Μαινάδες: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Στην [[ελληνική μυθολογία]] οι '''Μαινάδες''' ήταν [[νύμφη|νύμφες]] που παρουσιάζονται ως συντρόφισσες και συνοδοί του θεού [[Διόνυσος|Διονύσου]]<ref>Στους σχετικούς μύθους ο Διόνυσος περιστοιχίζεται από μια θορυβώδη ακολουθία, στην οποία οι Μαινάδες αντιπροσωπεύουν το θηλυκό στοιχείο, και οι [[Σάτυρος|Σάτυροι]], οι [[ΣιληνοίΣειληνοί]] και ο [[Παν]] το αρσενικό ([[:en:Richepin|Ρισπέν]] 1964, σ254)</ref>. Η λέξη '''''μαινάς''''' (στον ενικό) εμφανίζεται στον [[Όμηρος|Όμηρο]], όπου συσχετίζεται με τη μανία. Και πράγματι, το κυριότερο χαρακτηριστικό των Μαινάδων ήταν η [[έκσταση|εκστατική]] μανία, δηλαδή η πέρα από τη λογική υπερκινητική και βίαιη συμπεριφορά. Αναφέρονται κυρίως ως τροφοί του Διονύσου και ταυτίζονται με τις [[Βάκχες]]. Την καλύτερη περιγραφή τους τη συναντάμε στην τραγωδία «Βάκχες» του [[Ευριπίδης|Ευριπίδη]]. Στη [[Μακεδονία]], σύμφωνα με τον «Βίο του Αλεξάνδρου» από τον [[Πλούταρχος|Πλούταρχο]], οι Μαινάδες αποκαλούνταν Μιμαλλώνες και Κλωδώνες. Στην υπόλοιπη Ελλάδα αναφέρονταν και με τα επίθετα '''Βασσαρίδες, Ποτνιάδες''' κ.ά., ενώ συγχέονται και με τις [[Θυιάδες]].

Οι Μαινάδες διακρίνονται στην τέχνη από τις άλλες γυναικείες μορφές. Στις αρχαίες ελληνικές αγγειογραφίες απεικονίζονται πολλές φορές να χορεύουν με [[ΣιληνοίΣειληνοί|ΣιληνούςΣειληνούς]] και [[Σάτυρος|Σατύρους]], ή την ώρα που προσφέρουν [[θυσία]] στον Διόνυσο, ή κατά τη σκηνή της τιμωρίας του [[Πενθέας|Πενθέα]] και του [[Ορφέας|Ορφέα]]. Στην κλασική και μεταγενέστερη τέχνη, οι Μαινάδες απεικονίζονται επίσης μαζί με τη θεά [[Αφροδίτη (μυθολογία)|Αφροδίτη]] και τον κύκλο της, ή μαζί με την [[Ειρήνη (μυθολογία)|Ειρήνη]] και τις [[Μούσες]]. Από τις γλυπτές αναπαραστάσεις των Μαινάδων ξεχωρίζουν δύο αγάλματα Μαινάδων που χορεύουν. Το ένα από αυτά, που φυλάσσεται στη [[Δρέσδη]], σχετίζεται με τον γλύπτη [[Σκόπας|Σκόπα]], ενώ το άλλο ανάγεται στην [[Ελληνιστική περίοδος|Ελληνιστική Εποχή]].