Ιντί Αμίν Νταντά: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Γεννήθηκε μεταξύ του [[1925]] και του [[1927]] στο Κομπόκο της Ουγκάντας. Το [[1946]] κατετάγη στο στρατό και γρήγορα τράβηξε την προσοχή των ανωτέρων του για τις αθλητικές του επιδόσεις, μάλιστα κέρδισε το πρωτάθλημα πυγμαχίας για 9 συναπτά έτη. Τις δεκαετίες του 1950 και 1960, με την υποστήριξη του τότε πρωθυπουργού της χώρας [[Μίλτον Ομπότε]] αναρριχήθηκε στην στρατιωτική ιεραρχία, παρόλο που ήδη αυτήν την περίοδο είχε δείξει την βιαιότητα του χαρακτήρα του σε διάφορες στρατιωτικές επιχειρήσεις.<br />

Το [[1969]] ο Ομπότε τον τοποθετεί στη θέση του αρχηγού του Γενικού επιτελείου. Στις [[25 Ιανουαρίου]] [[1971]] και ενώ ο Ομπότε έλειπε σε ταξίδι, εκδηλώνεται πραξικόπημα με κύριο υποκινητή τον Ιντί Αμίν ο οποίος κατηγορεί τον Ομπότε για ανεπαρκή κοινωνική πολιτική και τον καθιστά υπεύθυνο για τη δεινή οικονομική κατάσταση που έχει περιέλθει η χώρα. Η είδηση του πραξικοπήματος γίνεται αρχικά δεκτή με ενθουσιασμό από τους κατοίκους της Ουγκάντα, γρήγορα όμως η κατάσταση επιδεινώνεται. Μέσα σε λίγες μόλις εβδομάδες σκοτώνονται ή δολοφονούνται τα δύο τρίτα του στρατού που τότε αριθμούσε 9.000 στρατιώτες. Το [[1972]] επιτέθηκε σε Ισραηλινούς και Βρετανούς, μέχρι τότε στενούς συμμάχους του, εξαιτίας της αδυναμίας του να προμηθευτεί όπλα από αυτούς και κατόπιν συνομιλίας του με τον Θεό στον ύπνο του, όπως ισχυριζόταν ο ίδιος. Για να μπορέσει να εξασφαλίσει κάποια συμμαχία στράφηκε στον ηγέτη της Λιβύης, [[Μουαμάρ Καντάφι]], ο οποίος δέχθηκε να τον βοηθήσει. Η σύναψη σχέσεων με τη Λιβύη έδωσε το έναυσμα για τον διωγμό από την Ουγκάντα των Ισραηλινών και πενήντα χιλιάδων Ασιατών με βρετανικά διαβατήρια. Ο Αμίν χρησιμοποιούσε τη βία για να εξοντώσει όλους ανεξαιρέτως τους αντιπάλους του, πραγματικούς ή φανταστικούς.<br /><br />

<br /> Στα τέλη της δεκαετίας του 1970 η σοβαρή οικονομική κρίση και η διακοπή κάθε βοήθειας από το εξωτερικό εντείνεται, έτσι σε μια προσπάθεια να στρέψει την προσοχή του λαού αλλού, ο Αμίν διέταξε εισβολή στην [[Τανζανία]], τον Οκτώβριο του [[1978]]. Όμως, οι εισβολείς απωθήθηκαν από τον στρατό της Τανζανίας, ο οποίος γρήγορα εισέβαλε στην ίδια την Ουγκάντα, μέχρι να εξαναγκάσει τον Αμίν να εγκαταλείψει κάθε αντίσταση και να αποχωρήσει από τη χώρα τον Απρίλιο του [[1979]].<br />

<br /> Ο Ιντί Αμίν φυγαδεύτηκε στη [[Λιβύη]], αλλά στη συνέχεια πήγε στη [[Σαουδική Αραβία]] και τελικά κατέληξε στο [[Μπαχρέιν]]. Το [[2003]] εισέρχεται για νοσηλεία σε νοσοκομείο της [[Τζέντα]] με υψηλή πίεση και νεφρική ανεπάρκεια. Μετά από κωματώδη κατάσταση που διήρκεσε τρεις μήνες, αφήνει την τελευταία του πνοή στις [[16 Αυγούστου]] [[2003]].

[[Κατηγορία:ΑφρικανοίΠολιτικοί πολιτικοίτης Ουγκάντας|Αμιν]]