Πατριάρχης Βενιαμίν: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
μ επέκταση |
||
Γραμμή 5:
Το [[1935]], μετά το θάνατο του [[Πατριάρχης Φώτιος Β΄|Πατριάρχη Φωτίου του Β΄]], πιθανότερος διάδοχός του θεωρούνταν ο τότε Μητροπολίτης [[Χαλκηδόνα|Χαλκηδόνος]] (και μετέπειτα Πατριάρχης) [[Πατριάρχης Μάξιμος Ε΄|Μάξιμος]]. Όμως, ο Νομάρχης Κωνσταντινούπολης έκανε χρήση, μετά από πολλά χρόνια, του δικαιώματός του να διαγράφει υποψηφίους από τον κατάλογο των εκλογίμων. Έτσι, διέγραψε τους Χαλκηδόνος Μάξιμο και Δέρκων Ιωακείμ από τον κατάλογο των δώδεκα υποψηφίων. Θεωρείται ότι αυτό συνέβη διότι ο τότε Υπουργός Εσωτερικών της [[Τουρκία|Τουρκίας]] και βουλευτής της επαρχίας [[Τσανάκαλε]], όπου υπάγεται και η [[Ίμβρος]], συνδεόταν με το Μητροπολίτη Ίμβρου και Τενέδου Ιάκωβο. Θεωρείται λοιπόν ότι με δική του εντολή διεγράφησαν οι δύο επικρατέστεροι υποψήφιοι, προκειμένου να προωθηθεί ο Μητροπολίτης Ίμβρου ως [[Οικουμενικός Πατριάρχης]].
Η Ιεραρχία όμως εξέλεξε τον Μητροπολίτη Ηρακλείας Βενιαμίν, με ψήφους επτά έναντι έξι. Κατά τη διάρκεια της εκλογής και της ενθρόνισης σημειώθηκαν επεισόδια και έκτροπα που την αμαύρωσαν, ενώ ο νέος Πατριάρχης Βενιαμίν, 64 ετών τότε, αποδοκιμάστηκε από μέρους του εκκλησιάσματος κατά την ενθρόνισή του. Τέλος, ενώ η εκλογή Οικουμενικού Πατριάρχη ως τότε ανακοινωνόταν μόνο στο
Παρά τις αντίξοες συνθήκες της εκλογής και παρά το ξέσπασμα του [[Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος|Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου]] που συνέβη κατά τη διάρκεια της Πατριαρχίας του, αυτή μπορεί να χαρακτηριστεί ως επιτυχημένη και σταθεροποιητική για το [[Οικουμενικό Πατριαρχείο]], σε μια δύσκολη περίοδο της Ιστορίας του. Μελανό σημείο ήταν η μεγάλη πυρκαϊά του [[1941]], η οποία κατέστρεψε μεγάλο μέρος του Πατριαρχικού Οίκου στο [[Φανάρι]] (ζημιά η οποία αποκαταστάθηκε πλήρως μόλις το [[1989]]). Επί Βενιαμίν Α΄ ανακηρύχθηκε αυτοκέφαλη η Εκκλησία της Αλβανίας με την έκδοση σχετικού Πατριαρχικού και Συνοδικού τόμου (1937)<ref>[http://www.orthodoxalbania.org/Greek/History/History5.1.htm Εκκλησία της Αλβανίας - Ιστορία από το 1937 ως σήμερα]</ref>, επέστρεψαν στην Ορθοδοξία οι Καρπαθορρώσοι Ουνίτες της Αμερικής και τέλος ήρθη το από του 1872 Βουλγαρικό σχίσμα (1945) με την αναγνώριση του αυτοκέφαλου της Εκκλησίας της Βουλγαρίας. Τέλος, το [[1939]] παρασκευάστηκε [[Άγιο Μύρο]].
| |||