Νικόλαος Πολίτης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Μεγάλωσε στην Καλαμάτα, όπου και τελείωσε το σχολείο. Από τα μαθητικά του χρόνια είχε αναπτύξει ενδιαφέρον για την παραδοσιακή ζωή και, μαθητής γυμνασίου ακόμα, άρχισε να δημοσιεύει λαογραφικές μελέτες σε περιοδικά, όπως η [[Ευτέρπη (περιοδικό)|''Ευτέρπη'']] και η [[Πανδώρα (περιοδικό)|''Πανδώρα'']]. Σπούδασε στο [[Πανεπιστήμιο Αθηνών]] [[φιλολογία]] ([[1868]]-[[1972]]) και [[νομικά]] ([[1874]]-[[1875]]) και το [[1870]] έγινε μέλος του [[Φιλολογικός Σύλλογος «Παρνασσός»|Φιλολογικού Συλλόγου «Παρνασσός»]] εξέδωσε από κοινού με τον [[Σπυρίδων Λάμπρος|Σπυρίδωνα Λάμπρο]] τα ''Νεοελληνικά Ανάλεκτα Παρνασσού''. Το [[1871]] βραβεύτηκε για τη μελέτη του ''Νεοελληνική Μυθολογία''. Στο διάστημα [[1876]]-[[1880]] παρακολούθησε σπουδές στο [[Μόναχο]], όπου συνδέθηκε φιλικά με τον βυζαντινολόγο [[Καρλ Κρουμπάχερ]].

Ο Πολίτης συστηματοποίησε το έργο της λαογραφίας, ώστε να καλύπτει όλο το φάσμα των εκδηλώσεων του παραδοσιακού βίου: μνημεία λόγου (τραγούδια, παροιμίες, ευχές, διηγήσεις κ.α.), κοινωνική οργάνωση, καθημερινή ζωή (ενδυμασία, τροφή, κατοικία), επαγγελματικό βίο (γεωργικό, ποιμενικό, ναυτικό), θρησκευτική ζωή, δίκαιο, λαϊκή φιλοσοφία και ιατρική, μαγεία και δεισιδαιμονικές συνήθειες, λαϊκή τέχνη, χορός και μουσική. Η ενθάρρυνση της μελέτης της παραδοσιακής ζωής αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για τη θεματική και την τεχνοτροπία τών ποιητών της [[Γενιάνέα Αθηναϊκή Σχολή|Γενιάς του 1880]] και τών εκπροσώπων της [[ηθογραφία|ηθογραφικής]] πεζογραφίας.