Αρχαία ελληνική λογοτεχνία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

 

Παράλληλα με την Ακαδημία και το Λύκειο, που συνεχίζουν να λειτουργούν, αναπτύσσονται νέα φιλοσοφικά συστήματα. Οι '''[[κυνικοί φιλόσοφοι|κυνικοί]]''' αμφισβητούν κάθε παραδεδομένη αξία και προτείνουν την επιστροφή στη φύση. Από τους κύκλους των κυνικών προέρχονται και δύο λογοτεχνικά είδη με μεγάλη εξάπλωση, ο «διατριβή», δηλαδή μια φανταστική συνομιλία με στόχο την ηθική διδασκαλία, και η σάτιρα, που αναμειγνύει το κωμικό με το σοβαρό για να γελοιοποιήσει σοβαρά θέματα.<ref>Saïd - Trédé - le Boulluec, σελ. 117-119.</ref> Ο [[Επίκουρος]] ίδρυσε φιλοσοφική σχολή, τον '''Κήπο''', που άσκησε μεγάλη επίδραση τους επόμενους αιώνες. Η ανθρώπινη ευτυχία, σύμφωνα με τις αρχές του [[επικουρισμός|επικουρισμού]], ταυτίζεται με την ηδονή, που εννοείται ως απουσία οδύνης και αταραξία και επιτυγχάνεται με μια απλή ζωή, την ικανοποίηση των βασικών αναγκών και την τήρηση αρχών όπως το μέτρο και η δικαιοσύνη.<ref>Saïd - Trédé - le Boulluec, σελ. 123.</ref> Ο [[Ζήνων]] ήταν ιδρυτής μιας άλλης σχολής, της '''Στοάς''', από την οποία ονομάστηκαν και οι εκπρόσωποι του φιλοσοφικού κινήματος: '''στωικοί'''. Για τους [[στωικισμός|στωικούς]], ο δρόμος προς την ηρεμία και την αταραξία δεν είναι οι ηδονές, αλλά η αρετή, και η φιλοσοφία το μέσο που μπορεί να υποδείξει την ενάρετη ζωή.<ref>Θ.Ν. Πελεγρίνης, ''Οι πέντε εποχές της φιλοσοφίας'', εκδ. Ελληνικά Γράμματα, Αθήνα 1995, σελ. 111.</ref> Οι [[σκεπτικοί φιλόσοφοι|σκεπτικοί]], εκπρόσωποι του σκεπτικισμού που αναπτύχθηκε από τον [[Πύρρων|Πύρρωνα]], πιστεύουν ότι δεν υπάρχει κριτήριο που μπορεί να καθορίσει τι είναι αλήθεια ή ψέμα και αν γνωρίζουμε με βεβαιότητα κάτι ή όχι, γι’ αυτό για να εξασφαλίσει κανείς την αταραξία θα πρέπει να αποφεύγει να εκφέρει κρίσεις και έτσι δεν θα κυριαρχείται από την πλάνη ότι πιστεύει ή γνωρίζει την αλήθεια.<ref>Πελεγρίνης, σελ. 125</ref>

 

==Πηγές==