Μαστίγωση: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Γενικά η «'''μαστίγωση'''» θεωρείται είδος [[σωφρονιστική|σωφρονιστικής]]ς [[ποινή|ποινής]]ς που εκτελείται με δαρμό του ενόχου με ειδικό όργανο, τη [[μάστιγα]] ή το μαστίγιο (κοντή μάστιγα), κοινώς βούρδουλα ή καμουτσί ή καμουτσίκι.(το κοντό καμουτσί).

Μέχρι τη δεκαετία του [[1950]] εξακολουθούσε να περιλαμβάνεται σε ποινικούς νόμους ως είδος ποινής στη Ρωσία, Αγγλία, Η.Π.Α.ΗΠΑ όπου όμως είχε πάψει να επιβάλλεται σε γυναίκες από το [[1820]] αντίθετα προς τους άνδρες που επιβάλλονταν ανεξαρτήτως ηλικίας και κυρίως σε αδικήματα κλοπής, προσβολής ηθών είτε ως αυτοτελή ποινή είτε αθροιστικά με άλλες.

Πολλοί δε ήταν εκείνοι που εξήραν τα ικανοποιητικά, από σωφρονιστικής άποψης, αποτελέσματα αυτής, κυρίως στη μείωση της εγκληματικότητας έναντι του «αλυσιτελούς» της [[φυλάκιση|φυλάκισης]]ς ως ποινή επιβαλλόμενη, ιδικάειδικά επί των «κατ΄κατ' επάγγελμα» κακοποιών και των ανηλίκων στους οποίους η φυλάκιση δεν ασκεί καμία σωφρονιστική επιρροή, ενώ μάλιστα επί των ανηλίκων, συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο, εμφανίζει το μέγα μειονέκτημα ότι αποξενώνει αυτούς από το κοινωνικό σύνολο με αποτέλεσμα τη μεγάλη δυσκολία της επανένταξή τους στη κοινωνία και στο δρόμο της αρετής.

Στη νεώτερη Ελλάδα όσο κι αν φαίνεται περίεργο η ποινή της μαστίγωσης εισήχθηκε το [[1844]] και ειδικότερα επί αδικημάτων των ναυτών και των υπαξιωματικών του Πολεμικού Ναυτικού (μαζί με εκείνο του [[Ποινολόγιο|Ποινολογίου]]), που παραλήφθηκε από τη γαλλική νομοθεσία και που τελικά εξοβελίστηκε επίσημα 20 χρόνια μετά, με σχετικό διάταγμα του Βασιλέως [[Γεώργιος Α΄ της Ελλάδας|Γεωργίου του Α’Α΄]] με το οποίο και καταργήθηκε από την Ελληνικήελληνική νομοθεσία κάθε ποινή κάκωσης. Δυστυχώς όμως δεν ήταν και λίγες οι φορές που θιασώτες αυτού του είδους της ποινής εφάρμοσαν στη νεότερηνεώτερη ιστορία με τελευταία εκείνη στη περίοδο της «επταετίας» κατά την οποία δέκτες αυτής υπήρξαν και ανώτατοι αξιωματικοί του Π.Ν.

Σήμερα η ποινή αυτή εφαρμόζεται «κατά κόροκόρον» σε όλες τις μουσουλμανικές χώρες και σποραδικά σ΄σ' εκείνες της Λατινικής Αμερικής, ενώ αντίθετα ως μέσον άμεσης πρόληψης ή καταστολής αδικημάτων εφαρμόζεται με «[[γκλοπ]]» ως «[[ραβδισμός]]» απ΄απ' όλες τις αστυνομικές αρχές του κόσμου.

Ως θρησκευτική ποινή, η μαστίγωση ήταν λίαν διαδεδομένη στη Δύση κυρίως από τον [[13ος αιώνας|13ο αιώνα]] όπου και επιβάλλοντανεπιβαλόταν είτε από τον πνευματικό για τις αμαρτίες του πιστού και την «ικανοποίηση» της Θείας Δικαιοσύνης, είτε εκούσια σε εκδήλωση «[[μετάνοια|μετάνοιας]]ς» οπότε και η μαστίγωση γινόταν από τον ίδιο τον πιστό ή από άλλο πρόσωπο που προσκαλούταν για το σκοπό αυτό με πληρωμή.

Έτσι τον 13ο αιώνα δημιουργήθηκε ολόκληρη θρησκευτική αίρεση της οποίας οι οπαδοί ονομάσθηκαν «μαστιγούμενοι» ή «αυτομαστιγούμενοι», που κάθε φορά με το παραμικρό «''αμάρτημα''» προέβαιναν σε αυτομαστίγωση, προς μίμηση της μαστίγωσης του Χριστού εκείνης προ του Πάθους.<br>