηφικό σύστημα|πλειοψηφικό εκλογικό σύστημα]]. Τα κυρίαρχα κόμματα– ανεξάρτητα αν είναι οι Φιλελεύθεροι και Συντηρητικοί ή Συντηρητικοί και οι Εργατικοί- με την δύναμη τους στο Κοινοβούλιο διατηρούν το πλειοψηφικό σύστημα και αυτό τους αποφέρει σημαντική υπεραντιπροσώπευση στοστη HouseΒουλή ofτων CommonsΚοινοτήτων.

Η πρώτη περίοδος χαρακτηρίζεται από τον David Denver ως απόλυτος δικομματισμός. Τα δύο κόμματα έχουν υψηλή απήχηση και μονοπωλούν την εξουσία. Την δεύτερη περίοδο παρατηρείται μια πτώση στην δυναμική των δυο μεγάλων κομμάτων και αύξηση της υποστήριξης των LiberalsΦιλελευθέρων. Τα στοιχεία αυτά οδηγούν πολλούς στο συμπέρασμα πως ο παραδοσιακός βρετανικός δικομματισμός έφτανε στο τέλος του. Το βασικότερο χαρακτηριστικό της τρίτης περιόδου είναι η απόλυτη δεκαετής κυριαρχία των [[Tory]], οι οποίοι κερδίζουν την μια εκλογή μετά την άλλη πρώτα με [[Margaret Thatche]]r και με τον διάδοχο της [[J. Major]]. Οι εργατικοί καταφέρνουν να χάσουν ακόμα και τις εκλογές του 1992 διαψεύδοντας αρνητικά όλες τις δημοσκοπήσεις.

Η περίοδος 1997-2005 διακρίνεται από την επιστροφή του LabourΕργατικού Κόμματος στην εξουσία από το 1974 με ηγέτη τον T. Blair. Οι διαδοχικές νίκες το 1997, 2001, 2005 θέτουν τις βάσεις για μια «εργατική» κυριαρχία ανάλογη με εκείνη της Thatcher.