Αρχαία ελληνική λογοτεχνία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
→Νέα κωμωδία: επιμ. |
→Νέα κωμωδία: νέα ενότητα:φιλοσοφία |
||
Γραμμή 170:
::''Κύριο άρθρο: [[νέα κωμωδία]]''
Στην Αττική, αλλά και σε άλλες περιοχές, το δράμα γνωρίζει μια τελευταία ανάκαμψη με τη [[νέα κωμωδία]]. Οι εξελίξεις που είχαν αρχίσει τον 4ο αι. με τη [[μέση κωμωδία]] συνεχίζονται και η νέα δραματική μορφή που διαμορφώνεται διαδραματίζεται σε αστικό περιβάλλον, δεν έχει επικαιρικό χαρακτήρα και στηρίζεται σε περίπλοκες υποθέσεις και στα τυπικά πρόσωπα που είχαν εμφανιστεί στη μέση κωμωδία. Ο σημαντικότερος εκπρόσωπος είναι ο [[Μένανδρος]]. Άλλοι σημαντικοί ποιητές είναι ο '''Φιλήμων''', ο '''Δίφιλος''', ο '''Ποσείδιππος''', ο '''Φιλιππίδης'''. Αρκετές κωμωδίες επηρέασαν τους ρωμαίους κωμικούς ποιητές (κυρίως τον [[Πλαύτος|Πλαύτο]] και τον [[Τερέντιος|Τερέντιο]]).
===Φιλοσοφία===
Η Αθήνα παραμένει το κέντρο της φιλοσοφικής παραγωγής. Κατά την ελληνιστική περίοδο οι φιλόσοφοι εγκαταλείπουν την ενασχόληση με θέματα του φυσικού κόσμου και στρέφουν την προσοχή τους κυρίως στο άτομο, χωρίς ενδιαφέρον για τα πολιτικά προβλήματα: «Σε έναν ταρασσόμενο κόσμο από τις πολιτικές ανακατατάξεις και υποκείμενο σε απότομες αλλαγές της τύχης θέλουν κατ' αρχήν να διδάξουν τους ανθρώπους πώς να ανθίστανται στις πιέσεις των εξωτερικών συνθηκών και να υπερνικούν τα πάθη τους. Η επιζήτηση της "αταραξίας" (ανυπαρξία ανησυχιών) και της "απάθειας" (απουσία πάθους) αποτελεί κοινό τόπο σε όλες τις φιλοσοφικές σχολές».<ref>Saïd - Trédé - le Boulluec, σελ. 113.</ref>
Παράλληλα με την Ακαδημία και το Λύκειο, που συνεχίζουν να λειτουργούν, αναπτύσσονται νέα φιλοσοφικά συστήματα. Οι '''[[κυνικοί φιλόσοφοι|κυνικοί]]''' αμφισβητούν κάθε παραδεδομένη αξία και προτείνουν την επιστροφή στη φύση. Από τους κύκλους των κυνικών προέρχονται και δύο λογοτεχνικά είδη με μεγάλη εξάπλωση, ο «διατριβή», δηλαδή μια φανταστική συνομιλία με στόχο την ηθική διδασκαλία, και η σάτιρα, που αναμειγνύει το κωμικό με το σοβαρό για να γελοιοποιήσει σοβαρά θέματα.<ref>Saïd - Trédé - le Boulluec, σελ. 117-119.</ref> Ο [[Επίκουρος]] ίδρυσε φιλοσοφική σχολή, τον '''Κήπο''', που άσκησε μεγάλη επίδραση τους επόμενους αιώνες. Η ανθρώπινη ευτυχία, σύμφωνα με τις αρχές του [[επικουρισμός|επικουρισμού]], ταυτίζεται με την ηδονή, που εννοείται ως απουσία οδύνης και αταραξία και επιτυγχάνεται με μια απλή ζωή, την ικανοποίηση των βασικών αναγκών και την τήρηση αρχών όπως το μέτρο και η δικαιοσύνη.<ref>Saïd - Trédé - le Boulluec, σελ. 123.</ref> Ο [[Ζήνων]] ήταν ιδρυτής μιας άλλης σχολής, της '''Στοάς''', από την οποία ονομάστηκαν και οι εκπρόσωποι του φιλοσοφικού κινήματος: '''στωικοί'''. Για τους [[στωικισμός|στωικούς]], ο δρόμος προς την ηρεμία και την αταραξία δεν είναι οι ηδονές, αλλά η αρετή, και η φιλοσοφία το μέσο που μπορεί να υποδείξει την ενάρετη ζωή.<ref>Θ.Ν. Πελεγρίνης, ''Οι πέντε εποχές της φιλοσοφίας'', εκδ. Ελληνικά Γράμματα, Αθήνα 1995, σελ. 111.</ref> Οι [[σκεπτικοί φιλόσοφοι|σκεπτικοί]], εκπρόσωποι του σκεπτικισμού που αναπτύχθηκε από τον [[Πύρρων|Πύρρωνα]], πιστεύουν ότι δεν υπάρχει κριτήριο που μπορεί να καθορίσει τι είναι αλήθεια ή ψέμα και αν γνωρίζουμε με βεβαιότητα κάτι ή όχι, γι’ αυτό για να εξασφαλίσει κανείς την αταραξία θα πρέπει να αποφεύγει να εκφέρει κρίσεις και έτσι δεν θα κυριαρχείται από την πλάνη ότι πιστεύει ή γνωρίζει την αλήθεια.<ref>Πελεγρίνης, σελ. 125</ref>
==Πηγές==
| |||