Medieval II: Total War: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Το '''''Medieval II: Total War''''' είναι η πολυαναμενόμενη συνέχεια του διάσημου παιχνιδιού [[Medieval: Total War]] και είναι το τέταρτο παιχνίδι της γνωστής σειράς ηλεκτρονικών παιχνιδιών [[Total War]], από την [[Creative Assembly]]. Το παιχνίδι εστιάζεται στην χρονική περίοδο μεταξύ των ετών [[1080]] και [[1530]]. Όπως και στον προκάτοχο του, επικεντρώνεται στις μεσαιωνικές εχθροπραξίες, τη [[Θρησκεία]], και την πολιτική στην [[Ευρώπη]], τη [[βόρειαΒόρεια Αφρική]], και τη [[Μέση Ανατολή]]. Εντούτοις, το χρονικό πλαίσιο του επικεντρώνεται στην εποχή της ανακάλυψης του νέου κόσμου, και την κατάκτηση της [[Αμερική|Αμερικής]].

Παρόμοιο με τους προηγούμενους τίτλους της σειράς [[Total War]], το παιχνίδι αποτελείται από δύο είδη παιχνιδιού: τις μάχες, και το μονό-παιχνίδι εκστρατείας (single-player campaign). Οι μάχες μπορούν να παιχτούν στο multiplayer ή στα καθορισμένα από τον παίκτη σενάρια. Τα ιστορικά σενάρια μιμούνται τις πραγματικές μάχες όπως τη [[Μάχη του Αρσούφ]] ή τη [[Μάχη της Agincourt]]. Η [[εκστρατεία]] επιτρέπει στον παίκτη να έχει τον έλεγχο μιας φατριάς (faction) για ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, δημιουργώντας πολιτισμό, οικονομία και στρατό προκειμένου να κατακτήσει άλλες φατριές. Το Gameplay περιλαμβάνει τον έλεγχο των στρατιωτικών, οικονομικών, και κοινωνικών δομών οργάνωσης του βασιλείου δια μέσω του κεντρικού χάρτη της εκστρατείας. Κατά τη διάρκεια του γύρου (turn). Οι στρατοί, οι στόλοι, και οι πράκτορες μπορούν να κινηθούν στο χάρτη. Όταν ένας στρατός έρχεται αντιμέτωπος με έναν άλλο, ο παίκτης μπορεί να επιλέξει να πολεμήσει ο ίδιος τη μάχη, ή να καθορίσει αυτόματα την έκβαση της. Ο στόχος της εκστρατείας εξαρτάται από το ποιον τύπο εκστρατείας έχει επιλέξει ο παίκτης. Η "μικρή εκστρατεία" ζητάει από τον παίκτη να νικήσει εξαφανίζοντας, μια ή δύο εχθρικές φατριές (παραδείγματος χάριν, η Αγγλία πρέπει να νικήσει τους ιστορικούς εχθρούς της, [[Σκωτία]] και [[Γαλλία]]) και να κατακτήσει τουλάχιστον 15-20 [[έδαφος|περιοχές]]. Η Μεγάλη Εκστρατεία (Grand Campaign) απαιτεί από τον παίκτη να κατακτήσει τουλάχιστον 45 εδάφη και μια ή δύο σημαντικές πόλεις, όπως η [[Ιερουσαλήμ]], η [[Ρώμη]] ή η [[Κωνσταντινούπολη]].

Κάθε εθνότητα έχει διάφορους πράκτορες (agents) που μπορεί να χρησιμοποιήσει για να διατηρήσει τη δύναμη της και να επηρεάσει άλλες φατριές. Αυτοί είναι οι ιερείς/ιμάμηδες, καθώς επίσης και οι πριγκίπισσες, οι εμπόροι, οι δολοφόνοι και οι κατασκόποι. Κάθε πράκτορας έχει ιδιότητες που αναπτύσσονται περισσότερο και είναι σε θέση να χρησιμοποιηθούν επιτυχώς. Οι πριγκίπισσες, παραδείγματος χάριν, έχουν μια ιδιότητα τη "γοητεία" που κυριαρχεί με επιτυχία στη διπλωματία και την πιθανότητα ότι μια πρόταση για γάμο θα γίνει αποδεκτή. Οι κατάσκοποι και οι δολοφόνοι έχουν μια ιδιότητα "κόλπου" που είναι σε θέση να διεισδύσουν στις εχθρικές πόλεις ή να βρουν τις πληροφορίες για τους εχθρικούς στρατούς. Εκτός από τις πριγκίπισσες, όλοι οι πράκτορες εκπαιδεύονται στις πόλεις που περιέχουν τα κατάλληλα κτήρια - παραδείγματος χάριν, οι χριστιανοί ιερείς μπορούν να εκπαιδευθούν σε οποιαδήποτε πόλη με μια εκκλησία ή ένα παρεκκλήσι. Οι πριγκίπισσες δεν μπορούν να εκπαιδευθούν, γεννιούνται στην κυβερνώσα οικογένεια της εθνότητας, και γίνονται ενεργές ως πράκτορες μόλις ενηλικιωθούν. Εκτός από τους πράκτορες, κάθε βασίλειο κυβερνιέται από μια οικογένεια, ο άνδρας της οποίας διορίζει μέλη της οικογενείας του ως στρατηγούς στη μάχη. Κάθε στρατηγός έχει διάφορες ιδιότητες που καθορίζουν πόσο καλά κυβερνά μια πόλη και πόσο καλά οδηγεί έναν στρατό στη μάχη. Οι ενέργειες ενός στρατηγού μπορούν να έχουν επιπτώσεις στις ιδιότητές του - παραδείγματος χάριν, ένας στρατηγός μπορεί να σκοτώσει αιχμάλωτους πολέμου αυξάνοντας το "κύρος", του εκφοβίζοντας έτσι τους εχθρούς, επίσης μπορεί να προτιμήσει να απελευθερώσει τους αιχμάλωτους ή μπορεί αντί αυτού να αυξήσει την "ιπποσύνη" του, η οποία καθιστά τα στρατεύματά του γενναιότερα. Η διπλωματία ασκείται από τους διπλωμάτες και τις πριγκίπισσες, όπως και στα προηγούμενα παιχνίδια της seir;awσειράς Total War, που περιλαμβάνουν κυρίως τις συνθήκες διαπραγμάτευσης, τις συμμαχίες και τους γάμους. Η διεπαφή για τη διαπραγμάτευση έχει αλλάξει πολύ από τα προηγούμενα παιχνίδια, εντούτοις ένα νέο σύστημα έχει ενσωματωθεί για να παρουσιάσει την στάση άλλης εθνότητας απέναντι στο βασίλειο του χρήστη, δηλαδή την εκτίμηση της νοημοσύνης (όπως το πόσο πλούσια είναι το βασίλειο και ποια άλλες βασίλεια είναι στον πόλεμο με αυτό), καθώς επίσης και το πώς η εθνότητα αισθάνεται τις προτάσεις του χρήστη.