Μάρκος ο Ευγενικός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο '''Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός''' ([[1393]]-[[1445]]), υπήρξε [[Μητροπολίτης]] [[Έφεσος|Εφέσου]] και μια από τις σημαντικότερες [[εκκλησία|εκκλησιαστικές]] και [[θεολογία|θεολογικές]] προσωπικότητες της εποχής του. Υπήρξε ο σημαντικότατοςσημαντικότερος παράγοντας της αποτυχίας της ένωσης της Δυτικής και της Ανατολικής Εκκλησίας στη [[σύνοδος Φεράρας-Φλωρεντίας|σύνοδο της Φεράρας]], όπου ήταν ο μόνος που αρνήθηκε να υπογράψει. Υπήρξε μορφή ασκητική, που μορφώθηκε δίπλα σε σπουδαίους φιλοσόφους και θεολόγους της εποχής του, όπως τον [[Γεώργιος Γεμιστός Πλήθων|Γεώργιο Γεμιστό - Πλήθωνα]] και τον Ιωάννη Χορτασμένο και ήτανΉταν πρωτοστάτης του κινήματος των ανθενωτικών. Για το λόγο αυτό εκδιώχτηκε από την αυτοκρατορική αυλή, που επεδίωκε μια συμβιβαστική λύση του ζητήματος για την αντιμετώπιση του οθωμανικού προβλήματος., αλλά και Εκοιμήθηανακυρύχθηκε σε ηλικίαΆγιο 52μετά ετώντο θάνατό του από τον Πατριάρχη [[Γεννάδιος Σχολάριος|Γεννάδιο]], τοο 1445οποίος υπήρξε μαθητής του.

Γεννήθηκε στην [[Κωνσταντινούπολη]] περί το 1393 και έλαβε σπουδαία θεολογική και [[φιλοσοφία|φιλοσοφική]] παιδεία κοντά σε περίφημους σοφούς της εποχής (Γεώργιο Πλήθωνα, Ιωάννη Χορτασμένο, Μανουήλ Χρυσοκόκκο), χάρη στις δυνατότητες που του παρείχε η σχετικά ευκατάστατη οικογένεια του, καθότι ο πατέρας του Γεώργιος κατείχε το υψηλό αξίωμα του «Μεγάλου χαρτοφύλακα του θρόνου». Η προσωνυμία του, Ευγενικός, κληρονομήθηκε από τον πατέρα του, όπως και η κατεύθυνση προς την εκκλησιαστική ζωή. Το 1418 ασπάστηκε τον μοναχικό βίο και μόνασε στη μονή του Αγίου Γεωργίου Μαγγάνων, όπου αφιερώθηκε στη μελέτη και τη συγγραφή. Το 1437 εκλέχθηκε [[Επίσκοπος]] Εφέσου, μετά την εκδήλωση σχετικού ενδιαφέροντος και από τον αυτοκράτορα [[Ιωάννης Η'|Ιωάννη Παλαιολόγο]], με κύριο στόχο να λάβει μέρος στη σύνοδο Φεράρας-Φλωρεντίας.

Οι θεολογικές ικανότητές του ξεχώριζαν, με αποτέλεσμα να θεωρείται απαραίτητο μέλος για την αποστολή του [[Οικουμενικό Πατριαρχείο|Οικουμενικού Πατριαρχείου]] στην ενωτική σύνοδο Φεράρας-Φλωρεντίας (1438-1439). Ορίστηκε μάλιστα εκπρόσωπος του [[Πατριαρχείο Αντιοχείας|Πατριαρχείου Αντιοχείας]] και [[Πατριαρχείο Ιεροσολύμων|Ιεροσολύμων]]. Στις συζητήσεις που επηκολούθησαν με τους Λατίνους εκπροσώπους στη σύνοδο, αποδείχθηκε κράτιστος θεολόγος και διαλεκτικότατος ομιλητής. Κύριο στοιχείο της παρουσίας του στη σύνοδο ήταν, σύμφωνα με τα αξιόπιστα σωζόμενα πρακτικά της συνόδου, η μετριοπάθεια των λόγων και η πλούσια πατερική θεμελίωση των επιχειρημάτων.

Το αξιόλογο συγγραφικό έργο του Μάρκου του Ευγενικού συνδέεται οργανικά με τους εκκλησιαστικούς αγώνες του και θα μπορούσε να διακριθεί σε θεολογικό και λειτουργικό. Στα θεολογικά έργα κυριαρχεί η αντιρρητική προσπάθεια στις λατινικές καινοτομίες των Λατίνων(''Filioque'', σπουδαιότερακαθαρτήριο απόκτλ). ταΤα οποίασημαντικότερα έργα του είναι:

* ''Κεφάλαια συλλογιστικά κατά της αφέσεως των Ακινδυνιστών περί διακρίσεως θείας ουσίας και ενεργείας''

*'' Αντίρρησις των λατινικών κεφαλαίων, όπερ αυτού προέτεινον περί του περκατορίου πυρός''

* ''Απολογία προς Λατίνους δευτέρα''

* ''Αποκρίσεις προς τας επενεχθείσας αυτώ απορίας και ερωτήσεις επί ταις ρηθείσαις ομιλίαις παρά των καρδιναλίων και των άλλων λατινικών διδασκάλων''

* ''Συλλογιστικά κεφάλαια προς Λατίνους''

* ''Συλλογαί... περί του αγίου Πνεύματος''

* '' Διάλογος, ου η επιγραφή Λατίνος ή περί της εν τω Συμβόλω προσθήκης''

* ''Συλλογισμοί δέκα, δεικνύοντες ότι ουκ εστί πυρ καθαρτήριον''

* ''Ομολογία της ορθής θέσεως, εκτεθείσα εν Φλωρεντία κατά την προς Λατίνους γενομένην σύνοδον κ.λπ.''{{Fact}}