Αρχαία ελληνική λογοτεχνία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Elena153 (συζήτηση | συνεισφορές)
→‎Ελληνιστική εποχή: νέα ενότητα:ποίηση
Elena153 (συζήτηση | συνεισφορές)
→‎Νέα κωμωδία: νέα ενότητα: ιστοριογραφία
Γραμμή 165:
 
Κατά την ελληνιστική εποχή γνωρίζει μεγάλη άνθηση και το '''επίγραμμα''', που αυτονομείται από την παραδοσιακή λειτουργία του ως αφιερώματος και επιγραφής σε επιτύμβια στήλη.<ref>Lesky, σελ. 1005-1006.</ref> Τα επιγράμματα έχουν ποικίλα θέματα: ερωτικά, συμποτικά, περιγραφές της φύσης, κριτική έργων τέχνης κ.α. Ένα άλλο είδος που καλλιεργήθηκε ήταν ο '''μίμος''', ποίημα που απεικονίζει ρεαλιστικά σκηνές της καθημερινής ζωής. Υπήρχαν πολλές μορφές μίμων: απαγγελλόμενοι ή τραγουδιστοί, πεζοί και ποιητικοί, απαγγελλόμενοι ή εκτελούμενοι σκηνικά. Σημαντικός εκπρόσωπος του είδους ήταν ο [[Ηρώνδας]], του οποίου έχουν σωθεί 8 ''μιμίαμβοι'', με πρωταγωνιστές μορφές όπως η μεσίτρια που προσπαθεί να ωθήσει μία παντρεμένη σε εξωσυγυζική σχέση, ο προαγωγός που κατηγορεί έναν πελάτη, η μητέρα που ζητάει από τον δάσκαλο να τιμωρήσει τον άτακτο γιο της κ.α. Οι μιμίαμβοι του Ηρώνδα δεν προορίζονταν για σκηνική αναπαράσταση.<ref>Lesky, σελ. 1018.</ref>
===Ιστοριογραφία===
Στην ιστοριογραφία της ελληνιστικής εποχής συνεχίζονται οι δύο αντίθετες τάσεις που εμφανίστηκαν τον 4ο αι. π.Χ.: από τη μία πλευρά οι ιστοριογράφοι που ενδιαφέρονταν πρωτίστως για την ιστορική αλήθεια και την ωφέλεια του αναγνώστη και από την άλλοι οι συγγραφείς που απέβλεπαν κυρίως στην τέρψη και τον εντυπωσιασμό των αναγνωστών.<ref>Κακριδής, σελ. 209-210.</ref> Στην πρώτη ομάδα ξεχωρίζει η μορφή του [[Πολύβιος|Πολύβιου]] από τη [[Μεγαλόπολη]] της [[Αρκαδία|Αρκαδίας]], που έγραψε ιστορία της [[ρωμαϊκή αυτοκρατορία|ρωμαϊκής αυτοκρατορίας]]. Πολλοί ιστορικοί συνέγραψαν ιστορίες της εκστρατείας του [[Μέγας Αλέξανδρος|Μεγάλου Αλεξάνδρου]], αλλά σώθηκαν ελάχιστα αποσπάσματα από αυτές. Μεγαλύτερα τμήματα έχουν σωθεί από την ιστορία που έγραψε ο [[Πτολεμαίος ο Σωτήρ|Πτολεμαίος Α΄]], την οποία χρησιμοποίησε ως πηγή ο [[Αρριανός]].<ref>Κακριδής, σελ. 206.</ref> Άλλοι ιστορικοί συνέθεσαν συμπιλήματα παλαιοτέρων ιστοριογραφικών έργων. Ο πιο γνωστός από αυτούς είναι ο [[Διόδωρος ο Σικελιώτης]], που συνέγραψε παγκόσμια ιστορία, από την μυθολογική εποχή έως την κατάκτηση της Βρετανίας από τον [[Ιούλιος Καίσαρας|Καίσαρα]]. Την ίδια εποχή γνώρισε άνθηση η συγγραφή τοπικών ιστοριών, όπως του Νεάνθη από την [[Κύζικος|Κύζικο]], του Μέμνονος από την [[Ηράκλεια]] του [[Πόντος|Πόντου]], του Φιλόχορου από την Αττική κ.α. Ακόμη, γράφτηκαν έργα με γεωγραφικές, ιστορικές και εθνολογικές πληροφορίες για τους λαούς της ανατολής, όπως ο ''Περίπλους'' του [[Νέαρχος|Νεάρχου]], ναύαρχου του Μ. Αλεξάνδρου, που δεν σώζεται σήμερα αλλά ήταν γνωστός στον Αρριανό και τον [[Στράβων|Στράβωνα]].<ref>Κακριδής, σελ. 211.</ref>
===Νέα κωμωδία===
<li><b>Ο Μένανδρος</b> (342/1- 291/90 π.Χ.). Γιος του κωμωδοποιού